จัดการความรู้สึกตัวเองยังไงดีค่ะ ^{(เป็นไปได้อยากให้นักจิตวิทยา​มาช่วยตอบ)​} รู้สึกไม่ดีมากตั้งแต่แฟนที่เป็นครั้งแรกของเราทิ้งเราไป นอกใจไปหาแม่ลูกติด ส่วนตัวไม่พร้อมตั้งเป้าไว้ว่าจะไม่มีอะไรกับใครก่อนแต่ง แต่สุดท้ายพอช่วง 21 ที่คบกับแฟนคนนั้นเค้าทั้งขอทั้งตะล่อมด้วยความที่รักก็เลยมีเกินเลยไป ขอถูแค่ก็มีพยายามเอาเข้า จนเข้าไปนิดๆ แต่เราห้ามไว้ (ตอนนั้นเราก็รู้สึกแย่เพราะไม่พราะไม่ได้อยากให้ถึงขั้นนั้นและใจไม่พร้อม)​ เรารู้สึกแย่มาก เค้าเป็นครั้งแรกของเราทุกอย่าง ทั้งจูบแรก และเป็นเหมือนแฟนคนแรกที่คบกันจริงๆ ไม่ใช่ฟิลคนคุย
ตอนที่เราไม่เคยเกินเลยกับเค้าเราเคยบอกเค้าไว้ตั้งแต่ยังไม่คบว่าไม่พร้อมมีอะไรกับใคร (กับคนก่อนเค้าเราก็ไม่ได้เกินเลยอะไรเลย)​ ตอนแรกเค้าก็ตกลง แต่หลังจากนั้นก็มีมาบอกว่า สมัครนี้ไม่มีหลอกคนที่ไม่มีอะไรกันยันแต่ง (เราหมายถึงขั้นสอดใส่เฉยๆ)​ เรารู้สึกแย่มากเหมือนเค้าดูถูกความตั้งใจเรา และพอถึงขั้นเกินเลยกันไป เลยทำให้ยิ่งคิดว่าคำพูดเค้ามันเป็นจริงไปแล้ว คำที่เค้าพูดดูถูกความตั้งใจเราไว้ เราพยายามหลอกตัวเองว่าเข้าแค่นิดหน่อยไม้ได้มีอะไรกันจริงๆ เค้าก็พูดแบบนั้น แต่ความเป็นจริงก็คือเค้าเอาความบริสุทธิ์​เราไปแล้วทั้งๆที่เราไม่พร้อม เราเองผิดที่ไว้ใจเค้า
เค้าเคยบอกว่ากูไม่มีวันทิ้ง จะกลัวอะไรเกินเลยไปแล้วยังไงก็ไม่ทิ้ง.. สุดท้ายเค้าก็คุยกับรุ่นน้อง แม่ลูกติด ตั้งแต่ตอนที่ยังไม่ได้เลิกกับเราและพัฒนา​ความสำพันธ์​กันในช่วงที่ไม่ได้เลิกกันขาด สุดท้ายก็ทิ้งเราไปหาแม่ลูกติดคนนั้นที่ตัวเองบอกเป็นแค่น้องสาว
เค้าเคยบอกอยากคบผู้หญิงบริสุทธิ์​ไม่ชอบผู้หญิงที่มีกับคนอื่น (เราเคยลอกเค้าว่าผู้หญิงเค้าก็ให้เพราะรักมันผิดที่ผู้ชายด้วยที่ไม่รับผิดชอบ อยากได้ผู้หญิง​บริสุทธิ์​แต่พอได้แล้วก็ทิ้ง)​
สุดท้ายกลายเป็นเราที่มาเจ็บ"โดนเค้าเกินเลย เอาบริสุทธิ์​เราไป (เค้าบอกมันพลาดเข้าไปนิดนึง ให้คิดว่าเค้าข่มขืนก็ได้)​ และทิ้งไปเลี้ยงลูกคนอื่น"
ผู้หญิงคนนั้นรู้แต่เเรกว่าเค้ามีเรา คุยกันตั้งแต่ยังไม่เลิกกัน (ผู้หญิงบอกไม่ใช่มือที่สาม แต่ดันมาพูดว่าตอนนั้นผชบอกอยากเลิกอยู่แล้ว)​ ตอนนี้ผ่านมานานแล้วแต่เราก็รู้สึกแย่ไม่หาย ในขณะที่เค้ามีความสุขกับผญคนนั้นและลูกติด

เวรกรรมไม่เห็นมีจริง