เวลาคุยเรื่องนี้ กับคนแก่ สังเกตุว่าคนที่เป็นพ่อแม่ อายุในช่วง 2 gen นี้  จะหลุดออกจาก คำว่า "ฉันคือผู้มีพระคุณของลูก" ไม่ได้เลย เพราะให้กำเนิด เพราะเลี้ยงดู จะต้องทราบซึ้งและเป็นบุญคุณไปตลอดชีวิต สงสัยว่ายุคปู่ย่าตายาย หรือสังคมยุคนั้นเป็นยังไง ถึงได้มีแนวคิดตาลปัตรขนาดนี้ 

บางคนไม่เลี้ยงด้วย แค่ให้เกิดก็ทวงยิกๆ

แม้กระทั่งมีคนอื่นไปบอก ว่าลูกเลือกเกิดไม่ได้นะ ลูกไม่ได้เป็นฝ่ายอยากจะเกิดมานะ ก็จะมองด้วยสายตารังเกียจ ไม่ยอมรับแนวคิดนี้เด็ดขาด

ทั้งที่จริงแล้ว พวกคุณทำเด็กขึ้นมา การเลี้ยงดูให้ดีจึงเป็นหน้าที่และความรับผิดชอบ ก็เหมือนที่เราตัดสินใจซื้อหมาแมวมาเลี้ยง  การเลี้ยงดูมันมาพร้อมค่าใช้จ่ายมากมาย เป็นเรื่องที่ทราบดีอยู่แล้ว แต่ก็ยังตัดสินใจทำ

ลูกไม่ได้เป็นฝ่ายอยากเกิด โดยเฉพาะต้องเกิดมาในครอบครัวที่ไม่พร้อมยิ่งแล้วใหญ่ 

เราคุยเรื่องนี้กับเพื่อน gen y ค่อนข้างที่จะเข้าใจกันได้ เห็นตรงกันไม่คิดจะทวงบุญคุณลูกทำนองนี้เด็ดขาด
บางคนแต่งงาน 10 ปี+ พร้อมทุกด้าน เงินนอนบัญชีหลายล้าน ก็เลือกที่จะไม่มีลูก เพราะไม่อยากให้เขามาเจอโลกที่ไม่ได้น่าอยู่ ซึ่งอันนี้เราก็เข้าใจเพื่อนนะ

แล้วคุณ คิดยังไงกับเรื่องนี้บ้างคะ