เราเพิ่งเลิกกับแฟนที่คบกันมาเข้าปีที่ 3 ได้ ได้ประมาณ 2 อาทิตย์ค่ะ
เหตุผลที่ตัดสินใจเดินออกมาคือ ปัญหาเดิมที่เกิดขึ้นซ้ำๆ และไม่สามารถแก้ไขอะไรได้
ด้วยนิยามที่ว่า "เราไม่สามารถเปลี่ยนใครได้ นอกจากเขาจะอยากเปลี่ยนมันด้วยตัวเอง"
- 3 เดือนแรก จับได้ว่าคุยกับคนอื่น เราให้อภัย เคลียร์กันจบ ค่อยๆดีขึ้น เราเลิกเช็คโทรศัพท์สักพักใหญ่ๆ
- ช่วงปีที่ 1 ไม่ค่อยมีปัญหาอะไร ราบรื่นดี
- ช่วงปีที่ 2 นี่แหละค่ะ กระท่อนกระแท่น เจอเรื่องเดิมซ้ำๆ แอบคุยกับคนอื่น หานัด 18+ ใน X แต่ลับหลังเราไม่รู้ว่าเขาไปเจอใครไหม เพราะเราทำงานไม่ค่อยเป็นเวลา เวลาในการใช้ชีวิตไม่ค่อยตรงกัน
มีครั้งนึงช่วงกลางปีที่แล้ว เราเจอว่าเขาโพสท์หานัด 18 + ในเว็บๆนึง เราเปิดเจอตอนทำงาน บอกตรงๆว่าสติแตก รับไม่ได้ ทั้งๆที่เราตั้งใจทำงาน ค่อยๆเคลียร์หนี้สินที่มี และค่อยๆเก็บเงินอยากสร้างอนาคตไปด้วยกันกับเขา แต่พอมาเจอแบบนี้ซ้ำๆไปไม่เป็นเลยค่ะ ตอนนั้นตัดสินใจแล้วว่าจะไม่เอาอะไรแล้ว จะกลับบ้าน กลับห้องมาถามเขาว่าจะเอายังไง เขาก็ไม่พูด เราเลยยิ่งสติแตก ตัดสินใจเก็บของกลับบ้านที่ต่างจังหวัด และเขาเองก็เป็นคนไปส่งเราที่บ้าน
เรากลับไปได้ประมาณ 2 อาทิตย์ ตอนนั้นว่างเปล่ามาก ไม่รู้จะทำอะไรต่อดี ข้าวปลากินไม่ได้ นอนไม่หลับ น้ำหนักลด โทรม จนคิดไปคิดมา หนี้ก็ยังไม่หมด กลับมาอยู่บ้านคงลำบากครอบครัวแน่นอน เลยทักไปคุยกับเขาว่าจะกลับไปทำงาน ถ้ามีทางไป เดี๋ยวจะไปต่อเอง สรุปกลับมาอยู่ กทม. ประมาณอีก 2 อาทิตย์ ทุกอย่างก็กลับมาปกติ ดูแลกันเหมือนเดิม แต่เราคาดหวังน้อยลง ตั้งใจทำงาน ไม่ค่อยตามเขาเหมือนแต่ก่อน เหมือนทุกอย่างจะดีขึ้น จนกระทั่ง 4 เดือนถัดมา เขามาบอกเราว่าจะไปทำงานที่ใต้ แบบไม่ได้มาปรึกษาว่าจะไปดีไหม แค่เหมือนมาแจ้งให้ทราบนะ ว่าจะไป และเราก็รู้อยู่แล้วว่ายังไงเขาก็อยากไป เราก็ไม่ห้าม แค่เป็นห่วงก็เท่านั้น เพราะค่ารองชีพที่นั่นค่อนข้างสูง แต่เราก็ได้แต่ปล่อยให้เขาไปทำในสิ่งที่เขารัก และเพื่ออนาคตของเขา
จนกระทั่งวันที่แยกจากกัน กินเวลาไปเดือนกว่าๆ เข้าที่เดือนที่สองที่เราต่างคนต่างทำงาน ใช้ชีวิตของตัวเอง เวลาว่างก็มีวิดีโอคอล โทรหากันบ้างให้หายคิดถึง ดูเหมือนจะไม่มีอะไร จนกระทั่งช่วงสิ้นปี ที่มันเริ่มแปลกไป เอาจริงๆเขาอาจจะเหมือนเดิม แต่เราเองที่ใช้ชีวิตคนเดียวจนชิน กับการที่ไม่มีเขา TT จนสุดท้ายปีใหม่ผ่านพ้นไป ก็เหมือนจะไม่มีอะไร จนถึงช่วงต้นปี เราไปเจอเค้าโพสท์ หานัด 18+ ใน X อีกแล้ว ... ครั้งที่เท่าไรเราไม่เคยนับ ให้อภัยไปเท่าไหร่ไม่เคยจำ เพราะรักเขามาเสมอ จนครั้งนี้มันรู้สึกว่าควรพอได้แล้ว อยู่ใกล้หรือไกลเขาก็ยังทำ ปล่อยให้เขาไปมีความสุขกับทางที่เขามีความสุขดีกว่า ..
ตอนนี้ห่างกัน ไม่ติดต่อกันมา 2 อาทิตย์ วันก่อนเราโทร.ไปหาเขา พอเขารับสาย น้ำตาไหลเลยค่ะ คิดว่าทำใจได้แล้ว สรุปอ่อนแอเหมือนเดิม เอาจริงๆทั้งเราและเขาต่างก็เห็นตรงกันว่า จบแบบนี้ เป็นแบบนี้ดีที่สุดแล้ว กลับมาเป็นพี่น้องกัน ไม่ต้องคาดหวังในตัวของกันและกัน ใช้ชีวิตในทางที่ตัวเองเลือก วันที่ 5 นี้เขาจะขึ้นมา กทม. มาเคลียร์เรื่องห้อง และนัดกันไปกินข้าว ไปเที่ยวบ้านเขาที่อีสานอีก ในฐานะ..คนรักเก่า พี่น้อง .. คนที่เคยรักกัน .. แลช่วงกลางเดือนพฤษภาที่เราจองตั๋งเครื่องบินไปหาเขา ตอนแรกที่เลิกกันคิดว่าจะไม่ไปแล้ว แต่พอสบายใจมากขึ้น เขาก็เลยบอกว่าไปเถอะ เพราะตอนแรกแพลนกันไว้ว่าจะไปเที่ยวด้วยกัน เราก็เลยเลือกที่จะไปค่ะ จริงๆไม่ได้มูฟออนได้แล้วนะคะ ยังคิดถึงอยู่ แผลยังคงสดอยู่ แต่เราคิดว่าการจบกันครั้งนี้มันไม่ได้แย่เท่าไร อาจจะเรียกว่าจบลงด้วยดีก็ว่าได้มั้งคะ เราเลยสนิทใจที่จะเจอหน้าเขาหลังจากที่จบกันไปไม่ถึงเดือน อาจเพราะเราถอยออกมาทุกครั้งที่ทะเลาะกัน มีปัญหากัน พอเลิกกันจริงๆ และตัดสินใจว่าจะไม่กลับไปแล้ว มันเลยไม่ได้เสียใจ ฟูมฟายเหมือนตอนช่วงกลางปีที่เราขนของกลับบ้านไป ...
เราตัดสินใจถูกไหมคะ ที่จะเจอเขา ไปเที่ยวกับเขาเหมือนเดิม เพียงแต่สถานะมันเปลี่ยนไปแล้ว เอาสถานะคนรักออกไป เหลือเพียงมิตรภาพที่ดีต่อกัน ถึงแม้เขาจะทำให้เราเสียใจมาหลายครั้ง แต่เราไม่เคยเกลียดเขาเลย ยังคงมีความหวังดีให้เขาอยู่เสมอ เราไม่ได้เกลียดตัวเขา เพียงแค่เกลียดสิ่งที่เขาทำก็เท่านั้นค่ะ
ปล. ที่ผ่านมาเราอาจไม่ใช่แฟนที่ดีที่สุด เราเองก็มีข้อผิดพลาดที่เขาอาจจะไม่ชอบ เพราะทุกคนต่างมีจุดดำเป็นของตัวเอง แต่เราเชื่อว่าในฐานะคนรัก เราทำหน้าที่ตรงนั้นได้ดีที่สุดแล้ว รัก ดูแล เอาใจใส่เขาเท่าที่ผู้หญิงคนนึงจะรักผู้ชายสักคนได้ ที่ผ่านมามันอาจจะไม่ได้ดีไปทุกวัน แต่ระหว่างทางมันก็มีเรื่องดีๆให้จดจำ อาจจะไม่ได้ราบรื่น แต่ก็ไม่ได้ขรุขระตลอดทางที่เดินด้วยกันมา
--- เพื่อนๆมีความคิดเห็นอย่างไร กับการที่เรากลับไปเจอแฟนเก่าที่เพิ่งเลิกกัน ในระยะเวลาที่ไม่ได้ทิ้งช่วงนานมากไป แต่เราแน่ใจที่จะไม่กลับไปนะคะ อยู่คนเดียวแบบนี้โอเคมากแล้ว ไม่ต้องคอยระแวง และเสียใจกับสิ่งที่เขาทำ ขอบคุณเพื่อนๆทุกคนที่เข้ามาอ่านและร่วมแดสงความคิดเห็นนะคะ ^^ ---
ตัดสินใจเลิกกับแฟนที่คบมาเกือบ 3 ปี เพราะ ..... ?
เหตุผลที่ตัดสินใจเดินออกมาคือ ปัญหาเดิมที่เกิดขึ้นซ้ำๆ และไม่สามารถแก้ไขอะไรได้
ด้วยนิยามที่ว่า "เราไม่สามารถเปลี่ยนใครได้ นอกจากเขาจะอยากเปลี่ยนมันด้วยตัวเอง"
- 3 เดือนแรก จับได้ว่าคุยกับคนอื่น เราให้อภัย เคลียร์กันจบ ค่อยๆดีขึ้น เราเลิกเช็คโทรศัพท์สักพักใหญ่ๆ
- ช่วงปีที่ 1 ไม่ค่อยมีปัญหาอะไร ราบรื่นดี
- ช่วงปีที่ 2 นี่แหละค่ะ กระท่อนกระแท่น เจอเรื่องเดิมซ้ำๆ แอบคุยกับคนอื่น หานัด 18+ ใน X แต่ลับหลังเราไม่รู้ว่าเขาไปเจอใครไหม เพราะเราทำงานไม่ค่อยเป็นเวลา เวลาในการใช้ชีวิตไม่ค่อยตรงกัน
มีครั้งนึงช่วงกลางปีที่แล้ว เราเจอว่าเขาโพสท์หานัด 18 + ในเว็บๆนึง เราเปิดเจอตอนทำงาน บอกตรงๆว่าสติแตก รับไม่ได้ ทั้งๆที่เราตั้งใจทำงาน ค่อยๆเคลียร์หนี้สินที่มี และค่อยๆเก็บเงินอยากสร้างอนาคตไปด้วยกันกับเขา แต่พอมาเจอแบบนี้ซ้ำๆไปไม่เป็นเลยค่ะ ตอนนั้นตัดสินใจแล้วว่าจะไม่เอาอะไรแล้ว จะกลับบ้าน กลับห้องมาถามเขาว่าจะเอายังไง เขาก็ไม่พูด เราเลยยิ่งสติแตก ตัดสินใจเก็บของกลับบ้านที่ต่างจังหวัด และเขาเองก็เป็นคนไปส่งเราที่บ้าน
เรากลับไปได้ประมาณ 2 อาทิตย์ ตอนนั้นว่างเปล่ามาก ไม่รู้จะทำอะไรต่อดี ข้าวปลากินไม่ได้ นอนไม่หลับ น้ำหนักลด โทรม จนคิดไปคิดมา หนี้ก็ยังไม่หมด กลับมาอยู่บ้านคงลำบากครอบครัวแน่นอน เลยทักไปคุยกับเขาว่าจะกลับไปทำงาน ถ้ามีทางไป เดี๋ยวจะไปต่อเอง สรุปกลับมาอยู่ กทม. ประมาณอีก 2 อาทิตย์ ทุกอย่างก็กลับมาปกติ ดูแลกันเหมือนเดิม แต่เราคาดหวังน้อยลง ตั้งใจทำงาน ไม่ค่อยตามเขาเหมือนแต่ก่อน เหมือนทุกอย่างจะดีขึ้น จนกระทั่ง 4 เดือนถัดมา เขามาบอกเราว่าจะไปทำงานที่ใต้ แบบไม่ได้มาปรึกษาว่าจะไปดีไหม แค่เหมือนมาแจ้งให้ทราบนะ ว่าจะไป และเราก็รู้อยู่แล้วว่ายังไงเขาก็อยากไป เราก็ไม่ห้าม แค่เป็นห่วงก็เท่านั้น เพราะค่ารองชีพที่นั่นค่อนข้างสูง แต่เราก็ได้แต่ปล่อยให้เขาไปทำในสิ่งที่เขารัก และเพื่ออนาคตของเขา
จนกระทั่งวันที่แยกจากกัน กินเวลาไปเดือนกว่าๆ เข้าที่เดือนที่สองที่เราต่างคนต่างทำงาน ใช้ชีวิตของตัวเอง เวลาว่างก็มีวิดีโอคอล โทรหากันบ้างให้หายคิดถึง ดูเหมือนจะไม่มีอะไร จนกระทั่งช่วงสิ้นปี ที่มันเริ่มแปลกไป เอาจริงๆเขาอาจจะเหมือนเดิม แต่เราเองที่ใช้ชีวิตคนเดียวจนชิน กับการที่ไม่มีเขา TT จนสุดท้ายปีใหม่ผ่านพ้นไป ก็เหมือนจะไม่มีอะไร จนถึงช่วงต้นปี เราไปเจอเค้าโพสท์ หานัด 18+ ใน X อีกแล้ว ... ครั้งที่เท่าไรเราไม่เคยนับ ให้อภัยไปเท่าไหร่ไม่เคยจำ เพราะรักเขามาเสมอ จนครั้งนี้มันรู้สึกว่าควรพอได้แล้ว อยู่ใกล้หรือไกลเขาก็ยังทำ ปล่อยให้เขาไปมีความสุขกับทางที่เขามีความสุขดีกว่า ..
ตอนนี้ห่างกัน ไม่ติดต่อกันมา 2 อาทิตย์ วันก่อนเราโทร.ไปหาเขา พอเขารับสาย น้ำตาไหลเลยค่ะ คิดว่าทำใจได้แล้ว สรุปอ่อนแอเหมือนเดิม เอาจริงๆทั้งเราและเขาต่างก็เห็นตรงกันว่า จบแบบนี้ เป็นแบบนี้ดีที่สุดแล้ว กลับมาเป็นพี่น้องกัน ไม่ต้องคาดหวังในตัวของกันและกัน ใช้ชีวิตในทางที่ตัวเองเลือก วันที่ 5 นี้เขาจะขึ้นมา กทม. มาเคลียร์เรื่องห้อง และนัดกันไปกินข้าว ไปเที่ยวบ้านเขาที่อีสานอีก ในฐานะ..คนรักเก่า พี่น้อง .. คนที่เคยรักกัน .. แลช่วงกลางเดือนพฤษภาที่เราจองตั๋งเครื่องบินไปหาเขา ตอนแรกที่เลิกกันคิดว่าจะไม่ไปแล้ว แต่พอสบายใจมากขึ้น เขาก็เลยบอกว่าไปเถอะ เพราะตอนแรกแพลนกันไว้ว่าจะไปเที่ยวด้วยกัน เราก็เลยเลือกที่จะไปค่ะ จริงๆไม่ได้มูฟออนได้แล้วนะคะ ยังคิดถึงอยู่ แผลยังคงสดอยู่ แต่เราคิดว่าการจบกันครั้งนี้มันไม่ได้แย่เท่าไร อาจจะเรียกว่าจบลงด้วยดีก็ว่าได้มั้งคะ เราเลยสนิทใจที่จะเจอหน้าเขาหลังจากที่จบกันไปไม่ถึงเดือน อาจเพราะเราถอยออกมาทุกครั้งที่ทะเลาะกัน มีปัญหากัน พอเลิกกันจริงๆ และตัดสินใจว่าจะไม่กลับไปแล้ว มันเลยไม่ได้เสียใจ ฟูมฟายเหมือนตอนช่วงกลางปีที่เราขนของกลับบ้านไป ...
เราตัดสินใจถูกไหมคะ ที่จะเจอเขา ไปเที่ยวกับเขาเหมือนเดิม เพียงแต่สถานะมันเปลี่ยนไปแล้ว เอาสถานะคนรักออกไป เหลือเพียงมิตรภาพที่ดีต่อกัน ถึงแม้เขาจะทำให้เราเสียใจมาหลายครั้ง แต่เราไม่เคยเกลียดเขาเลย ยังคงมีความหวังดีให้เขาอยู่เสมอ เราไม่ได้เกลียดตัวเขา เพียงแค่เกลียดสิ่งที่เขาทำก็เท่านั้นค่ะ
ปล. ที่ผ่านมาเราอาจไม่ใช่แฟนที่ดีที่สุด เราเองก็มีข้อผิดพลาดที่เขาอาจจะไม่ชอบ เพราะทุกคนต่างมีจุดดำเป็นของตัวเอง แต่เราเชื่อว่าในฐานะคนรัก เราทำหน้าที่ตรงนั้นได้ดีที่สุดแล้ว รัก ดูแล เอาใจใส่เขาเท่าที่ผู้หญิงคนนึงจะรักผู้ชายสักคนได้ ที่ผ่านมามันอาจจะไม่ได้ดีไปทุกวัน แต่ระหว่างทางมันก็มีเรื่องดีๆให้จดจำ อาจจะไม่ได้ราบรื่น แต่ก็ไม่ได้ขรุขระตลอดทางที่เดินด้วยกันมา
--- เพื่อนๆมีความคิดเห็นอย่างไร กับการที่เรากลับไปเจอแฟนเก่าที่เพิ่งเลิกกัน ในระยะเวลาที่ไม่ได้ทิ้งช่วงนานมากไป แต่เราแน่ใจที่จะไม่กลับไปนะคะ อยู่คนเดียวแบบนี้โอเคมากแล้ว ไม่ต้องคอยระแวง และเสียใจกับสิ่งที่เขาทำ ขอบคุณเพื่อนๆทุกคนที่เข้ามาอ่านและร่วมแดสงความคิดเห็นนะคะ ^^ ---