สวัสดีค่ะ หนูอยากระบายกึ่งอยากรับฟังความคิดเห็นว่าควรทำยังไงเกี่ยวกับเรื่องนี้

        หนูเป็นนศ.ที่กำลังจะเรียบจบค่ะ ระหว่างเรียนหนูก็กู้กยศ.ก็จะได้เงินค่าครองชีพทุกเดือน ส่วนนั้นหนูก็ใช้จ่ายเป็นค่าห้องค่าน้ำค่าไฟ ประเด็นคือพ่อให้เงินหนูสัปดาห์ละ 1,000 ค่ะ หนูไม่เคยขอเขาเพิ่มเลยค่ะ หนูค่อนข้างกินประหยัดก็จะคำนวนไว้สัปดาห์นึงจะใช้เท่าไหร่ให้พอ แต่ก็จะมีพวกค่าเอกสารที่เกินเงินรายสัปดาห์มา หนูก็หาเงินจ่ายเอง หนูเรียนเกี่ยวกับพวกสื่อกราฟิกสื่อออนไลน์ประมาณนี้ค่ะ   หนูเลยมีรายได้บ้างส่วนจากการรับงานทางออนไลน์บ้าง ทางครอบครัวนานๆทีก็มีส่งมาให้บ้าง เลยไม่ค่อยเดือดร้อนขนาดนั้น (รายสัปดาห์มีแค่พ่อที่ส่งค่ะ แม่หนูเขาไปมีครอบครัวใหม่ไม่ได้มายุ่งกับทางครอบครัวหนูแล้วค่ะ)
       
       แต่ระหว่างที่เรียนมาจนถึงตอนนี้ ทุกครั้งที่พ่อให้เงินรายสัปดาห์เขาก็จะยืมคืนกลับไปบ้างทีละ 50,100  บางสัปดาหนูก็เหลือใช้แค่500เพราะเขายืม แต่ก็ยังได้เงินจากการทำงานออนไลน์ช่วยอยู่ หนูก็พอถูๆไถๆไปได้ เงินที่เขายืมเขายืมเงินไปเล่นการพนันออนไลน์ค่ะ เขาเล่นมานานแล้วทุกคนในบ้านไม่มีใครห้ามเขาได้ค่ะ จนปลงๆให้เขาเล่นไป เพราะเขาก็ยังทำหน้าที่พ่อส่งเงินให้หนูอยู่ เวลาเขายืมเขาจะยืมทั้งวันค่ะ หนูนั่งทำงานอยู่ เรียนอยู่ก็แชทมาโทรมายืม โทรมาตอนตี2 ตี3ทุกวันบ้าง หนูต้องตื่นมาโอนให้ มันน่ารำคาญมากค่ะหนูก็ไม่อยากรู้สึกแบบนี้ที่รำคาญพ่อตัวเอง จนหนูปิดแจ้งเตือน พอเช้ามาหนูเจอข้อความด่า ข้อความที่เขาพิมพ์เพราะโมโหหนู หนูรู้สึกมันแย่มากๆเลยค่ะ หนูค่อนข้างเป็นคนคิดมากับคำพูด ยิ่งเป็นคำพูดคนในครอบครัวมันยิ่งรู้สึกแย่ๆมากค่ะ หนูโตมาเป็นเด็กที่ค่อนข้างเรียบร้อยเป็นคนเงียบๆไม่ชอบเถียงหรือด่าใครอยู่แล้วค่ะ หนูเลยไม่เคยตอบโต้เขาเลย ได้แต่ยอมทนเสียสุขภาพจิตตื่นมาโอนให้เขา ทุกครั้งที่เขายืมก็โอนตลอด
     
        เพราะกลัวโดนเขาพิมพ์หรือพูดแย่ๆใส่ทุกครั้งค่ะถ้าหนูไม่โอน ตั้งแต่ปี1ถึงปี4หนูทนมาตลอดเลยค่ะ หนูไม่เคยขอเขาเพิ่มสักบาท เขาจะให้ไม่ให้หนูก็ใช้เท่าที่มี หนูเคยโทรบอกที่บ้านเรื่องเขาแล้วที่บ้านก็บอกให้หนูทนไปค่ะ ถ้าไปจี้เขามากเขาจนเสียคนไปมากกว่านี้ จนไม่ทำงานทำการค่ะ  จนมาถึงล่าสุด เขาโทรมายืมหนูตอนตี 2 ตอนนั้นหนูนอนแล้วค่ะ  มันเป็นช่วงหนูทำธีลิสจบ ต้องเร่งทำทุกวัน ทำทั้งวันค่อนข้างเหนื่อยมากค่ะ หนูเลยหลับเร็ว จนถึงตอนเช้า หนูก็เปิดแชทเขาดู เจอข้อความประมาณ "เมื่อไหรมึ* จะเรียนจบๆไปสักที ก* เหนื่อย" หนูไม่เคยตอบโต้เขาเลยค่ะตลอดเวลาที่ผ่านมา จนหนูทนไม่ไหวเลยระบายใส่เขาค่ะ ประมาณ " หนูไม่เคยพูดแย่ๆหรือทำอะไรไม่ดีใส่พ่อสักครั้ง หนูตั้งใจเรียนมาตลอด หนูไม่เคยเกเรเลย ถ้าเป็นเด็กคนอื่นเจอสภาพครอบครัวแบบนี้ คงไม่เรียนคงใจแตกไปแล้ว ทำไมพ่อต้องพิมพ์แย่ๆใส่หนูด้วย หนูเรียนให้ขนาดนี้"  
       
        หนูอยากเรียนต่อปริญญามากค่ะ หนูเลยหาช่องทางหากู้หาเรียนด้วยตัวเอง เพราะที่บ้านส่งไม่ไหวขนาดนั้น ส่งได้แค่ค่ากินค่ะ  ทุกคนในครอบครัวก็สนับสนุนหนูที่เห็นว่าหนูตั้งใจเรียนมีใจใฝ่เรียน แต่พ่อเขามองว่าส่งหนูเรียนมันเหนื่อยมาก (หนูเข้าใจตรงนะคะที่เขาทำงานเหนื่อย) แต่ทั้งที่เขาไม่ต้องมาจ่ายค่าเทอมให้หนู จ่ายค่าหอให้หนู เพราะยังไงในอนาคตหนูก็ต้องรับผิดชอบจ่ายอยู่แล้ว เขาก็ตอบหนูประมาณ "ทำไมมึ*ไม่เรียนใกล้บ้าน ไปเรียนไกลให้ลำบาก" "มึ*จะมาลำบากอะไร มึ*ไม่หางานทำไปเรียน จะได้ไม่ต้องลำบาก ก*ส่ง"  "มึ*หางานทำไม่ได้หรอก" "ไม่มีใครรับเปิดรับมึ*หรอก"  หนูจุกมากค่ะ หนูอธิบายว่าทำไมหนูถึงเลือกเรียนไกลๆ เพราะในจังหวัดมีแค่ม.ราชภัฏค่ะ ไม่มีสาขาที่หนูต้องการเรียน และหนูอยากลองไปเรียนที่ไกลกว่านี้ดูค่ะ ต่อให้หนูเรียนใกล้บ้านเขาก็ส่งแค่สัปดาห์ละ 1,000  อยู่ดี หนูก็เลย งง ว่าหนูจะไปเรียนไกลแค่ไหน เขาก็ไม่ได้ช่วยค่าใช้จ่ายที่เกินมาอยู่ดี ทำไมเขาต้องพิมพ์แบบนั้นใส่หนู
         
       หนูเป็นเด็กตั้งใจเรียนมาตลอดค่ะ หนูก็ไม่ได้เรียนเก่งแต่หนูทำเกรดค่อนข้างดีมาตลอด และหนูมั่นใจว่าตัวหนูเองค่อนข้างเรียบร้อยไม่เกเรเลยค่ะ หนูเลยเสียใจมากที่เขาพิมพ์แบบนั้นใส่หนู ว่าคนแบบหนูหางานทำไม่ได้ ส่งหนูเรียนมันลำบาก อยากให้หนูจบไปสักที เขาจะได้เอาเงินส่วนที่ส่งหนูไปเล่นการพนันออนไลน์ได้เต็มๆ  ตัวเขาจบปริญญาค่ะ แต่ปู่เล่าว่าเขาเกเรมากตอนเรียน อะไรที่ไม่ดีเขาทำหมดเลยค่ะ  เกรดที่เขาจบมาคือน้อยมากๆ แล้วเขาก็ไม่เอาอะไรเลย เขาเลยได้งานทำที่เงินเดือนเกินขั้นต่ำมานิดหน่อย และเขาเคยมีเรื่องสารเสพติดควบคู่การพนัน ตอนนี้หนูก็มาเรียนไกลบ้าน ทราบแค่ว่าเขาติดการพนันออนไลน์แต่เรื่องอื่นหนูไม่แน่ใจเลยค่ะ ว่าเขายังทำอยู่ไหม 
หนูไม่รู้จะทำยังไงกับเขาต่อดีค่ะ  เขาพิมพ์ว่าหนู เหมือนการที่หนูตั้งใจเรียนให้เขา หนูได้ถึงเกียรตินิยม หนูโตมาเป็นเด็กดี มันไม่สำคัญกับเขาเลยค่ะ หนูน้อยใจที่ทำไมเขาไม่คิดบ้าง เด็กคนอื่นถ้าเจอพ่อติดยาติดการพนันแถมแม่ทิ้งไปแต่เด็ก จะมีสักกี่คนที่ยังอยากโตมาอย่างมีคุณภาพ
ปกติมีแต่ลูกเกพ่อแม่ดี แต่ชีวิตหนูมันคนละขั้วเลย  หนูไม่อยากถือสาคำพูดคำดูถูกเขา แต่หนูก็เสียใจจริงๆค่ะ หนูอดทนเสียสุขภาพจากเรื่องเขามาตลอดไม่ตอบโต้ จนถึงตอนนี้หนูระบายใส่เขาไป ก็โดนคำพูดเขาระเบิดใส่จนแย่กว่าเดิม  หนูเคยคิดสั้นบางช่วงที่เหนื่อยมากๆค่ะ ทำไมหนูไม่เกิดมาเจอพ่อแม่ที่พร้อมมีหนูจริงๆ หนูคิดแบบนี้มาตลอด แต่ทางปู่ย่าคนในครอบครัวคนอื่นเขาก็ดีค่ะ หนูเลยยังมีชีวิตอยู่ยังสู้ อยากตอบแทนพวกเขา ก็เป็นที่ยึดเหนี่ยวให้หนูทนจากพ่อได้  ถ้าอ่านมาแล้วรู้สึกทำไมหนูอ่อนแอจัง ทำไมหนูไม่สู้เลย หนูยอมรับค่ะ หนูโตกับความไม่มั่นใจในตัวเอง โตมากับการที่ต้องยอมเพราะไม่อยากมีปัญหามาตลอด ถ้าหนูแสดงว่าหนูต่อต้านหนูจะโดนพ่อทำแย่ๆใส่กง่าเดิมค่ะ ตอนเด็กหนูเคยโดนเขาทำ หนูเลยกลัวค่ะมันฝังใจหนูมากๆ