หนูอยู่ ม.6 ค่ะ บ้านหนูมีฐานะไม่ได้รวย มีหนี้
แต่ตอน ม.5 คุยกับครอบครัวว่า อยากไปเรียนต่างจังหวัด แต่ยังคงอยู่ในภาคนี้ ซึ่งแม่ก็ตอบนะว่า ถ้าติดก็ไปเลย
พอตอนนี้ ม.6แล้ว ติดแล้ว อยากไป ไปไม่ได้ เวลาคุยเรื่องนี้พูดเรื่องเงินตลอดว่า ไม่มีเงินไม่ต้องไปหรอกมันไกล เรียนในจังหวัดก็ได้ดีเหมือนกัน อยู่ที่คน ซึ่งหนูตอนนี้ติดครูคณิตในจังหวัด และติดบัญชีต่างจังหวัด ซึ่งหนูตั้งใจไว้ว่า หนูจะตั้งใจเรียนช่วง ม.ปลาย สายวิทย์คณิตเพื่อให้ได้ไปเรียนที่นั่นที่ใฝ่ฝัน ( ต่างจังหวัด) แต่ครอบครัวไม่เข้าใจ หนูพยายามอธิบายด้วยเหตุผลต่างๆนาแล้วเพื่อความฝันของหนู และมันคือครั้งเดียวของชีวิตหนู ซึ่งคำตอบที่ได้มาในทุกๆวันเวลาถามครอบครัว ก็ทำหนูเสียน้ำตาเสมอค่ะ แต่หนูเข้าใจว่าบ้านหนูติดเรื่องเงินจริงๆค่ะ แต่หนูก็เข้าใจความรู้สึกของหนูเหมือนกันว่ามันคือครั้งหนึ่งของชีวิตหนูพยายามอดทนเรียนมอปลายสายนี้ไม่ได้ทำตามแต่หนูก็เข้าใจความรู้สึกของหนูเหมือนกันว่ามันคือครั้งหนึ่งของชีวิตหนูพยายามอดทนเรียนมอปลายสายนี้เพื่อทำตามความฝันของหนูแต่ว่ามันไม่ได้ตามที่หนูฝันเลยค่ะ หนูเสียใจทุกวันๆ เหมือนว่าหนูพยายามพูดเท่าไหร่ เขาก็ไม่สนใจความรู้สึกหนูเลย แม่ถามคนนั้นคนนี้เค้าก็พูดแบบนี้ว่าเรียนครูดีกว่าอาชีพอื่น แล้วหนูก็มาพูดแบบนี้อีกแม่ไม่รู้จะฟังใครแล้ว แต่จริงๆแม่ฟังความรู้สึกหนูมากกว่าคนอื่นนะ( คือความคิดแม่มีแค่ครูกับพยาบาลคือแม่ทำงานเป็นแม่ครัวในโรงเรียนก็จะคลุกคลีอยู่กับครู)
ทุกคนมีวิธีแก้ปัญหาหรือวิธีรับมือกับสิ่งเหล่านี้อย่างไรคะซึ่งตอนนี้หนูมืดแปดด้านค่ะ
การเรียนต่อมหาวิทยาลัยที่ไม่ได้ตามฝัน
แต่ตอน ม.5 คุยกับครอบครัวว่า อยากไปเรียนต่างจังหวัด แต่ยังคงอยู่ในภาคนี้ ซึ่งแม่ก็ตอบนะว่า ถ้าติดก็ไปเลย
พอตอนนี้ ม.6แล้ว ติดแล้ว อยากไป ไปไม่ได้ เวลาคุยเรื่องนี้พูดเรื่องเงินตลอดว่า ไม่มีเงินไม่ต้องไปหรอกมันไกล เรียนในจังหวัดก็ได้ดีเหมือนกัน อยู่ที่คน ซึ่งหนูตอนนี้ติดครูคณิตในจังหวัด และติดบัญชีต่างจังหวัด ซึ่งหนูตั้งใจไว้ว่า หนูจะตั้งใจเรียนช่วง ม.ปลาย สายวิทย์คณิตเพื่อให้ได้ไปเรียนที่นั่นที่ใฝ่ฝัน ( ต่างจังหวัด) แต่ครอบครัวไม่เข้าใจ หนูพยายามอธิบายด้วยเหตุผลต่างๆนาแล้วเพื่อความฝันของหนู และมันคือครั้งเดียวของชีวิตหนู ซึ่งคำตอบที่ได้มาในทุกๆวันเวลาถามครอบครัว ก็ทำหนูเสียน้ำตาเสมอค่ะ แต่หนูเข้าใจว่าบ้านหนูติดเรื่องเงินจริงๆค่ะ แต่หนูก็เข้าใจความรู้สึกของหนูเหมือนกันว่ามันคือครั้งหนึ่งของชีวิตหนูพยายามอดทนเรียนมอปลายสายนี้ไม่ได้ทำตามแต่หนูก็เข้าใจความรู้สึกของหนูเหมือนกันว่ามันคือครั้งหนึ่งของชีวิตหนูพยายามอดทนเรียนมอปลายสายนี้เพื่อทำตามความฝันของหนูแต่ว่ามันไม่ได้ตามที่หนูฝันเลยค่ะ หนูเสียใจทุกวันๆ เหมือนว่าหนูพยายามพูดเท่าไหร่ เขาก็ไม่สนใจความรู้สึกหนูเลย แม่ถามคนนั้นคนนี้เค้าก็พูดแบบนี้ว่าเรียนครูดีกว่าอาชีพอื่น แล้วหนูก็มาพูดแบบนี้อีกแม่ไม่รู้จะฟังใครแล้ว แต่จริงๆแม่ฟังความรู้สึกหนูมากกว่าคนอื่นนะ( คือความคิดแม่มีแค่ครูกับพยาบาลคือแม่ทำงานเป็นแม่ครัวในโรงเรียนก็จะคลุกคลีอยู่กับครู)
ทุกคนมีวิธีแก้ปัญหาหรือวิธีรับมือกับสิ่งเหล่านี้อย่างไรคะซึ่งตอนนี้หนูมืดแปดด้านค่ะ