วันนี้ระหว่างเดินเล่นในถนนคนเดิน คิดไปคิดมาอยากกินปาท่องโก๋กับน้ำเต้าหู้สักหน่อย เลยเดินไปต่อแถว พอถึงคิวเราคนสุดท้ายพอดี   
แม่ค้าถาม เอาอะไรดีคะ  เราก็อ้าปากกำลังพูดว่า เอาน้ำาาา    พูดได้สองคำ ลูกค้าอีกคนโผล่มาจากไหนไม่รู้ เดินมาถามแม่ค้าประมาณว่า แม่ค้าที่สั่งไปเมื่อกี้ได้หรือยัง   แม่ค้าจากที่มองหน้าเรา ก็หันไปหาลูกค้าอีกคนและตอบว่า ไม่ได้ลืมค่ะ จดไว้แล้ว นี่ไงเขียวไว้อยู่ แล้วก็เปลี่ยนไปทำออเดอร์ของลูกค้าและคุยกับลูกค้าคนนั้นต่อเฉยเลย ไม่หันมาสนใจเราที่ยืนหัวโด่อยู่เลย 😱 แต่ก็คิดในใจลูกค้าคนนั้นสั่งก่อน ไม่เป็นไร รอได้ๆๆ    ก็ฟังสองคนนั้นคุยกัน จะพูดแทรกก็กลัวเสียมารยาท เพราะเราเป็นผู้น้อยที่แปลว่าอายุน้อย  ก็ยืนอยู่อย่างนั้น ก็ไม่เห็นจะคุยกันจบ หรือแม่ค้าจะหันถามเลยว่าจะสั่งอะไร  หันซ้าย หันขวา มองหน้าแม่ค้าที มองลูกค้าคนนั้นที   สุดท้ายก็ตัดสินใจเดินออกจากร้าน ไม่กินก็ได้  ยอมแพ้😤  
เดินกลับไปเอาปิ้งย่างหม่าล่าที่สั่งไว้ และก็ได้อันนี้มา ทอดรวม  ตอนออกจากร้านมันฟูเต็มถ้วยเลย แต่พอถึงบ้านหดเหลือครึ่งถ้วย น้ำจิ้มอร่อยดี เผ็ดจนน้ำมูกไหล