เปิดที่มา ‘น้ำตาล’ ในละคร ‘คุณพี่เจ้าขา’ EP3 เหตุใดจึงมีค่าไม่ต่างจากทอง และนิยมมอบให้แก่ผู้มีอำนาจ 

จากข้อมูลของศิลปวัฒนธรรมถือเป็นละครไทยเรื่องใหม่ที่หลายคนติดตามสำหรับ คุณพี่เจ้าขาดิฉันเป็นห่านไม่ใช่หงส์ โดยใน EP3 นี้ ตอนหนึ่ง เจ้าสัวทอง (เดี่ยว สุริยนต์) ได้นำน้ำตาลมอบให้แทนของกำนัล หรือ “ส่วย”
โดย ศิลปวัฒนธรรม ได้ให้ข้อมูลไว้ว่า กิจการโรงงานน้ำตาล นับเป็นอุตสาหกรรมที่มีบทบาทสำคัญมาแต่ครั้งต้นกรุงรัตนโกสินทร์และเป็นสินค้าส่งออกสำคัญ โดยเฉพาะน้ำตาลจากอ้อยที่มีชาวจีนเป็นผู้นำพันธุ์อ้อยมาปลูกและดำเนินการผลิตซึ่งปรากฏในปี พ.ศ. 2353 ซึ่งอยู่ในสมัยรัชกาลที่ 2
ภายหลังการทำสนธิสัญญาเบอร์นี พ.ศ. 2369 ตรงกับสมัยรัชกาลที่ 3 มีการส่งออกน้ำตาลในปริมาณมากขึ้น เช่น ปี พ.ศ. 2387 มีปริมาณส่งออกถึง 110,000 หาบ เป็นไปตามความต้องการของตลาดโลกโดยมีลูกค้าสำคัญคือ อเมริกาและอังกฤษ
ต่อมาสมัยรัชกาลที่ 4 ระหว่างปี พ.ศ. 2405-8 การส่งออกน้ำตาลได้ขยายตัวอย่างมาก จนกระทั่งถึงสมัยรัชกาลที่ 5 ในปี พ.ศ. 2432 กิจการโรงงานน้ำตาลเริ่มประสบปัญหาการส่งออก เนื่องจากราคาน้ำตาลตลาดโลกตกต่ำ การส่งออกจึงหยุดชะงักลง ซึ่งสัมพันธ์กับการแข่งขันการผลิตน้ำตาลในยุโรปซึ่งใช้หัวผักกาดหวาน (หัวบีต) เข้ามาทดแทนน้ำตาลจากอ้อย ซึ่งมีฝรั่งเศสและเยอรมนีเป็นผู้นำการผลิต ประกอบกับความต้องการสินค้าข้าวทำให้มีการลดพื้นที่การปลูกอ้อยลงเพื่อเปลี่ยนเป็นนาข้าวโดยเฉพาะบริเวณลุ่มน้ำนครชัยศรี
สถานการณ์เช่นนี้ย่อมสร้างปัญหาต่อการผลิตเพื่อบริโภคในประเทศเช่นกัน ทำให้น้ำตาลในยุคสมัยดังกล่าว มีค่าไม่ต่างจากทอง
source : ศิลปวัฒนธรรม... อ่านข่าวต้นฉบับได้ที่ : https://www.khaosod.co.th/special-stories/news_9612097