สวัสดีค่า ส่วนตัวเป็นเด็ก69 นะคะ ตอนนี้อยู่ม.5 ค่ะ ช่วงนี้พอใกล้จะเข้ามหาลัยแล้วก็มีทะเลาะกับที่บ้านบ่อย ๆ เลยค่ะ เรื่องเข้ามหาลัยค่ะ
ผู้ใหญ่ที่บ้าน ท่านจะไม่ค่อยรู้ข้อมูลเรื่องนี้เท่าไหร่นะคะ ท่านจะฟังพี่สาวเรามากกว่าค่ะ คือท่านจะไม่ค่อยเชื่อเวลาเราพูดอะไรเท่าไหร่ด้วย เพราะชอบบอกว่าเรายังเด็ก ต้องฟังคนที่อายุเยอะกว่า เพราะเขามีประสบการณ์มากกว่า
แล้วปัญหาคือ เราคิดว่าเราอาจจะไม่ยื่นรอบพอร์ต หรือไม่ก็คิดไว้แล้ว ว่าถ้ายื่น ก็คงไม่ติด เพราะดู ๆ แล้ว ผลงานเราไม่ค่อยมีค่ะ มีไปค่ายของมข. แล้วก็เป็นค่ายวิทย์ที่ร.รพาไปค่ะ นอกนั้นก็ไม่ได้มีโครงงานหรือแข่งขันอะไร เรื่อง gpax ก็ไม่ได้แย่ค่ะ ตอนนี้3.80 แต่จะไปแย่ตรง gpa คณิตค่ะ มันไม่ถึง 3.5 อ่าาา แล้วเราดูเกณฑ์ใน tcas แล้วค่ะ หาดูหลาย ๆ คณะ หลาย ๆ สาขาดูแล้ว รอบพอร์ตก็ต้องมีเกณฑ์กำหนดไว้แน่นอนอยู่แล้ว ทีนี้คณะที่เราอยากเข้า ดูทรงแล้วเราไม่ผ่านเกณฑ์ค่ะ gpa เราไม่ถึง แล้วผลงานก็ไม่มีตามที่เขากำหนด เลยคิดว่ายื่นไปก็คงไม่ผ่านแหละ
เราเลยทะเลาะกับพ่อแม่นิดหน่อยค่ะ ท่านบอกว่าให้ยื่น ๆ ไปเลย แล้วท่านก็ไม่รับฟังอะไรเลยค่ะ คงเพราะพี่สาวเราเข้ารอบพอร์ตด้วย แล้วพี่เราไม่ค่อยยุ่งยากไม่คิดมากไม่ปรึกษาพ่อแม่เรื่องเรียนมากมายให้ปวดหัวอะมั้งคะ แต่เราค่อนข้างคิดมาก แล้วก็พยายามที่จะค้นหาตัวเองสุด ๆ เพราะอยากจะเรียนในสิ่งที่ใช่ สิ่งที่ตัวเองจะเรียนแล้วไม่เสียสุขภาพจิต แล้วก็มีงานทำด้วย เราก็เลยถูกมองว่าเรื่องมาก เลือกมากไปเลยค่ะ แง้งงงงงง เขาบอกว่ารอบพอร์ตเข้าง่าย แค่ยื่น ๆ ไปเขาก็รับหมด แต่เราไม่รู้จะพูดอะไรดีเลยค่ะ เราพยายามจะอธิบายว่ารอบพอร์ตมันไม่ใช่ทุกอย่างของชีวิตแล้วก็ไม่ได้ง่ายขนาดนั้น แล้วมันก็มีเกณฑ์กำหนดไว้ด้วย แต่เราอยากร้องไห้จริง ๆ ท่านพูดเหมือนการเรียนมันง่าย ๆ สบาย ๆ มันเหมือนกับว่าไม่มีใครเข้าใจเราเลย เราเห็นคนเก่ง ๆ มาก็เยอะในชีวิต ทั้งเพื่อน ทั้งรุ่นพี่ แต่ดูที่บ้านเราจะดูถูกคนอื่นมากเลยค่ะ เราเล่าเรื่องรุ่นพี่ที่ชื่นชมให้เขาฟัง เขาก็ยังมาดูถูกรุ่นพี่เราด้วย เหมือนกับความสามารถของรุ่นพี่ที่เราชื่นชมเป็นเรื่องง่าย ๆ ตอนนั้นเราถึงขั้นร้องไห้ออกมาเลยค่ะ
T T เราคุยเรื่องเรียนกับที่บ้านไม่ค่อยได้เลยค่ะ ถ้าต้องคุยเรื่องนี้ ส่วนใหญ่แล้วเราร้องไห้ตอนท้ายทุกครั้งเลย บางครั้งสะอื้นจนตัวสั่นเลยค่ะ
เราอยากรู้มุมมองของคนอื่นจังเลยค่ะ ว่าการไม่ยื่นพอร์ตนี่มันดูแย่ขนาดนั้นเลยหรอคะ แล้วเราควรจะคุยกับที่บ้านยังไงต่อไปดีคะ หรืออีกทางเลือกคือเราควรคุยกับเขาน้อยลงดีมั้ยคะ ถ้าเขาไม่รับฟังเราเลย คือถ้าเป็นเรื่องเรียนนี่หนักหน่วงสุด ๆ เพราะเราแทบไม่สามารถมีชีวิตของตัวเองได้เลยค่ะ ทำไม่ได้จริง ๆ จะทำอะไรต้องถูกใจพ่อแม่ตลอดเลยค่ะ ไม่ใช่ว่าเราไม่กล้าที่จะเป็นตัวของตัวเองนะคะ แต่มันเลือกไม่ได้จริง ๆ 😓 พอคุยเรื่องเรียน จะปรึกษา จะให้ท่านช่วย ก็ทำไม่ได้ค่ะ เพราะท่านไม่ต้องการจะรับฟังปัญหาของเราด้วยซ้ำค่ะ ท่านห้ามเราไม่ให้ทำอันนู้น ไม่ให้ทำอันนี้ อันไหนที่ไม่ถูกใจ กิจกรรมไหนไม่ชอบ ก็ไม่เอา ไม่ให้ทำ ไม่ให้ไปค่ะ แต่ถ้าเพื่อนเราทำกิจกรรมนั้น ๆ ท่านจะกลับคำทีหลังค่ะ ว่า ทำไมไม่ไป ทำไมไม่ทำ ซึ่งเรายิ่งอยากร้องไห้ออกมาจริง ๆ ค่ะ ไม่รู้จะเอาไงกับชีวิต
คิดยังไงกับการที่ไม่ยื่นรอบพอร์ตเข้ามหาลัยคะ
ผู้ใหญ่ที่บ้าน ท่านจะไม่ค่อยรู้ข้อมูลเรื่องนี้เท่าไหร่นะคะ ท่านจะฟังพี่สาวเรามากกว่าค่ะ คือท่านจะไม่ค่อยเชื่อเวลาเราพูดอะไรเท่าไหร่ด้วย เพราะชอบบอกว่าเรายังเด็ก ต้องฟังคนที่อายุเยอะกว่า เพราะเขามีประสบการณ์มากกว่า
แล้วปัญหาคือ เราคิดว่าเราอาจจะไม่ยื่นรอบพอร์ต หรือไม่ก็คิดไว้แล้ว ว่าถ้ายื่น ก็คงไม่ติด เพราะดู ๆ แล้ว ผลงานเราไม่ค่อยมีค่ะ มีไปค่ายของมข. แล้วก็เป็นค่ายวิทย์ที่ร.รพาไปค่ะ นอกนั้นก็ไม่ได้มีโครงงานหรือแข่งขันอะไร เรื่อง gpax ก็ไม่ได้แย่ค่ะ ตอนนี้3.80 แต่จะไปแย่ตรง gpa คณิตค่ะ มันไม่ถึง 3.5 อ่าาา แล้วเราดูเกณฑ์ใน tcas แล้วค่ะ หาดูหลาย ๆ คณะ หลาย ๆ สาขาดูแล้ว รอบพอร์ตก็ต้องมีเกณฑ์กำหนดไว้แน่นอนอยู่แล้ว ทีนี้คณะที่เราอยากเข้า ดูทรงแล้วเราไม่ผ่านเกณฑ์ค่ะ gpa เราไม่ถึง แล้วผลงานก็ไม่มีตามที่เขากำหนด เลยคิดว่ายื่นไปก็คงไม่ผ่านแหละ
เราเลยทะเลาะกับพ่อแม่นิดหน่อยค่ะ ท่านบอกว่าให้ยื่น ๆ ไปเลย แล้วท่านก็ไม่รับฟังอะไรเลยค่ะ คงเพราะพี่สาวเราเข้ารอบพอร์ตด้วย แล้วพี่เราไม่ค่อยยุ่งยากไม่คิดมากไม่ปรึกษาพ่อแม่เรื่องเรียนมากมายให้ปวดหัวอะมั้งคะ แต่เราค่อนข้างคิดมาก แล้วก็พยายามที่จะค้นหาตัวเองสุด ๆ เพราะอยากจะเรียนในสิ่งที่ใช่ สิ่งที่ตัวเองจะเรียนแล้วไม่เสียสุขภาพจิต แล้วก็มีงานทำด้วย เราก็เลยถูกมองว่าเรื่องมาก เลือกมากไปเลยค่ะ แง้งงงงงง เขาบอกว่ารอบพอร์ตเข้าง่าย แค่ยื่น ๆ ไปเขาก็รับหมด แต่เราไม่รู้จะพูดอะไรดีเลยค่ะ เราพยายามจะอธิบายว่ารอบพอร์ตมันไม่ใช่ทุกอย่างของชีวิตแล้วก็ไม่ได้ง่ายขนาดนั้น แล้วมันก็มีเกณฑ์กำหนดไว้ด้วย แต่เราอยากร้องไห้จริง ๆ ท่านพูดเหมือนการเรียนมันง่าย ๆ สบาย ๆ มันเหมือนกับว่าไม่มีใครเข้าใจเราเลย เราเห็นคนเก่ง ๆ มาก็เยอะในชีวิต ทั้งเพื่อน ทั้งรุ่นพี่ แต่ดูที่บ้านเราจะดูถูกคนอื่นมากเลยค่ะ เราเล่าเรื่องรุ่นพี่ที่ชื่นชมให้เขาฟัง เขาก็ยังมาดูถูกรุ่นพี่เราด้วย เหมือนกับความสามารถของรุ่นพี่ที่เราชื่นชมเป็นเรื่องง่าย ๆ ตอนนั้นเราถึงขั้นร้องไห้ออกมาเลยค่ะ
T T เราคุยเรื่องเรียนกับที่บ้านไม่ค่อยได้เลยค่ะ ถ้าต้องคุยเรื่องนี้ ส่วนใหญ่แล้วเราร้องไห้ตอนท้ายทุกครั้งเลย บางครั้งสะอื้นจนตัวสั่นเลยค่ะ
เราอยากรู้มุมมองของคนอื่นจังเลยค่ะ ว่าการไม่ยื่นพอร์ตนี่มันดูแย่ขนาดนั้นเลยหรอคะ แล้วเราควรจะคุยกับที่บ้านยังไงต่อไปดีคะ หรืออีกทางเลือกคือเราควรคุยกับเขาน้อยลงดีมั้ยคะ ถ้าเขาไม่รับฟังเราเลย คือถ้าเป็นเรื่องเรียนนี่หนักหน่วงสุด ๆ เพราะเราแทบไม่สามารถมีชีวิตของตัวเองได้เลยค่ะ ทำไม่ได้จริง ๆ จะทำอะไรต้องถูกใจพ่อแม่ตลอดเลยค่ะ ไม่ใช่ว่าเราไม่กล้าที่จะเป็นตัวของตัวเองนะคะ แต่มันเลือกไม่ได้จริง ๆ 😓 พอคุยเรื่องเรียน จะปรึกษา จะให้ท่านช่วย ก็ทำไม่ได้ค่ะ เพราะท่านไม่ต้องการจะรับฟังปัญหาของเราด้วยซ้ำค่ะ ท่านห้ามเราไม่ให้ทำอันนู้น ไม่ให้ทำอันนี้ อันไหนที่ไม่ถูกใจ กิจกรรมไหนไม่ชอบ ก็ไม่เอา ไม่ให้ทำ ไม่ให้ไปค่ะ แต่ถ้าเพื่อนเราทำกิจกรรมนั้น ๆ ท่านจะกลับคำทีหลังค่ะ ว่า ทำไมไม่ไป ทำไมไม่ทำ ซึ่งเรายิ่งอยากร้องไห้ออกมาจริง ๆ ค่ะ ไม่รู้จะเอาไงกับชีวิต