คือเราเป็นเด็กม.ปลายคนนึงค่ะที่ก็รักสวยรักงามเป็นธรรมดาของเด็ก 
เราอยากรู้ว่าการที่เราแต่งหน้าเราผิดไหม
ขอเกริ่นก่อนนะคะ คือเราชอบแต่งมาตั้งแต่ม.ต้นแล้วค่ะตามภาษาเด็กที่กำลังจะเข้าวัยรุ่น เราชอบโดนพ่อติค่ะบางคำพูดทำใฟ้เรารู้สึกไม่มั่นใจเลยค่ะ ที่เราแต่งเราก็อยากสวยนะคะอยากมั่นใจในตัวเอง

เราชอบแต่งหน้าค่ะเพราะเป็นความสุข เราเก็บเงินของเราเองในการซื้อเพราะรู้สึกภูมิใจเมื่อได้ซื้อเอง
เวลาแต่งหน้าแล้วพ่อเห็นเขาชอบพูดว่าจะแต่งทำไมเหมือนลิง จะแต่งให้ใครดู จะสวยไปทำไมแก่ไปก็ไม่น่าดูจะดูแลหน้าทีครีมอะไรเยอะแยะไร้สาระ
บางทีเราก็นอยนะคะเพราะเราก็อยากสวยดูดีอยากให้เขาชม 
แค่เราหยิบลิปขึ้นมา สีไม่แดงสีจะออกชมพูเนื้อๆอ่อนๆค่ะเหมือนสีปากเรา เขาก็ว่าว่าวันๆแต่งแต่หน้า

เราลองปรึกษาแม่แล้วแม่ก็บอกว่าต้องเข้าใจเขาเขามีลูกสาวเขาก็อยากให้ดูเด็กน่ารัก ทั้งแม่ ยาย ก็ชอบแซวเวลาแต่งหน้าเราไม่เข้าใจเลยมันไม่ปกติหรอ เรารู้สึกอึดอัดมากเลยค่ะ สวยแล้ว สวยให้ใครดู จะแต่งไปทำไมเยอะแยะ แก่แดด

แต่ตัดมาที่สภาพหน้าเราคือมันโทรมมากค่ะ เพราะขอบตาดำปากซีดแห้งเหมือนคนป่วยค่ะเพราะเพื่อนชอบทักเราแบบนี้เราเลยแค่แต่งนิดหน่อยให้เรามั่นใจค่ะ ปกติเราก็ไม่ใช่คนที่แต่งหน้าจัดอะไรแค่ทรกันแดด คอนซิลเลอร์กลบใต้ตา ทาลิปอ่อนๆ แค่นั้นค่ะ

เราก็เคยคุยกับพ่อเรื่องนี้แต่เขาไม่รับฟังค่ะ เราเฟลมากๆเลยค่ะ