สวัสดีค่ะ เรารู้สึกสับสนกับตัวเองมานานมาก รู้สึกว่าตัวเองไม่เคยรักใครเลย รักแบบที่คู่รักคู่อื่นๆเค้าทำกัน คอยห่วงใย คิดถึง ดูแลเอาใจใส่กัน นอกจากคนในครอบครัวเราก็ไม่เคยรู้สึกอะไรแบบนึ้กับใคร เป็นแบบนี้มานานมากและก็รู้ตัวมาตลอด แต่ไม่ได้แปลว่าเราไม่เคยชอบใครนะคะ ก็มีมองๆบ้างพอเป็นอาหารตา ยอมรับตามตรงคือชอบคนหน้าตาดีแหละค่ะ555 จะชายจะหญิงหน้าตาน่ารักหน่อยเราก็เหล่หมด แต่พอคิดจะจริงจังกับใครเมื่อไหร่มันก็...ดันเป็นเราที่ไม่รู้สึกอะไรเลย

จนตอนนี้เรามีแฟน ซึ่งตอนแรกเค้าชอบเรา แต่เราก็ไม่สนใจด้วยสิ่งที่เราเป็น  มันไม่รู้สึกอะไรเลยเหมือนข้างในไม่มีหัวใจ แต่ผ่านมาหลายปีเค้าก็ยังชอบเราอยู่ จนเราตัดสินใจคบกับเค้าคิดซะว่าอยู่ๆกับไปเดี๋ยวผูกพันธ์ความรู้สึกใดๆก็ตามมาเอง จนมาถึงวันนี้เราก็ไม่เคยรู้สึกแม้แต่จะเป็นห่วง เค้าหายไป ไม่สบาย เราก็ไม่รู้สึกอะไรเฉยๆ แต่พอเป็นเราที่หายไปเพียงแค่1วัน หรือเป็นหวัดเล็กน้อย เค้าก็จะเป็นห่วงเรามาก จนบางทีก็รู้สึกเหมือนตัวเองเห็นแก่ตัว และความรู้สึกเดียวที่เรามีให้แฟนคือสงสาร เราสงสารที่เค้าดูรักเรามาก ยอมให้ทุกอย่างแต่เราก็ปฏิเสธเค้าทุกอย่างไม่เคยอยากได้หรือรับอะไรจากเค้าเลย และในเวลาที่มีคนมายุ่งเกี่ยวกับเค้าเราก็ไม่เคยรู้สึกหึงหวงเลย ไม่เคยสนใจด้วยซ้ำว่าเค้าจะมีสังคมแบบไหน เจออะไร กลับกันเค้าพยายามเข้ามาในโลกของเราแต่เราก็ยิ่งก่อกำแพงให้สูงขึ้นไปอีก เราไม่รู้จะทำยังไงดี อยากปล่อยให้เค้าไปเจอคนที่ดีกว่านี้ถึงอยู่ไปเราก็คงไม่มีวันรักเค้าได้ แต่ก็ไม่ได้อยากทำร้ายความรู้สึกใครยิ่งรู้ว่าเค้ารักเรามากยิ่งรู้สึกผิด แต่เราก็ไม่เคยรู้สึกอะไรกับเค้าเลยอยู่ดีนอกจากสงสาร แบบนี้เรียกว่าอะไรคะ เห็นแก่ตัวหรือรักใครไม่เป็น