ตอนนี้ใกล้จะจบม.3แล้วค่ะ โรงเรียนตอนนี้ที่อยู่ค่าเทอม8,000กว่าๆ รวมอาหารกลางวัน พ่อแม่ทำงานตัดยางจ้าง อีกไม่ถึงสองปีก็จะค่อนแล้ว พ่อให้ตัวเลือกที่เรียนมาเองเลย ซึ่งมันไม่ตรงกับที่หนูคิด หนึ่งในนั้นก็มีที่เดิม แต่หนูไม่อยากไปที่ไหนเลยในตัวเลือกที่พ่อให้มา หนูอยากไปเรียนในเมือง พ่อกับแม่คงคิดว่าหนูตามเพื่อน แต่จริงๆไม่ใช่เลย หนูทำใจยากมากที่จะคิดไปเริ่มต้นใหม่ๆโดนไม่มีใครๆที่หนูรู้จักเลย หนูอยากไปทำงานเพราะหนูรู้ว่าเดี๋ยวพอกับแม่ก็ไม่มีเงินส่ง ขึ้นมหาลัยก็ต้องทำงานอยู่ดี แต่ที่หนูอยากไปค่าเทอมแค่3,000กว่าๆเอง แต่ไม่รวมค่าอาหาร หนูรู้เรื่องค่ากินค่าอยู่ แต่อยู่ในเมืองมีโอกาสที่จะหารายได้เยอะกว่าที่บ้านมากๆ 
   ตอนนี้รู้สึกเฟลมากๆ เพราะหนูไม่เคยบอกความชอบความต้องการของตัวเองให้ใครฟังเลย หนูวางแผนเองทุกอย่าง คิดนั่นคิดนี่มาตั้งเยอะ พอรู้ว่าเป็นไปไม่ได้หนูเครียดมากเลย หนูแค่อยากให้ฐานะครอบครัวดีขึ้น 
   จนตอนนี้หนูก็ยังไม่กล้าบอกใครๆเลยค่ะว่าหนูอยากไปที่นั่นเพราะอะไร หนูอยู่ที่นี่พ่อก็หาวาติดแม่ ไปที่นั่นก็หาว่าติดเพื่อน หนูไม่รู้เลยว่าถ้าหนูไม่ทำอะไรสักอย่างแล้วมันจะเป็นยังไง
   หนูอยากทำงานเรียนในเมือง แล้วไปสร้างชื่อเสียงที่กรุงเทพฯ สร้างบ้านใหม่ให้พ่อแม่ อยากมีบ้านสักสองสามหลัง อยากมีรถเบนซ์ อยากซื้อที่ให้พ่อแม่ อยากไปหลายที่ที่ไม่เคยไป บางทีก็คิดแล้วว่าเราหวังสูงไปจริงๆ😭