กระทู้นี้อาจจะเหมือนการมาบ่นเฉยๆ

รู้สึกว่าตัวเองหดหู่หมดหวังกับการกระทำหรือวิธีคิดของตัวเองมากๆจนหัวมันว่างเปล่าไปหมด แบบคิดอะไรไม่ออกตันๆตื้อๆ ไม่อยากนอนแต่ก็ไม่อยากลืมตาตื่นมาใช้ชีวิตใหม่ ไม่อยากต้องลุกขึ้นมาทำอะไรเลยอยากจบชีวิตไปแบบเงียบๆ เหมือนเห็นแก่ตัวเอาแต่ใจตัวเองไม่คิดถึงคนอื่นไม่คิดถึงอนาคตตัวเองทำแต่พอใจ อยากทำแต่สิ่งที่ตัวเองคิดว่าโอเคไม่ยอมอยู่บนโลกความเป็นจริงสักทีว่าสิ่งที่คิดสิ่งที่ทำมันทำให้คนรอบข้างเดือดร้อน เหนื่อยทั้งที่ก็ดูไม่มีอะไรให้เหนื่อย คนเราเกิดมาใช้ชีวิตทำไมถ้ามันหาความสุขในการใช้ชีวิตไม่ได้ เหนื่อยจะพยายามเข้าใจคนอื่น เข้าใจตัวเองแล้ว จะเกิดมาเป็นสิ่งมีชีวิตที่ีความคิดละเอียดอ่อนไปทำไมถ้าต้องมาจบชีวิตตัวเองแบบนี้