ตอนนี้ผมกับแฟนเลิกกันได้ 3 สัปดาห์แล้วครับ เราคบกันมา 2 ปีเต็มแต่เราเคยเลิกกันมาแล้ว 1 ครั้งก่อนหน้านี้ ครั้งแรกที่คบกันคบกันได้ 3 เดือนแล้วเลิก แล้วถัดมาอีก 2 เดือน ผมเลยกลับไปง้อเธอแล้วก็ได้กลับมาคบกันเป็นรอบที่ 2 สาเหตุรอบที่ 2 ที่เลิกกันหลักๆมาจากตัวผมเองที่ขาดความใส่ใจเธอในทุกๆเธอต้องเป็นคนพูดผมถึงจะทำเราเคยทะเลาะกันเรื่องนี้บ่อยหลังจากเคลียร์กันได้ผมก็ปรับปรุงตัวได้ประมาณ 2-3 สัปดาห์ แล้วก็กลับมาเป็นแบบเดิมจนวนรูปอยู่แบบนี้ถึง 2 ปี ปกติจะใช้ชีวิตอยู่ในห้องด้วยกันเธอทำงานเป็นนางพยาบาลอยู่ที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่งตั้งแต่เธอบรรจุเป็นพยาบาลงานค่อนข้างหนักบางวันก็ต้องเข้าเวรต่อเนื่องเลยทำให้เธอค่อนข้างเหนื่อยจากงานบางวันก็ไม่ได้กลับห้องเธอจะไปนอนบ้านเพราะบ้านเธอกับโรงพยาบาลอยู่ใกล้กันเดินทางได้สะดวกกว่าอยู่ที่ห้องด้วยความที่พิมพ์คุยโทรคุยกันมันไม่ได้ผลเลยผมจึงไปหาเธอที่หน้าบ้านตอนแรกก็ยื้อกันอยู่หน้าบ้านสักพักใหญ่ๆ แล้วเธอก็ยอมกลับห้องไปเคลียร์กับผมพอถึงห้องผมก็พูดก็อธิบายขอโอกาสสารพัดแต่เธอก็ไม่ให้โอกาสเลยเธอเลือกที่จะไปผมเลยตัดใจปล่อยเธอไป แล้วผ่านไปประมาณอีกสัก 3 วัน ผมก็ตัดสินใจทำแบบเดิมคือไปหาเธอที่หน้าบ้านเผื่อจะขอโอกาสและเธอก็กลับห้องกับผมเป็นครั้งที่ 2 พอถึงห้องผมก็ทำทุกๆอย่างบอกทุกๆอย่างเพื่อที่เธอจะให้โอกาส แต่สุดท้ายคำตอบของเธอก็เหมือนเดิมคือเธอยังไงก็ไม่กลับมาแต่สองคืนที่เธอยอมกลับห้องสองคืนนั้นเราก็นอนด้วยกันแต่เป็นผมที่เป็นฝ่ายกอดเธอฝ่ายเดียวแต่เธอก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรผมก็ไม่แน่ใจว่าเธอยอมให้กอดหรือเธอรำคาญ 555 ผมก็นั่งร้องไห้กอดขาเธอขอร้องอ้อนวอนให้เธอกลับมาและเธอก็พูดถึงสาเหตุที่เราเลิกกันแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรเยอะขณะที่เธอกำลังพูดเสียงเธอก็สั่นๆแล้วก็มีน้ำตาไหลออกมานิดๆหน่อยๆแต่ไม่ค่อยเยอะเท่ากับเมื่อก่อนตอนที่อยู่ด้วยกันเวลาทะเลาะกันเธอจะร้องไห้ทุกครั้งเธอบอกว่าเธอไม่ได้รู้สึกอะไรกับผมแล้วไม่ได้รู้สึกงอนหรือโกรธแล้วก็ไม่ได้รักแล้วหลังจากเคลียร์กันรอบที่ 2 ผมก็ไม่ได้ง้อเธอเลยเป็นเวลา 1 อาทิตย์ส่วนเรื่องข้าวของของเธอเธอบอกว่าถ้ามีเวลาว่างจะมาเอาแต่เธอจะไม่เอาอะไรไปเลยนอกจากเครื่องสำอางและของใช้ผู้หญิงเครื่องใช้ไฟฟ้าเธอจะให้ผมหมดเลย
ของในห้องทั้งหมดแทบจะเป็นของเธอทั้งหมดเลยตัวผมเองมีแค่เสื้อผ้าตอนนี้มันก็ผ่านมา 3 สัปดาห์แล้ว เธอก็ยังไม่มีวี่แววมาเอาของสักที ผมไม่ได้อยากคิดเข้าข้างตัวเองนะครับผมก็ยังแอบมีความหวังอยู่เล็กๆว่าจะกลับมาได้ หลักๆจะมี 2 สาเหตุที่ผมคิดแบบนี้ 1.เรื่องข้าวของที่เธอยังไม่มาเอาไป 2.ช่องทางการติดต่อต่างๆเธอยังไม่ตัดขาดผมผมเลยยังติดต่อเธอได้ ตอนที่คบกันเธอรักผมมากทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอทำให้ผมผมไม่เคยร้องขอแล้วผมก็ชอบทุกอย่างที่เธอทำให้แต่พอมาเป็นผม ผมกลับทำให้เธอไม่ได้เธอต้องเป็นคนเอ่ยปากผมถึงจะทำ
ทุกคนที่เข้ามาอ่านรบกวนช่วยแสดงความเห็นหน่อยครับ ว่าผมควรง้อเธอต่อหรือเว้นระยะห่างให้ผ่านไปสักระยะแล้วค่อยกลับไปง้อหรือว่าพอแค่นี้ครับ แต่ทุกวันนี้ผมก็ทำใจได้แล้วว่าเราเลิกกันแล้วจริงๆแต่ผมก็ยังรักเธออยู่ยังเป็นห่วงเธออยู่
ขอบคุณที่อ่านจบนะครับ 🙏🙏🙏