ที่ผ่านมาคบกันมา1ปี8เดือนมีทุกข์สุข ทะเลาะทุกวัน ตอนคบยังเรียนอยู่ คบตอนเราอยู่ม.5 เขาปวชปี3 คนละที่เรียน ทะเลาะแต่เรื่องเขามารับเราช้า เช่น เขาเป็นคนที่มารับเราไปรร.มาช้าแค่10นาทีเราก็โมโหแต่เขามาช้าเพราะเขาไปส่งน้องชายก่อน ทะเลาะเรื่องมารับช้า และไปกินข้าวเช้ากันแบบบูดบึ้งบางทีก็ไม่ทะเลาะยาว  เขาไม่ค่อยไปเรียนเราก็ชอบขี้ฟ้องแม่เขาให้มาด่าเขาจนเขาทะเลาะกะแม่ เราเลยทะเลาะกะเขา ทีนี้เลิกเรียนเขามารับช้าเราก็ทะเลาะกันเพราะเราไม่พอใจ เขาจะอยู่กะเราหลังเลิกเรียนยัน2-3ทุ่ม เพราะเรายังเด็กพ่อเราให้กลับบ้านไว พอพ่อโทรตามบ่นเราเราก็วีนเขา ทีนี้พอส่งเราถึงบ้านเขาไปหาเพื่อนต่อ อยู่บ้านเพื่อนยันตี2-3 เราก็โกรธชวนทะเลาะ ทะเลาะหนักเพราะเราไม่ยอมอยากเอาชนะเขาง้อเราก็ไม่ยอมเคยมีครั้งนึงแต่ไม่บ่อยทะเลาะตั้งแต่เที่ยงคืนยัน7โมงเช้า เรากับเขาก็แบบนี้วนลูปจ-ศ ส่วนวันส-อา เขามารับเราตั้งแต่10-11โมงบางทีทะเลาะกันเพราะมาช้าและไปหาไรกินกัน อยู่ด้วยกันยัน2-3ทุ่มละไปส่งเรากลับบ้าน วนลูปแบบนี้ พอปิดเทอมเราก็ไปทำงาน หยุดวันอาทิตย์วันเดียว บางทีเลิกงานเขาก็มารับไปกินข้าวถ้าไม่เลิกดึกมาก ส่วนใหญ่เจอวันอาทิตย์ก็แบบเดิมมารับช่วงเช้าอาจมีทะเลาะเรื่องเดิมๆบางครั้ง กลับ2-3ทุ่ม เขาไปหาเพื่อนต่อทะเลาะกัน เป็นงี้พอเราขึ้นม6 เขาจบปวช3ไปทำงานแล้ว เราไม่ค่อยเจอกันเขาเลิก2-3ทุ่ม ส่วนเราออกดึกไม่ได้ บางคืนเขาก็มารับไปกินข้าว บางทีก็ซื้อไรเข้ามาให้ วนลูปงี้ แต่ทะเลลาะกันทุกวัน บางทีเขาไปหาเพื่อนกลับเช้าละไปทำงานต่อเลยไม่กลับบ้าน เราก็ทะเลาะกันทุกวันจริงๆย้ำว่าทุกวัน เพราะเจอกันได้แค่วันหยุดเขาวันเสาร์ เดือนนึงหยุดได้3วันที่เป็นวันเสาร์ บางเดือนไม่ได้หยุด เราไม่ค่อยได้เจอก็จะทะเลาะทุกวัน เขาเลิกงานไปแต่บ้านเพื่อน ส่วนมากจะไปนอนละไปทำงานพร้อมเพื่อนเลย เราทะเลาะหนักมาก เจอน้อยทำงานหนัก มันมักหมมมากเรื่อยๆ จนบางทีทะเลาะละไม่คุยเป็นอาทิตย์ก็มี แต่เรายอมรับนะเขาดีมาก เวลาไปไหนเขาจ่ายให้เรากินไรเขาจ่าย เขาไปรับไปส่ง เวลากินข้าวถ้าเป็นกับข้าวกินด้วยกันเขาจะให้เรากินเยอะส่วนเขากินนิดเดียว เวลากินข้าวจานเดี่ยวเขาจะตักในจานให้เรา เขาเป็นคนเสียสละ เขาชอบพาเราไปกินข้าวเช้า บางทีเราไม่เจอกันเราบอกหิวเขาก็มารับไปกินข้าวไม่ก็ซื้อของมาให้กิน ตอนเราไม่สบายเขาพาเราไปหาหมอแค่เราน้ำมูกไหลเขาให้เรากินยาแก้แพ้ดักเลยไอก็ให้กินยาดักเราเคยท้องเสียซื้อยามาให้เราตอนตี3ยามวิการตอนเราเป็นโควิดเขาซื้อข้าวมาให้ตลอดใกล้เราสัมผัสเราแบบไม่กลัวติด มีการตรวจโควิดให้เราอีก พอวันที่เราหายมารับเราเลยไปหาไรกินไปทำนั่นนี่ วาเลนไทน์ซื้อดอกไม้ให้มาเซอร์ไพร์ส เราอยากได้ไรก็ให้ ขอตังก็ให้ เงินเดือนออกก็ให้ไปกินไรก็จ่ายให้ เขาดีกับเรามาก แต่เราไม่เคยดีใจคิดแต่ว่ามันคือหน้าที่ไม่ได้รู้สึกพิเศษ เราไม่เคยพอใจในสิ่งที่เขาทำ เราคิดว่าแฟนคนอื่นดีกว่านี้เอาแต่มองคู่คนอื่นละเอามาเปรียบเทียบทะเลาะ เราหน้าบึ้งตึงด่าเขาทุกอย่าง โกรธไรก็มาลงที่เขามาระบายที่เขา เขาทำงานเรานึกอยากโทรด่าก็โทรด่าเลยไม่เคยมีให้กำลังใจมีแต่คำด่า จนมันถึงวันนึง 30ธค66 เรากะเขาจะเคาท์ดาวด้วยกันเราบอกค่อยเจอกันวันที่30ตอนกลางคืน(พ่อเราค่อนข้างไม่ปล่อย)ให้มารับ แต่เขาบอกวันนี้เลิกงานไวนะมาเจอไหมอยากเจอคิดถึง เราก็แบบไม่อ่ะเดะค่อยเจอ สรุปเราเห็นเขาเลิกงานละไปบ้ารเพื่อนเราเลยทะเลาะแรงมากแบบหนักมากกกกมากจริงๆๆๆ เขาก็หายไป จนค่ำมาบอกว่าห่างกันไหม เราตกใจแต่ไม่ไร ทีนี้กลางคืนเราโทรให้เขามารับเขาไม่รับสายเราเลยคิดว่าหลับ เราเลยนั่งรถไปบ้านเขาเอง เปิดห้องนอนเข้าไปเขายังไม่นอน เขาเล่นทรศเขาเห็นเราและเย็นชาใส่ เราเลยไปนอนกอดเขา เขาบอกห่างกันนะเขาไม่ไหวแล้วเขาให้เราปรับพฤติกรรมเรื่องเอาแต่ใจไม่ฟังเหตุผลชอบด่าชวนทะเลาะมานานแล้วเขาให้โอกาสปรับนานแล้ว เขาบอกเขาเหนื่อยพอเคาท์ดาวน์จบห่างกันเลยนะเราก็ไม่ยอมง้อเขาว่าขอโอกาสสุดท้ายเขาเลยให้ พอเช้าวันที่31เขาไปทำงานเราก็รอเขาเลิกงาน เขาไปทำงานละเลิกไวไปหาเพื่อนตั้งแต่บ่ายเราก็ติดต่อเขาไม่ได้เขาไม่รับเราเลยบอกแต่เดะกลับๆ เราก็โวยวายไล่ทักหาเพื่อนเขา ทำร้านตัวเองเราเสียสติเราเสียใจเราอยู่คนเดียวในบ้านเขา(คนในบ้านเขาไปเที่ยวหมด) เราอยู่คนเดียวในบ้านเรารู้สึกเสียใจที่ทำไมเขาไม่รีบกลับมาหา พอสักพักจีพีเอชเปลี่ยนตำแหน่ง เขาก็บอกเพื่อนเขามีปัญหาต้องไปช่วยเคลียร์เราก็ไม่ยอมทักหาเพื่อนเขาไปตามคนนั้นคนนี้ให้บอกเขาให้กลับ เราทะเลาะกะเขาหนักมากหาเรื่องก่อกวนเขา จนเขากลับมา3ทุ่ม เขาบอกกลับบ้านเลยเดะไปส่ง เราบอกไม่เอาขอโทษ เขาบอกเรายังเหมือนเดิมไม่ปรับนะเขาไม่ไหวแล้วงั้รเคาท์ดาวน์จบกลับเลย ทีนี้เพื่อนเขาก็มาบ้านเขากัน(เคาท์บ้านแฟนเรา) เพื่อนมารอหน้าบ้านมารอออกไปซื้อของทำไรกินฉลอง เขาอยู่ๆขึ้นไปดาดฟ้าเราก็งงขึ้นไปทำไมเพื่อนมารอขนาดนี้ เราเลยตามขึ้นไปเขาบอกให้ลงไปอย่าตามมา เราเลยแอบย่องขึ้นไปดูเขานั่งร้องไห้ละเปิดเพลง แค่บางคำที่ร้องว่า(อย่ามาใช้บางคำที่เปลี่ยนแปลงอะไร) เราก็ตกใจร้องไห้ทำไม เลยลงมารอที่ห้องนอน เขาลงมาหาเราละบอกเดะไปซื้อขแงก่อนนะไม่ต้องไปหรอกรออยู่นี่แหละ เราถามร้องไห้หรอ เขาบอกไม่ ละเขาก็ไปซื้อของกะเพื่อน มาที่บรรยากาศตอนเคาท์ เรากะเขาเพื่อนเขาหลายคนก็นั่งร้องเพลงสังสรรค์ปกติ อยู่กันยันเช้าและแยกย้ายกันกลับเราบอกเขาว่ายังไม่ได้ถ่ายรูปเลยซึ่งเมื่อปี65ที่อยู่ด้วยกันเขาชวนถ่าย เราก็งงปีนี้ไม่ชวนเลยชวนขึ้นไปถ่ายใหม่ตอนเช้าเขาดูเย็นชามากเราก็ไม่ไร เรานอนกะเขาซึ่งมันคือเช้าวันที่1มค67แล้ว ตื่นมาเขาชวนไปบ้านเพื่อน เราก็ไปกะเขาปกติ(มีทะเลาะกันตอนไปหาซื้อของทำไรกินบ้านเพื่อนเขาดูโมโหในสิ่งที่เราทำมากแต่ไม่อะไร)พอ2-3ทุ่มก็กลับ ต่อมาในวันที่2มค67 เขาไม่ทักเรามาเลยเงียบ เราเลยไปหาเพื่อน เขาหายไปทั้งวันเราก็โทรทั้งวันโทรยังไงก็ไม่รับทักก็ไม่ตอบ เราก่อกวนส่งสัญญาณที่มันเอาไว้ใช้ตอนทรศหายไป ก็ไม่มีอะไรจะตอบมา เราก็โมโหมาก พอ2ทุ่มเขาตอบ เขาก็ว่าเราสารพัดว่าเขาทำงานนะเนี่ยยังทำแบบเดิมนะไม่เปลี่ยนเลยไหนบอกนะเปลี่ยนเหนื่อยละบลาๆๆๆๆ เราก็บอกให้เขามารับเขาก็มารับ เราไปกินข้าวกันระหว่างกินข้าวเขาก็บอกคำพูดไรไม่รู้แต่เป็นคำพูดที่เรารู้สึกว่าแปลกๆเขาพูดแนวแบบวันนึงไม่มีพี่นะเราก็ไม่ไรเราคิดว่าเขาไม่ไป พอทีนี้ตอนช่วงขับรถไปส่งบ้าน เราก็หาเรื่องทะเลาะไปเรื่อยเรื่องเดิมๆแบบนอกใจหรอไรงี้แบบตามประสาเรา มีคนอื่นหรอ เขาก็แบบเอาแต่หาว่าเขามีคนอื่นเดะมีคงดีกว่าในเมื่อไม่มีก็ยังโดนด่าว่ามีสู้มีก็โดนด่าเหมือนกันคงดีกว่า และเราก็เถียงกันอยู่ๆเราก็บอกถ้าวันนึงเลิกกันพี่จะมีคนใหม่เลยไหมอย่าเพิ่งมีได้ไหมหนูคงทำใจไม่ได้เขาก็บอกถ้ามันต้องใช้เพื่อลืมใครสักคนคงต้องทำแต่เราไม่ได้สังเกตคำพูดเท่าไหร่ ต่อมาวันที่3เขาหายอีกแล้วเราก็ทะเลาะกะเขาเหมือนเดิม พอช่วงเที่ยงคืนมันเป็นวันที่4 เราก็ทำเหมือนเดิมที่ชอบทำคือ บอกเลิกเขาเพราะปกติเขาจะง้อ แต่เขาบอกโชคดีนะ เราก็คิดว่าประชดเลยไม่ไรปล่อย วันที่4เราก็ใช้ชีวิตปกติจนเราเจอเฟสขึ้นแนะนำมาเป็นเฟสเขาแต่เป็นเฟสสร้างใหม่ เราก็งงอะไร เราคนมากใจตอนนั้นถามเพื่อนเพื่อนก็แบบเคยนอกใจแฟนละใช้วิธีสร้างเฟสใหม่นะ เราก็แบบอะไรวะเราใจร้อนรนไม่เชื่อครึ่งเชื่อครึ่ง พอเราหาช่องทางแฮ็กได้เราก็เห็นไม่ได้คุยกะใครนี่เลยไม่ไร แต่เห็นส่องผญคนนึงเราก็ว้าวุ่นละ เราเลยโทรถามเขาเขาบอกไม่มีใคร เราก็แบบเรายังคบกันใช่ไหม เขาบอกพอดีกว่าเหนื่อย เราก็ง้อเขาเรารู้สึกมันถึงเวลาสุดท้ายแล้วล่ะในใจเราคิดงี้ เราก็ง้อเขาเขาบอกพอแล้วมันหลายรอบแล้วให้โอกาสก็เหมือนเดิม เสียงในสายเป็นเสียงเพื่อนเขาดังรอดมาว่าอย่าให้โอกาสมันให้กี่รอบก็แบบเดิม เราก็แบบงั้นมาเจอได้ไหมครั้งสุดท้าย เขาไม่มาทีแรกเราก็ตื้อจนมา เราบอกรอตรงนี้นะ พอถึงเวลาเขาไม่มาเราก็โทรตามเขาบอกเขายังไม่เลิกงานแต่จีพีเอชอยู่ไหนไม่รู้ เราก็รอจนรถที่คุ้นเคยขับผ่านหน้าเราก็งงทำไมไม่จอดหาเรา เราเลยตะโกนวิ่งตาม เขาเลยขับรถกลับมา เรานั่งคุยกันบอกทำไมไม่จอดเขาบอกลืม เราบอกไม่เอาทรศออกมาจากรถหรอเขาบอกไม่อ่ะเราบอกเอามาขอดูเขาบอกงั้นกลับละไม่คุยละเราก็แบบโอเคก็ได้ไม่ดูเราก็ง้อเขา เขาก็บอกพอแล้วมันหลายรอบแล้ว ชีวิตมีไรต้องทำมีไรให้รับผิดชอบเยอะแยะ เขาอยากโตขึ้น มีเราและพาเขาลง เขาอยากโตขึ้นกว่านี้ เราบอกขอโอกาสเขาก็แบบ เดินหน้ามาสองก้าวแล้วเดินกลับไม่ได้แล้ว เราก็แบบร้องไห้บอกอยู่ไม่ได้เขาบอกอยู่ให้ได้นะเดะก็เจอคนที่ใช่เองเราไม่ใช่ต่อกัน ถ้าเราใช่มันจะวนมาเจอกันเอง เราบอกเดือนนึงหรอเรารอนะเขาบอกไม่อ่ะอย่ารอเลย เราก็ง้อเขาไปมาเขาก็ไม่คืนดีจบสุดท้ายเขาบอกกลับบ้านเดะไปส่ง เราบอกไปบ้านเธอได้ไหมเขาบอกไม่อ่ะกลับบ้านเถอะ เราก็ต้องกลับเราบอกให้เราเดินเข้าบ้านก่อนนะและเธอค่อยขับรถออกไป เราเลยกอดกันกอดก่อนลา แต่ในใจเรารู้ว่าเขากลับมาแน่ พอเราถึงบ้านเราแฮ็กรหัสโซเซียลเขา เห็นเขาคุยกับผญคนนั้นเราเสียใจมาก เราเลยบอกแม่เขาว่าลูกชายเขานอกใจ เราให้แม่เขาทักไปด่าผญคนนั้น แม่เขาด่าผญคนนั้น ซึ่งเขาไม่พอใจเพราะผญคนนั้นฟ้องละขู่ว่าจะเลิกคุย เขาเลยทะเลาะกะแม่ละบอกผญคนนั้นว่าเราบงการให้แม่เขาบล็อกเรา เราเลยบอกเพื่อนเพื่อนเราทักไปด่าผญคนนั้น ผญคนนั้นก็บอกไม่รู้ว่ามีแฟนแล้วเขามาขอไลน์วันที่3 เราแบบงงวันที่3เรายังเลิกกันไม่ขาด ผญบอกเดะเลิกคุยให้ พอจบกันไปเราเข้าไปดูรหัสที่เราแฮ็ก เขาง้อญคนนั้นละลงเพ้อหนักมาก เราเลยโทรหาเขา เขาบอกเขาเกลียดเราตอนแรกเขาคุยเล่นๆไม่ได้อะไรไม่ได้เลือกใคร และรอดูพฤติกรรมเราอยู่แต่ยังเหมือนเดิมเขาบอกไม่กลับแล้วพอแล้วไม่เอาแล้วเขาวางสายไป เราเสียใจมาก แต่เราโทรไปหาเขาในวันต่อมาเขาก็รับเราก็ง้อพอง้อไม่สำเน็ตเราก็วีน พอวีนเขาก็บอกทำแบบเดิมอีกแล้วนะเราบอกเลือกคนนั้นหรอเขาบอกไม่ได้เลือกใครคนนั้นไม่ได้คุยกันแล้ว ก็แบบนี้จนพอเข้าวันที่8เขานัดเจอผญคนนั้นดูเหมือนจะง้อผญยอมคืนดี เราเลยไปบ้านเพื่อนเราซึ่งแฟนเพื่อนเราเป็นเพื่อนกะเขา ทีนี้เรารู้ว่าเขาจะต้องมาบ้านเพื่อนเลยไป พอไปเราไปก่อนหน้าเราไปนั่งร้องไห้ปรึกษาเพื่อน ทีนี้เขามาเขาบอกกลับบ้านทำแบบนี้ทำไมรบกวนคนอื่นทำไม เราเลยออกไปคุยกะเขา เราถามรักเราไหมเขาบอกไม่รักแล้ว เขาบอกเลือกคนนั้น เราเสียใจมาก เราง้อเขา ดึงทรศเขาทุกอย่างเขาไม่ให้เราเราขอร้องเขาเขาไม่ยอม เราบอกเราดีกับแม่เขามาตลอดนะเขาบอกเราดีกับแม่เขาแต่กับตัวเขาเองเราไม่เคยดีทั้งที่คบกับเขาไม่ได้คบกับแม่นี่เขาบอกเรางี้ เราก็เสียใจมากง้อทุกอย่างเขาไม่คืนดี เพื่อนเราเลยให้เราเข้าไปในบ้านเพราะเถียงกันเสียงดัง ทีนี้เขาบอกจะกลับไหมเราบอกไม่ เขาเลยขับรถไปเลย เราเลยกลับเอง ทีนี้จบจากนี้เราแค้นมากเราเลยทักด่าผญประจานผญ ผญคนนั้นเลยฟ้องเขา เขาเลยทักมาด่าเราว่าเกลียดเรามาก เราโกรธเลยเอาเรื่องที่เขาเคยไม่ดีกับเพื่อนไปบอกเพื่อนเขา เขาโดนเพื่อนเขาต่อยรุมทำร้าย เขาทักมาหาเราว่าสะใจรึยังที่ทำแบบนี้พอใจแล้วใช่ไหม จบกันแล้วพอแล้วไม่มีเรื่องให้คุยอีกแล้วเกลียดมาก เราบอกขอโทษดีกันนะ เขาบอกพอเขาพอเขาเกลียดเราและไม่ต้องการเราอีกแล้ว
พอเวลาผ่านไปเขาปิดทุกช่องทางหนีเราหมดเลย บล็อกเราบ้าง ปิดบัญชีบ้าง และสักพักลงคบกับผญคนนั้นโดยบชใหม่และคบกันมายันทุกวันนี้ปีนึงแล้ว ซึ่งช่วงเขากะผญคนนั้นคบกันเราเคยถามคนใกล้ตัวเขาคนใกล้ตัวเขาบอกไม่ค่อยทะเลาะกัน ผญชอบลงอะไรที่ดีใจเวลาเขาทำไรให้ที่มันพิเศษต่างจากเราที่คิดว่ามันปกติเฉยๆมาตลอด
เราพยายามทักไปหาในช่องทางนึงก็โดนบล็อกหมดเลย จนเราพอแล้ว
เสียใจมากที่เราคบกันมา1ปี8เดือนมันจบลงแค่นี้

เขาจะกลับมาไหมคะ และ เขาทำไมลืมกันง่ายจัง