เรามีเพื่อนอยู่คนนึง มันเป็นคนที่โลกส่วนตัวสูงมาก บางทีก็ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ บางครั้งก็เหมือนรู้จักกันดี แต่บางทีก็เหมือนไม่รู้จักกันเลย คนนอกมองว่าเราสนิทกันมากแต่บางครั้งมันก็ทำให้เราคิดว่าเราอาจจะไม่ได้สนิทกับมันขนาดนั้นรึป่าว เราค่อนข้างติดสกินชิพสูง ชอบกอด ชอบซบมากๆ ช่วงแรกเรากอดมันซบมันได้ปกติเลย แต่พักหลังๆมันแทบไม่ให้เราเข้าใกล้เลยจนเรางง เพราะเพื่อนคนอื่นมันก็ยังเหมือนเดิม แต่กับเรามันไม่เหมือนเดิม มันคือสิ่งที่เรารู้สึกน้อยใจมากๆ เพราะเหมือนเราสนิทกันที่สุดแต่พอเอาเข้าจริงเราโคตรห่างเหินกันเลย เราไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรแบบสุดๆ พยายามหาคำตอบ พยายามถาม แต่มันก็เลือกที่จะเมินเฉยตลอด ทำเหมือนไม่ได้ยิน จนวันนึงเราอัดอั้นมากๆ เราเลยร้องไห้ออกมา ทั้งๆที่เราคือคนที่งอน แต่เราต้องเป็นคนที่กลับไปง้อมันก่อน กลับไปคุยกับมันก่อน จริงๆเรามีคนที่คุยกันได้ทุกเรื่องอยู่สามคน แล้วอีกคนจะเป็นคนกลางของกันตลอด มีครั้งนึงที่มันเคยโดนเพื่อนอีกคนงอน ปกติเพื่อนคนนั้นไม่ค่อยโกรธใครเลย ติดตลกสุดๆ แต่พอโดนงอนวันนั้น ช่วงแรกๆมันก็ง้อ แต่ต่อมามันก็เริ่มนอยตัวเอง มันบอกเราว่ากลัวที่จะกลับไปคุยแบบสนิทใจกันเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้เพราะมีแค่เรากับเพื่อนคนนั้นที่มันคุยได้ทุกเรื่อง เราไม่รู้ว่าที่มันเป็นแบบนี้กับเราเพราะเราก็เคยงอนมันจนร้องไห้รึป่าว แต่ในมุมของเราเราไม่เคยคิดที่จะไม่คุยกับมันเลย เรารักมันมากด้วยซ้ำ บางครั้งที่เราเมินไปก็เพราะเราก็โกรธบ้าง มีน้อยใจบ้าง เรากับมันชอบโดนคนอื่นล้ออยู่บ่อยๆว่าเหมือนแฟนกัน เราไม่รู้ว่าที่มันเปลี่ยนไปเพราะคำพูดพวกนี้รึป่าว หรือเพราะอะไร มันรีโพสต์เกี่ยวกับแนวเฟรนด์โซนอยู่อย่างงั้น แต่ด้วยความที่มันเพื่อนเยอะเราก็ไม่ได้คิดอะไร แต่เราก็เคยได้ยินเพื่อนอีกกลุ่มของมันแซวๆมา แล้วมันก็ชอบมาถามหรือพูดอะไรแปลกๆ จากที่เราไม่คิดอะไร จนเราเริ่มคิด จริงๆเราก็แอบกลัวว่าตัวเองจะชอบมันอยู่เหมือนกัน เพราะถ้ามันล้ำเส้นกันขึ้นมาจริงๆมันไม่น่าจะกลับไปเหมือนเดิมได้ เราไม่อยากเสียเพื่อนไปแบบสุดๆ เรานึกภาพวันที่ไม่มีมันไม่ออก หรือวันที่กลุ่มเราไม่เหมือนเดิม มันเหมือนเราทำลายหลายๆความสัมพันธ์