ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่าครั้งนี้ให้อภัยเขามาแล้วครั้งที่ 6
เมื่อวันที่ 1 กุมภาพันธ์สามีได้เลิกงานแล้วไม่ได้กลับบ้าน 3 วันถึงวันที่ 3 กุมภาพันธ์เวลาเที่ยงคืนเกือบตี 1 เขาได้กลับมาบ้านแต่ตั้งแต่ที่เขาไปทำงานแล้วไม่ได้กลับมาเขาไม่ได้ติดต่ออะไรมาเลยมีวันที่เขาจะกลับเขาติดต่อและถามเรื่องปัญหาชีวิตของเราสองคน แต่ปัญหามันยืดเยื้อมานานแล้วเพราะว่าเขามีมือที่สามมาก่อน เขาได้ไปๆมาๆแบบนี้อยู่ 4-5 ถึง 5 ครั้ง จนครั้งสุดท้ายเขากลับบ้านเมื่อเดือนพฤศจิกายน เราได้ให้อภัย เขากลับมาทำหน้าที่พ่อผัวที่ดีแต่ระยะเวลาที่เขากลับมา ให้เป็นเวลา 1 เดือนได้จับได้ว่าเขามีผู้หญิงอีกแต่ไม่ใช่คนเดิม เป็นเด็กร้านอาหารที่เขาเอามานั่งกินที่กินเลี้ยงของแผนก ผู้หญิงได้สารภาพว่าได้คบกันประมาณ 1 อาทิตย์ ผู้ชายเปย์แล้วไปรับไปส่งซื้อนั่นซื้อนี่ให้กิน และวันที่ไปกินเลี้ยงก็ได้มีอะไรกันผู้ชายไม่ได้กลับบ้านมา 3 วัน ก็คืออยู่ด้วยกันและเป็นค่าจ้างให้วันละ 1,000 บาทเพื่อที่จะอยู่กับเขา แล้วผู้ชายก็ได้กลับมาบ้านทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เป็นแบบนี้ทุกอาทิตย์คือเสาร์อาทิตย์ไม่ก็วันศุกร์เย็นก็จะไม่กลับบ้าน กลับมาอีกทีคือวันจันทร์ตอนกลางคืนที่เลิกงานทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งที่พึ่งให้โอกาสมาเองแต่เขาก็ไม่หยุด ปีใหม่ก็เอาอีกสักเสาร์อาทิตย์แม่กลับบ้านพอกลับมาก็ได้พาเราไปเที่ยวเขาค้อแล้วเราก็จับได้ว่า ได้มีการโอนเงินไปให้เมียน้อยที่เคยไปอยู่ด้วยกันก็ได้เกิดการทะเลาะกันขึ้นจนกลับมาจากเขาค้อตั้งแต่นั้นมา เราก็กลับมาเป็นแบบเดิมคือระแวงและไม่มีความเป็นของตัวของตัวเอง เพราะเขาจะเป็นคือเสาร์อาทิตย์เขาจะไม่กลับบ้านเขาจะหายไปเลยแล้วจะกลับมาอีกทีคือไม่วันอาทิตย์ก็วันจันทร์ เป็นแบบนี้มาระยะเวลา 1 เดือนจนในที่สุดฟางเส้นสุดท้ายมันเลยขาดลง คือวันที่ 3 กุมภาพันธ์เขาได้กลับมาเวลาประมาณเที่ยงคืนกว่าๆเขาได้กลับมาเหมือนปกติแต่ที่ไม่ปกติ
เขาได้ถามเราว่าเพื่อนได้คืนเงินมาหรือยังเราก็งง ว่าเขาถามทำไมเพราะมันเป็นเงินที่เราให้เพื่อนยืม แต่จริงๆแล้วเพื่อนเราได้คืนกับสามีเราไปแล้วเราเลยถามสามีว่า แล้วทำไมเพื่อนถึงคุยกับเธอทำไมไม่คืนกับเรา ทั้งๆที่เราเป็นคนให้ยืมไม่ได้เกี่ยวกับเธอเลย เขาเลยบอกว่าก็เหมือนตังค์เค้านั่นแหละ เขาบอกว่าจะเอาไปทำไมเงินก้อนนี้มันเป็นก้อนสุดท้าย เขาจะไว้ให้ลูกใช้ไม่เกี่ยวกับเราแล้วเพราะเขาให้เรามา เงินนี้มันคือเงินที่เขาให้เรามาเมื่อเดือนกันยายนก็จริงแต่มันเป็นเงินที่ เขาหามาให้เราเพื่อจะให้เราเลิกยุ่งกับเขาจำนวน 150,000 บาท แต่เขาได้ขอกลับมามันก็เป็นเงินของเราอยู่ดีไม่เกี่ยวกับของเขาเพราะมันเป็นเงินที่เขาให้เราเลิกกับเขา แต่เราก็อยู่เฉยๆของเราเขาก็กลับมาเอง เราไม่ได้อ้อนวอนให้เขากลับมาเขาอยากทำหน้าที่ของเขา แล้วส่วนนี้ก็เป็นเงินของเราที่เราให้เพื่อนยืมเพื่อนก็ไม่น่าเอาไปคืนให้เขา เพราะว่าเราไปทวงเพื่อนบ่อยเพื่อนเลยโกรธเรา ก็เลยได้เข้ากับทางสามีเราตอนนั้นก็ทะเลาะกันตอนนี้มาดีกันแล้วก็ เพื่อนก็เอาเรื่องที่เราไปเที่ยวกับเพื่อนและเรามีคนใหม่ตอนที่เลิกกับสามีไปแล้วไปเล่าให้สามีเราฟัง ทุกอย่างที่เราทำอะไรจนเรากับสามีได้มีการทะเลาะกันจนได้มีการทำร้ายร่างกายกันเกิดขึ้นต่อสู้กันเรายอมรับว่าเราไปด่าเขาก่อนเพราะว่าความอดทนมันหมดแล้วไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องเงินแต่เกี่ยวกับที่เขาไม่เห็นว่าเราเป็นเมีย จะกลับก็กลับนึกจะอยู่ก็อยู่นึกจะไปก็ไป เขาทำแบบนี้จนเราไม่ไหวแล้ว เอามาบวกกับเรื่องเงินด้วยและหลายๆอย่างเรื่องที่เขามีเมียน้อย เราได้เดินไปพักเขา 1 ที เขาได้ลุกขึ้นมาบีบคอเราแล้วก็ต่อยเราเราได้สู้และหยิกเขาไป เราก็ไปถีบเขาแล้วก็ต่อยกันเข้ามาก็ไปผลักกันไปผลักกันมา จนในที่สุดเขาก็จะไปเอาเสื้อผ้าไปเราก็ให้ไปแต่เราบอกให้โอนเงินกลับมาคืนมาให้เราจนเขาถามว่าจะเลือกเลยใช่ไหมบอกใช่เพราะว่าจะไว้เลี้ยงลูก จะไปเขาได้ถีบเราและผลักเราล้มแล้วกระทืบซ้ำ แต่เขาได้ออกไปแล้วเราบอกว่าให้รอไปสนพร้อมกัน และให้รอพ่อกับน้องชายเราให้มาเคลียร์ เขาก็ไม่รอจนในที่สุดเราได้ตัดสินใจ ขับมอเตอร์ไซค์พาลูกหนีและไปแจ้งความไว้ ตอนนี้เราสองคนได้ตกลงเลิกกันแล้วแต่เราไม่ยอมหย่าให้เขา ขอสิ่งที่เขาทำตอนนี้คือเขาล็อคบ้านทุกอย่างไม่ให้เราเข้าเขาบอกว่าถ้าอยากจะเข้าให้ไปหย่าให้เขา และบ้านนี้ที่เขากลับมาเราจะขายแล้ว เมื่อเขารู้ว่าเราจะขายบ้านเราก็สันนิษฐานไว้แล้วว่าเขาจะต้องมาเอาบ้านเขาคืนแน่ บ้านนี้เป็นบ้านทั้งสองคน ชื้อร่วมกัน
ทางตำรวจได้แจ้งกับเราว่าวันอาทิตย์จะเข้าบ้านก็ให้โทรไปหาตำรวจเดี๋ยวเขาจะเข้าไปคุยให้เพื่อจะอยู่ในบ้าน หรือไม่ก็เข้าไปเอาของ สามีเราไม่ยอมเปิดบ้านให้ เราอยากทราบว่าเรามีสิทธิ์จะอยู่ในบ้านหลังนี้ไหมเพราะว่าบ้านหลังนี้ก็เป็นชื่อเราทั้งสองคน บ้านหลังนี้อาสามีคนซื้อให้ คนเป็นแม่ไม่ได้อยากได้อะไรจากเขาเลย สิ่งที่ทำตอนนี้คือทวงสิทธิ์ให้ลูก ลูกจะได้ไม่ลำบาก ที่ไม่อยากเพราะว่าสิทธิ์ทุกอย่างต้องเป็นของลูก ในเมื่อเขาทำก่อนเราไม่ยอมให้ใครมาแทนที่เรานะลูก
ตัดสินใจหอบลูกหนี เพราะโดนทำร้าย
เมื่อวันที่ 1 กุมภาพันธ์สามีได้เลิกงานแล้วไม่ได้กลับบ้าน 3 วันถึงวันที่ 3 กุมภาพันธ์เวลาเที่ยงคืนเกือบตี 1 เขาได้กลับมาบ้านแต่ตั้งแต่ที่เขาไปทำงานแล้วไม่ได้กลับมาเขาไม่ได้ติดต่ออะไรมาเลยมีวันที่เขาจะกลับเขาติดต่อและถามเรื่องปัญหาชีวิตของเราสองคน แต่ปัญหามันยืดเยื้อมานานแล้วเพราะว่าเขามีมือที่สามมาก่อน เขาได้ไปๆมาๆแบบนี้อยู่ 4-5 ถึง 5 ครั้ง จนครั้งสุดท้ายเขากลับบ้านเมื่อเดือนพฤศจิกายน เราได้ให้อภัย เขากลับมาทำหน้าที่พ่อผัวที่ดีแต่ระยะเวลาที่เขากลับมา ให้เป็นเวลา 1 เดือนได้จับได้ว่าเขามีผู้หญิงอีกแต่ไม่ใช่คนเดิม เป็นเด็กร้านอาหารที่เขาเอามานั่งกินที่กินเลี้ยงของแผนก ผู้หญิงได้สารภาพว่าได้คบกันประมาณ 1 อาทิตย์ ผู้ชายเปย์แล้วไปรับไปส่งซื้อนั่นซื้อนี่ให้กิน และวันที่ไปกินเลี้ยงก็ได้มีอะไรกันผู้ชายไม่ได้กลับบ้านมา 3 วัน ก็คืออยู่ด้วยกันและเป็นค่าจ้างให้วันละ 1,000 บาทเพื่อที่จะอยู่กับเขา แล้วผู้ชายก็ได้กลับมาบ้านทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เป็นแบบนี้ทุกอาทิตย์คือเสาร์อาทิตย์ไม่ก็วันศุกร์เย็นก็จะไม่กลับบ้าน กลับมาอีกทีคือวันจันทร์ตอนกลางคืนที่เลิกงานทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งที่พึ่งให้โอกาสมาเองแต่เขาก็ไม่หยุด ปีใหม่ก็เอาอีกสักเสาร์อาทิตย์แม่กลับบ้านพอกลับมาก็ได้พาเราไปเที่ยวเขาค้อแล้วเราก็จับได้ว่า ได้มีการโอนเงินไปให้เมียน้อยที่เคยไปอยู่ด้วยกันก็ได้เกิดการทะเลาะกันขึ้นจนกลับมาจากเขาค้อตั้งแต่นั้นมา เราก็กลับมาเป็นแบบเดิมคือระแวงและไม่มีความเป็นของตัวของตัวเอง เพราะเขาจะเป็นคือเสาร์อาทิตย์เขาจะไม่กลับบ้านเขาจะหายไปเลยแล้วจะกลับมาอีกทีคือไม่วันอาทิตย์ก็วันจันทร์ เป็นแบบนี้มาระยะเวลา 1 เดือนจนในที่สุดฟางเส้นสุดท้ายมันเลยขาดลง คือวันที่ 3 กุมภาพันธ์เขาได้กลับมาเวลาประมาณเที่ยงคืนกว่าๆเขาได้กลับมาเหมือนปกติแต่ที่ไม่ปกติ
เขาได้ถามเราว่าเพื่อนได้คืนเงินมาหรือยังเราก็งง ว่าเขาถามทำไมเพราะมันเป็นเงินที่เราให้เพื่อนยืม แต่จริงๆแล้วเพื่อนเราได้คืนกับสามีเราไปแล้วเราเลยถามสามีว่า แล้วทำไมเพื่อนถึงคุยกับเธอทำไมไม่คืนกับเรา ทั้งๆที่เราเป็นคนให้ยืมไม่ได้เกี่ยวกับเธอเลย เขาเลยบอกว่าก็เหมือนตังค์เค้านั่นแหละ เขาบอกว่าจะเอาไปทำไมเงินก้อนนี้มันเป็นก้อนสุดท้าย เขาจะไว้ให้ลูกใช้ไม่เกี่ยวกับเราแล้วเพราะเขาให้เรามา เงินนี้มันคือเงินที่เขาให้เรามาเมื่อเดือนกันยายนก็จริงแต่มันเป็นเงินที่ เขาหามาให้เราเพื่อจะให้เราเลิกยุ่งกับเขาจำนวน 150,000 บาท แต่เขาได้ขอกลับมามันก็เป็นเงินของเราอยู่ดีไม่เกี่ยวกับของเขาเพราะมันเป็นเงินที่เขาให้เราเลิกกับเขา แต่เราก็อยู่เฉยๆของเราเขาก็กลับมาเอง เราไม่ได้อ้อนวอนให้เขากลับมาเขาอยากทำหน้าที่ของเขา แล้วส่วนนี้ก็เป็นเงินของเราที่เราให้เพื่อนยืมเพื่อนก็ไม่น่าเอาไปคืนให้เขา เพราะว่าเราไปทวงเพื่อนบ่อยเพื่อนเลยโกรธเรา ก็เลยได้เข้ากับทางสามีเราตอนนั้นก็ทะเลาะกันตอนนี้มาดีกันแล้วก็ เพื่อนก็เอาเรื่องที่เราไปเที่ยวกับเพื่อนและเรามีคนใหม่ตอนที่เลิกกับสามีไปแล้วไปเล่าให้สามีเราฟัง ทุกอย่างที่เราทำอะไรจนเรากับสามีได้มีการทะเลาะกันจนได้มีการทำร้ายร่างกายกันเกิดขึ้นต่อสู้กันเรายอมรับว่าเราไปด่าเขาก่อนเพราะว่าความอดทนมันหมดแล้วไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องเงินแต่เกี่ยวกับที่เขาไม่เห็นว่าเราเป็นเมีย จะกลับก็กลับนึกจะอยู่ก็อยู่นึกจะไปก็ไป เขาทำแบบนี้จนเราไม่ไหวแล้ว เอามาบวกกับเรื่องเงินด้วยและหลายๆอย่างเรื่องที่เขามีเมียน้อย เราได้เดินไปพักเขา 1 ที เขาได้ลุกขึ้นมาบีบคอเราแล้วก็ต่อยเราเราได้สู้และหยิกเขาไป เราก็ไปถีบเขาแล้วก็ต่อยกันเข้ามาก็ไปผลักกันไปผลักกันมา จนในที่สุดเขาก็จะไปเอาเสื้อผ้าไปเราก็ให้ไปแต่เราบอกให้โอนเงินกลับมาคืนมาให้เราจนเขาถามว่าจะเลือกเลยใช่ไหมบอกใช่เพราะว่าจะไว้เลี้ยงลูก จะไปเขาได้ถีบเราและผลักเราล้มแล้วกระทืบซ้ำ แต่เขาได้ออกไปแล้วเราบอกว่าให้รอไปสนพร้อมกัน และให้รอพ่อกับน้องชายเราให้มาเคลียร์ เขาก็ไม่รอจนในที่สุดเราได้ตัดสินใจ ขับมอเตอร์ไซค์พาลูกหนีและไปแจ้งความไว้ ตอนนี้เราสองคนได้ตกลงเลิกกันแล้วแต่เราไม่ยอมหย่าให้เขา ขอสิ่งที่เขาทำตอนนี้คือเขาล็อคบ้านทุกอย่างไม่ให้เราเข้าเขาบอกว่าถ้าอยากจะเข้าให้ไปหย่าให้เขา และบ้านนี้ที่เขากลับมาเราจะขายแล้ว เมื่อเขารู้ว่าเราจะขายบ้านเราก็สันนิษฐานไว้แล้วว่าเขาจะต้องมาเอาบ้านเขาคืนแน่ บ้านนี้เป็นบ้านทั้งสองคน ชื้อร่วมกัน
ทางตำรวจได้แจ้งกับเราว่าวันอาทิตย์จะเข้าบ้านก็ให้โทรไปหาตำรวจเดี๋ยวเขาจะเข้าไปคุยให้เพื่อจะอยู่ในบ้าน หรือไม่ก็เข้าไปเอาของ สามีเราไม่ยอมเปิดบ้านให้ เราอยากทราบว่าเรามีสิทธิ์จะอยู่ในบ้านหลังนี้ไหมเพราะว่าบ้านหลังนี้ก็เป็นชื่อเราทั้งสองคน บ้านหลังนี้อาสามีคนซื้อให้ คนเป็นแม่ไม่ได้อยากได้อะไรจากเขาเลย สิ่งที่ทำตอนนี้คือทวงสิทธิ์ให้ลูก ลูกจะได้ไม่ลำบาก ที่ไม่อยากเพราะว่าสิทธิ์ทุกอย่างต้องเป็นของลูก ในเมื่อเขาทำก่อนเราไม่ยอมให้ใครมาแทนที่เรานะลูก