ตัวเราทำงานตั้งแต่17ค่ะ ปัจจุบันอายุ18 ไม่ได้เรียนตั้งแต่อายุ16 หรือม.ปลายนั่นแหละค่ะ เพราะเขาไม่มีเงินส่ง เราเลยต้องเรียนกศน.แล้วก็ทำงานควบคู่ไปด้วย เพื่อนที่รู้จักกันตั้งแต่ม.ต้นก็ยังติดต่อยังคุยกันอยู่ ทุกคนมีแต่ที่บ้านทำธุรกิจส่วนตัวหมดเลยค่ะ บางคนก็มีพ่อเป็นเจ้าของสวนทุเรียน พ่อเป็นประธานบริษัทบ้าง บลาๆๆ เกิดอาการอิจฉาและน้อยใจค่ะ ลึกๆเราก็อยากเรียนปกติแบบเด็กวัยรุ่นทั่วไป อยากจะเข้ามหาลัย มีคนส่งเสียโดยที่ไม่ต้องมานั่งคิดอะไรให้เยอะแยะ เราไม่มีช่วงเวลาวัยรุ่นเลยค่ะ มองคนอื่นไปเที่ยวกับเพื่อน ทำนู่นทำนี่ก็อยากทำบ้าง แต่สภาพแวดล้อมที่อยู่ตอนปัจจุบัน ก็ไม่มีเพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกันบ้างเลย ชอบนั่งน้อยใจคนเดียวตลอดเลยค่ะ แต่สุดท้ายก็ทำอะไรไม่ได้ ตัองใช้ชีวิตต่อไป