ตั้งแต่เราเริ่มรู้จักความรัก รู้จักคนคุยหรือคนที่เข้ามาเติมเต็มในสิ่งที่ขาด เติมสีสันให้ชีวิตทั้งหมดที่ผ่านมา เราไม่เคยใช้ชีวิตอยู่คนเดียวได้นานถึงเดือนเลย จะชอบหาคุยใหม่ไปเรื่อยๆตลอด ถึงไม่ได้คบก็จะคุยอยู่แบบนั้น คือปากกับมือมันเหงาไม่ได้เลยต้องพูดต้องพิมพ์คุยต้องรอแชทตลอด จนลืมไปแล้วว่าเราเคยอยู่คนเดียวแบบที่ไม่ต้องคุยกับใคร ไม่ต้องตอบใคร ไม่รอแชทใคร มีความสุขได้ด้วยตัวเอง ชีวิตแบบนั้นมันควรทำยังไง เริ่มจากอะไร เป็นประเภมพอไม่มีคนคุยก็เหงามาก พอมีก็จะทุกข์ใจอีกว่าเขาจะคุยกับคนอื่นไหม เกิดคำถามมากมายให้คิดปวดหัวอีก