เชียงใหม่เป็นจังหวัดที่ร่ำรวยแหล่งท่องเที่ยวมากๆ ไม่ว่าจะเป็นแหล่งท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์ ศาสนา วัฒนธรรม ธรรมชาติ หรือแหล่งท่องเที่ยวแนวชิคๆสวยๆสำหรับถ่ายรูปลงสื่อสังคมออนไลน์ก็มีครบหมด...ไม่มีอย่างเดียวคือทะเลล่ะมั้ง


          ถนนคนเดินเป็นเป้าหมายหนึ่งของการเดินทางไปเชียงใหม่คราวนี้เลยจัดวันให้ตรงกับถนนคนเดินวัวลายและถนนคนเดินท่าแพจะได้เดินเทียบกันไปเลย...เริ่มต้นที่ถนนคนเดินวัวลายก่อนแล้วกัน


          ผมพักที่ The Mellow Pillow ซึ่งใกล้ถนนคนเดินวัวลายมากๆ เดินไปง่ายๆ สบายเลยทีนี้แต่ไปช่วงหน้าฝนมันก็ต้องลุ้นเรื่องฟ้าฝนกันนิดนึง คนเดินเยอะอยู่เหมือนกันและแน่นอนว่ายิ่งค่ำยิ่งเยอะ


          สิ่งที่มีคู่ถนนคนเดินทุกเส้นคือ...ถนนครับ แฮร่...ของกินสิครับ มีถนนคนเดินก็ต้องมีของขายและมีอาหารให้เดินไปชิมไปได้ เดินเข้าถนนคนเดินมาไม่ไกลกลิ่นทอดมันก็ลอยมาดร๊อปคิ๊กเสยจมูกผม รีบตรงดิ่งไปที่ร้านในทันที

          ป้ายหน้าร้านบอกว่าเป็นทอดมันปลากรายแท้ ลองดูหน่อยไม่เสียหายอยู่แล้ว จัดมาหนึ่งชุดทอดมาใหม่ๆใส่ปากไปปุ๊บ ลวกปากทันที...ทำปากฮู่ ฮ่า ฮู่ ฮ่า อยู่พักใหญ่กว่าจะสามารถลิ้มรสทอดมันได้

          ทอดมันมีความเด้ง หนึบ ได้รสชาติของเครื่องแกงมีความเผ็ดเล็กน้อย...แต่เมื่อรวมกับความร้อนก็กลายเป็นภูเขาไฟในปาก...เนื้อสัมผัสดีเลยครับ น้ำจิ้มหวานนำเข้ากัน ถูกปากมากๆ ทานหมดขากลับแวะซื้อไปอีกหนึ่งชุด


          เดินลึกเข้าไปด้านในมีร้านขายของสองข้างถนน มีเว้งขายอาหารอยู่เป็นระยะๆ ของขายเท่าที่ดูยังไม่มีอะไรแปลกหรือน่าสนใจมากนักคล้ายๆกับของที่ขายทั่วๆไปในเชียงใหม่นี่แหละ...แวะเข้าซุ้มของกินแล้วกันถ้าอย่างนั้น

          โซนอาหารเอลวิส...คือมุมหนึ่งของโซนอาหารนี้มีพี่เอลวิสวาดลวดลายให้คอร๊อคแอนด์โรลได้ชม ร้านอาหารข้างในนี้เยอะทีเดียวครับ มีร้านขายสเต็กที่วางเนื้อให้ดูเป็นชิ้นๆเลย สายเนื้ออย่างผมก็พุ่งเข้าร้านสิครับจัดมาหนึ่งชิ้นถ้วน เนื้อปรุงมาใช้ได้อยู่ครับแต่ออกจะต้องออกแรงเคี้ยวกันหนักหน่อย ทานได้แต่ไม่ฟิน
 
           เดินได้พักเดียวเมฆฝนก้อนใหญ่ตั้งเค้าดำทะมึนทำท่าจะมาเดินเล่นถนนคนเดินเส้นเดียวกับผม ดูจะมากันเยอะด้วยเลยเผ่นกลับโรงแรมก่อน ซื้อของกินติดไม้ติดมือไปหน่อยกะว่าถ้าฝนตกแป๊บเดียวจะออกไปเดินต่อ...กลับห้อง กินของ ฝนไม่ตก ขี้เกียจ...จบการรายงานถนนคนเดินวัวลาย


          ไปเดินถนนคนเดินชื่อดังอีกเส้น...”ถนนคนเดินท่าแพ” เท่าที่ดูด้วยตาและสัมผัสด้วยการเดิน ถนนคนเดินท่าแพใหญ่กว่าถนนคนเดินวัวลายเยอะเลย กินพื้นที่หลายถนนมากๆ วันนี้อากาศค่อนข้างดีน่าจะเดินได้ยาวหน่อย


          ผมรู้สึกว่าถนนคนเดินท่าแพจะมีความ “แฮนด์เมด” กว่าถนนคนเดินวัวลาย มีร้านขายของที่ออกแนวทำมือเยอะกว่า มีร้านขายของที่เป็นไอเดียของเจ้าของร้านเอง มีของแปลกๆ ศิลปะสวยๆเยอะ ถูกจริตผมมากกว่าถนนคนเดินวัวลาย 


          เดินเข้าถนนพระปกเกล้าแวะวัดพันเตากับวันเจดีย์หลวง วัดตอนกลางคืนเปิดไฟแบบนี้ก็สวยดีเหมือนกันนะ โดยเฉพาะวัดเจดีย์หลวง เจดีย์ใหญ่มาก ยิ่งพอไปเห็นในแบบจำลององค์เจดีย์ที่สมบูรณ์ยิ่งน่าทึ่ง ขนาดยอดหายไปตั้งครึ่งยังยิ่งใหญ่ขนาดนี้ถ้าสมบูรณ์จะสวยงามขนาดไหนเนี๊ยะ...


          ไหนๆก็แวะเข้าวัดแล้วก็หาเที่ยววัดอีกสักหน่อย...เริ่มที่ “วัดโลกโมฬี” ซึ่งถ้าแปลตรงตัว “โมฬี” แปลว่า “จุก” ถ้าตามนี้ชื่อวัดมันจะแปลกๆ...ช่างเถอะ

           วัดโลกโมฬีเป็นวัดเก่าอายุอย่างน้อย 500 ปี...มิน่าล่ะตอนผมเกิดถึงเห็นว่ามีวัดนี้แล้ว แน่นอนว่าวัดทางเหนือจะเป็นศิลปะแบบล้านนาเสียสวนใหญ่ วัดโลกโมฬีก็เช่นกัน


          ผมชอบด้านหน้าของวิหารที่เป็นสีออกดำและลายสีขาว มันดูเท่ดีครับพื้นสีดำทำให้ลวดลายสีขาวโดดเด่นขึ้นมากๆ ภายในวิหารหลวงประดิษฐาน “พระพุทธสันติจิรบรมโลกนาถ” บรรยากาศในวิหารเป็นแบบไม้ๆ ไม่ยิ่งใหญ่ตระกาลตาแต่สวยดีครับ


          ฝั่งตรงข้ามวัดโลกโมฬีมีอีกวัดหนึ่งที่สวยงามไม่แพ้กันชื่อ “วัดราชมณเฑียร” ดูจากสิ่งที่เห็นผมว่าวัดโลกโมฬีน่าจะเก่ากว่า แต่พอมาหาข้อมูลเพิ่มเติมกลายเป็นว่าวัดราชมณเฑียรเก่ากว่าซะอย่างนั้น


          วัดราชมณเฑียรเป็นวัดแรกที่สมเด็จพระเจ้าติโลกราช...ซึ่งสมเด็จพระเจ้าติโลกราชเป็นพระมหากษัตรย์ล้านนาลำดับที่ 9 แห่งราชวงศ์มังราย อยู่ในสมัยเดียวกับ สมเด็จพระบรมไตรโลกนาชแห่งกรุงศรีอยุธยา มีพระบรมราชานุสาวรีย์อยู่ที่วัดเจ็ดยอด เชียงใหม่

          สมเด็จพระเจ้าติโลกราช ทรงสร้างวัดราชมณเฑียรขึ้นเมื่อพระองค์ทรงขึ้นครองราช โดยได้รื้อตำหนักราชมณเฑียรส่วนพระองค์มาสร้างเป็นวัดราชมณเฑียร...โอ้ ประวัติสุดยอด


          วิหารของวัดสวยเด่นเพราะเดินขึ้นได้จากฟุตบาทเลย สีแดงเลือดหมูตัดกับการประดับสีทองสวยมาก ภายในวิหารประดิษฐานพระพุ่มเก้าตื้อ พระพุทธรูปปางมารวิชัยศิลปะล้านนาผสมสุโขทัย


          ไปวัดกันต่อครับ...ผมเป็นคนธรรมะธรรมโมอยู่แล้ว เหล้า เบียร์ผมไม่แตะ ไม่เชื่อไปดูกระทู้เก่าๆผมได้ “วัดอุโมงค์”เป็นวัดท่องเที่ยวยอดนิยม นักท่องเที่ยวไปกันเยอะ

            วัดอุโมงค์เป็นวัดที่พญามังรายทรงสร้างขึ้นเพื่อเป็นที่พำนักของพระสงฆ์ซึ่งเชิญมาจากเกาะลังกา เป็นวัดที่แปลกดีสร้างเป็นอุโมงค์ เลยกลายเป็นสัญลักษณ์ของวัดไปเลย


          ภายในอุโมงค์เย็นดีแต่ออกจะแคบๆหน่อย ใครกลัวที่แคบน่าจะอึดอัดอย่างมาก ภายในประดิษฐานพระพุทธรูปไว้ตามจุดต่างๆไว้ให้สักการะ แสงที่จัดไว้ในอุโมงค์ก็สวยใช่เล่น เดินเล่นเข้าทางนู้นออกทางนี้สักพักเริ่มเหงื่อออกเพราะอากาศไม่ค่อยถ่ายเทเท่าไหร่ ออกไปข้างนอกดีกว่าครับ


          ด้านบนของอุโมงค์มีเจดีย์ขนาดใหญ่ซึ่งไม่ค่อยมีใครขึ้นมาเท่าไหร่...เห็นนักท่องเที่ยวเกือบทั้งหมดเดินมาปุ๊บก็มุ่งหน้าเข้าอุโมงค์ปั๊บเลย


          มุมอื่นๆของวัดก็มีสิ่งที่น่าสนใจหลายอย่าง ความร่มรื่นของต้นไม้ใหญ่ทำให้อากาศไม่ร้อนมาก (แต่ถ้าฝนจะตกก็อบอ้าวเอาเรื่อง) และเมื่อต้นไม้เยอะ ยุงก็เยอะเช่นกัน และเมื่อตัวผมเป็นเหมือนถุงเลือดเดินได้ก็เจอปัญหาอยู่บ้างและยุงวัดอุโมงค์ตัวอย่างใหญ่


          ไม่ไกลจากวัดอุโมงค์มี...เอ่อ...จะเรียกว่าอะไรดี ไลฟ์สไตล์มอลล์ก็ไม่ใช่ กลุ่มร้านค้าเหรอ...พอไปดูใน Google เขาเรียกว่า Art Village หรือหมู่บ้านศิลปะ เอาตามนี้แล้วกัน ที่นี่ชื่อ “บ้านข้างวัด”


          เข้ามาถึงหมู่บ้านศิลปะ ตรงดิ่งไปหาไอศกรีมก่อนเลย อ้าว...ก็มันร้อน ร้านชื่อ “ซีไอศกรีม”  มีไอศกรีมให้เลือกทานหลายอย่างทั้ง ไอศกรีมมะพร้าวอ่อน ไอศกรีมนมฮอกไกโด...ผมสั่งไอศกรีมมะยม แถมเป็นมะยมที่มาพร้อมพริกเกลืออีก...เหมาะแท้


          ร้านในนี้ค่อนข้างเป็นแนวศิลปะเลยครับ มีร้านน่าสนใจหลายๆร้านเช่นร้านนี้มีศิลปะแบบแมวๆให้ชม ผมชอบเจ้า 3 ตัวเล็กๆนี่น่ารักดีครับ


          เดินๆไปเจอเจ้านี่นอนอยู่อย่างสบาย...มองไปมองมา นี่มันนายแบบของร้านนั้นหรือเปล่านะ เหมือนเด๊ะเลย น่ารักดีครับ บรรยากาศในบ้านข้างวัดร่มรื่นดีครับ เดินได้เพลินๆ