วันนี้จะพาไปดูภาพกระจกสี (Stained Glass) ในโบสถ์นักบุญยอห์น บอสโก (Don bosco) กรุงเทพ และพาไปดูภายในของโรงเรียนที่ผมเคยศึกษามาจากที่นี่  พอดีเป็นจังหวะที่มีงานศิษย์เก่า ที่จะจัดขึ้นทุกๆ ปี แต่เหมือนจะมีสามสี่ปีหลังที่เว้นว่างจากการจัดไป เนื่องด้วยสาเหตุหลายๆ อย่าง  วัดนักบุญยอห์น บอสโก จะตั้งอยู่ภายในวิทยาลัยเทคนิค Don Bosco  แต่ก่อนจะชื่อ อาชีวะดอนบอสโก   เป็นโรงเรียนที่รับนักศึกษาเป็นวุฒิ ปวช ปวส  มีอยู่ 4-5 แผนก  และในโรงเรียนจะมีโบสถ์ที่มีภาพกระจกสี ที่ผมเข้าใจได้ว่า มีไม่กี่โบสถ์ในไทยที่จะมีภาพกระจกสีลักษณะแบบนี้  เป้นศิลปะอีกแบบนึงที่ผมคิดว่าหาดูไม่ง่ายแน่นอน และส่วนใหญ่จะอยู่ในโบสถ์คริสต์ซะส่วนใหญ่  
 
 

  
เป็นวันเสาร์ที่ผ่าน ที่ผมได้มีโอกาสกลับมาที่นี่อีกครั้ง หลังจากไม่ได้มานานกว่า 30 ปี ผมจบจากที่นี่ไป 30 ปีแล้ว ก็เรียกว่าไม่เคยได้มีโอกาสมางานแบบนี้เลยมาเร็วกว่างานเริ่มก็ได้มีโอกาสเดินรอบๆ เดินไปดูส่วนที่เคยได้ร่ำเรียนมา   อยากจะบอกว่าในสมัยของผมนั้น จะเสียแค่ค่าใช้จ่ายครั้งแรกเพียงครั้งเดียว ไม่ถึง หมื่นมั้ย หรือหมื่นต้นๆ จำไม่ได้จริงๆ เป็นค่ากล่องเครื่องมือสำหรับการเรียน ปวช. ทั้งหมด 3 ปี   หลังจากนั้นก็ไม่เสียค่าเทอมใดๆ  จะเสียก็แค่ค่าอาหารในโรงอาหารเท่านั้น  อันนี้คือในสมัยก่อนที่ผมเรียนนะครับ ซึ่งยังมีคนสนับสนุนเงินทุนจากต่างประเทศอยู่ แต่ปัจจุบันนี้ เท่าที่ถามก็เสียค่าเทอมปรกติน่าจะ 7-8 พันบาท รายละเอียดไม่ชัวร์  ส่วนสมัยผมค่าหอพักเหมือนจะเทอมละ 500 หรือเดือนละ จำไม่ได้  แต่ปัจจุบันน่าจะเป็น 3000 บาท รายละเอียดผมไม่แน่ใจมีอาหารอะไรหรือเปล่านะครับ แต่ถูกมากมายแต่ก็ไม่ใช่ใครจะเข้ามาพักได้ ต้องเป็นเด็กที่อาจจะมีปัญหาเรื่องการเงิน หรือสถานะไม่พร้อม 

วันนี้จองพักที่เมอร์เคียว มักกะสัน เพราะอยู่ใกล้โรงเรียนมากสุด  พอดีคาดว่าคืนนี้น่าจะเมาแปร๊ด  ก็เลยนอนก่อนดีกว่า เมาแล้วไม่ควรขับ


    หน้าโรงเรียน อยากบอกว่า เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง  จำได้ว่าสมัยก่อน ตรง The address ตรงคอนโดทั้งหลายตรงนั้นยังไม่ได้สร้างเลย เปลี่ยนไปแบบจำไม่ได้แล้ว  สมัยก่อนตรงทางรถไฟ ยังมีคนมายืนช่วยตัวเอง ข้างๆ ให้นักเรียนได้ชมกันประจำเลย 5555  ส่วนผมพักอยู่หอได้เทอมแรก โดนไล่ออกจากหอเลย  เลยต้องไปอยู่ตรง ออสการ์อพาร์ทเม้นท์ ที่เคยถ่ายเรื่อง บุปผาราตรีนั่นแหละครับ 

    ร้านเก่าร้านแก่ที่เคยใช้บริการก็ล้มหายตายจากไปหมด ยังนึกร้านซอกตึกเล็กๆข้างๆ ตึก B grim เก่า สองคนลุงป้า ผมนี่ต้องแวะทุกวัน ตอนนี้ไม่รู้ไปไหนแล้ว  อยากเล่าว่า ที่โรงเรียนดอนบอสโก ในสมัยรุ่นผมนั้น ถือเป็นโรงเรียนอาชีวะที่เรียกว่า ติ๋มมาก คือ การทะเลาะเบาะแว้ง คือออกสถานเดียว และส่วนมากก็จะรอดพ้นจากสถาบันอื่นๆ ที่โด่งดัง ทั้งอุเทนถวาย ปทุม ช่างอุตฯ กนก บู  พวกนี้ เค้าจะเห็นว่าที่นี่คือ ติ๋ม และไม่ค่อยจะทำอะไร  อยากได้ก็หัวเข็มขัด ไม่รู้มันจะเอาไปทำอะไรก็ไม่รู้ 555  คือหนัง 4 King นั่นคือเกิดในสมัยผมเรียนแบบนั้นเลย ทำมาไม่ผิดเพี้ยน

นี่แผนกช่างกลโรงงานที่ผมเคยได้ศึกษาที่นี่  พอไม่ได้มาเห็นนานๆ พอมาเห็นแล้วก็นึกถึงความหลังจริงๆ ความทรงจำก็ค่อยๆ ไหลมา ทำให้นึกถึงวัยเรียน
ถ้าตอนนี้กลับไปได้ ก็อยากจะแก้ไขในสิ่งที่ผิดจริงๆ   ยังจำได้ว่าเคยล็อคประตูห้องน้ำแกล้งรุ่นพี่ จนออกไม่ได้ ต้องหาคนมางัด ผมยังรู้สึกผิดจนวันนี้เลย 5555


พาเดินไปรอบ ในส่วนของตึกเรียน หน้าแผนกช่างอิเลคทรอนิก ตึกก็ยังคงเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือปรับปรุงต่อเติมให้เหมาะสมกับยุคสมัย
 
 พามาดูในโบสถ์กันบ้าง  หลายๆ คนคงยังไม่รู้ว่าภายในโรงเรียนแห่งนี้ จะมีโบสถ์ด้วยและที่สำคัญ เป็นโบสถ์ที่มีกระจกสี เล่าเรื่องราวของนักบุญยอห์น บอสโกยังจำได้ว่า ในสมัย 20 กว่าปีก่อนโน้น เคยมีการปรับปรุง หรือทำใหม่ในส่วนของกระจกสี เป็นฝรั่งิอิตาลีมาทำ และมีเตาอบขนาดใหญ่มาตั้งไว้ข้างๆ โบสถ์ กินไฟมากๆ
ทำอยู่นานมาก เห็นทำอยู่คนเดียว  แต่สุดท้ายก็เหมือนจะไม่ค่อยสวยงาม แต่ก็ใช้มาจนไม่ปีไหน ที่มีการเปลี่ยนกระจกสีใหม่เป็นแบบที่เห็นนี้  ถ้ามาดู
ตอนมีแสงจะสวยงามมากๆ  สวยแบบาพจิตรกรรมฝาผนัง แต่อันนี้อยู่ในกระจกที่หาดูได้ไม่มากกับศิลปะแบบนี้   เห็นด้วยสายตาจะสวยงามมากๆ มากกว่าภาพถ่าย



สุดท้ายเก็บภาพบรรยากาศเล็กๆน้อยๆ เพื่อนฝูงกัน บางคนก็เป็นนักบวชแล้ว และระบบของที่นี่คือ จะงานกิจกรรมหลักๆ คือ 
1. นัดพบลูกพ่อบอสโก แบบวันนี้
2. งานกอล์ฟ การกุศล
3. งานโบว์ลิ่ง การกุศล
4. งานแรลลี่
ในแต่ละงานก็จะหมุนเวียนตามรุ่นๆ ไป ปีนี้ของรุ่นไหน รุ่นนั้นเป็นเจ้าภาพ ทั้งหมด ก็หาสปอนเซอร์กันไป ปีนี้ของรุ่นนั้น เค้าก็มาขอรุ่นนี้ ถือคราวรุ่นเราก็ไปขอคืน ช่วยเหลือซึ่งกันและกันเป็นวัฒนธรรมประเพณีของที่นี่