สวัสดีค่ะ เราชอบเพื่อนคนนึงอยู่ในห้องเดียวกันเราชอบเขาตั้งแต่กีฬาสีปี66 ไม่รู้อะไรดลใจให้ไปชอบเขาเพราะตั้งเเต่ย้ายห้องมาไม่เคยมองเขาเลยด้วยซ้ำ ตอนแรกก็แอบชอบละค่ะ พอผ่านไป2-3เดือนเราก็รวบรวมความกล้าที่จะทักไปคุยซึ่งผลลับก็ไม่ค่อยดีค่ะพูดคำตอบคำ แต่เรื่องนี้ก็ไม่ได้ทำให้เราท้อค่ะ เราก็คุยกับเขาต่อ(ในฐานะเพื่อนคนนึง) อยู่มาวันนึงเขาก็ทักมาถามคำถามมากมายเกี่ยวกับคนที่ไม่ชอบในห้องชอบในห้อง แล้วคำถามสุดท้ายคือแล้วเรามีคำที่แอบชอบในห้องรึป่าว ซึ่งแน่นอนค่ะเราโกหกว่าไม่มีแต่เราเป็นคนโกหกไม่เก่งค่ะสุดท้ายโดนต้อนจนมุมสารภาพออกไปหมดแล้วค่อยมานั่งกังวลว่าทำอะไรลงป๊ายยย แต่เขาก็บอกว่ารู้อยู่แล้วรู้ว่าเราชอบเขารู้มาตั้งนานแล้วด้วยซึ่งมันก็ทำให้เรารู้ค่ะว่าเรื่องสายตามันโกหกกันไม่ได้ เพราะที่โรงเรียนเรากับเขาก็เหมือนแม่เหล็กคั่วเดียวกันไม่เคยใกล้กันแล้วก็คุยกันเลย ซึ่งหลังจากเหตุการณ์นี้เราก็แทบจะไม่กล้าทักไปคุยกับเขา แต่ก็มีบางช่วงที่ทำงานแล้วแลกเปลี่ยนความรู้กันบ้าง มันก็เป็นแบบนี้คุยกันบ้างไม่คุยกันบ้างจนมาถึงปิดเทอมใหญ่ค่ะ ถ้าให้พูดช่วงนี้คงจะมีความสุขที่สุดเรากับเขาเล่นเกมกันทุกวันเฉลี่ยนวันนึง5ชั่วโมงเลยจากไม่เคยโทรกันก็เริ่มโทรคุยกันถือว่าช่วงนี้ทำให้เรารู้จักเขาดีขึ้นมากๆ จนบางทีเราคิดว่าเขาอาจจะชอบเรานิดนึงแล้วรึป่าวเพราะเขาก็ชมเราว่าน่ารักบ้างเอยใดเอย เรา2คนก็มีการแข่งขันกันค่ะเรื่องเกรดเฉลี่ยถ้าใครได้เยอะกว่าสามารถขออะไรก็ได้อย่างนึงและเเน่นอนค่ะเรา3.83เขา3.85เราอยากจะกรี๊ดดังๆเราเเพ้เขาตลอดจนเขาเรียกเราว่าขี้แพ้ เเต่พอมาตอนเปิดเทอมทุกอย่างหมุนกลับมาเหมือนเดิมค่ะ เเม่เหล็กคั่วเดียวกันเหมือนเดิม ผิดกับตอนโทรคุยหรือเล่นเกมกันมาก เราก็คิดนะคะทำไมถึงเป็นงี้ เเต่เราก็ไม่กล้าที่จะเข้าไปคุยตัวต่อตัวกับเขาค่ะ แต่ว่าก็ยังมีโทรมาเล่นเกมอยู่นะคะบางช่วงถึงเเม่จะไม่ได้เยอะเหมือนตอนปิดเทอม แต่ก็เข้าใจได้ว่าไปโรงเรียนแล้วไม่มีเวลาเล่นกัน จนมาสองสามอาทิตย์นี้เขาเริ่มที่จะบอกให้ลองไปชอบคนอื่น (ซึ่งคนนั้นที่แนะนำมาเป็นเพื่อนในห้องที่เรากับเขาก็ค้อนข้างคุยกัน)เราก็ถามค่ะว่าเเนะนำมาทำไม เขาบอกว่าก็เห็นคุยกันสนุกดี เราก็เลยบอกไปค่ะกูชอบกูไม่ได้ชอบมัน แล้วบทสนทนาตรงนี้ก็จบลงเป็นเล่นเกมกันต่อ เขาเคยพูดว่าเรารู้จักทฤษฎีน้ำหยดลงหินมั้ย แน่นอนว่าเรารู้จักเราก็ตอบไปเขาบอกว่ามันจะ....เป็นไปไม่ได้หรอกมั้ง เราก็ขำค่ะแล้วบอกว่าจะเป็นไปได้ไงก็ไม่ใช่หินนิ่เป็นเพรชไม่ใช่หรอ555 
หลังจากวันนั้นเราก็คุยกันเรื่อยๆจนถึงวันนี้ค่ะดีบ้างแย่บ้างสีสันชีวิต แต่เขาก็ยังไม่หยุดพูดเรื่องเเนะนำคนให้เราไปชอบเพราะคนนั้นดีกว่ายังงู่นงี้ เเต่เเน่นอนเราก็ตอบเหมือนเดิม เขาบอกเราเสมอว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้หรอก แต่เราไม่ซีค่ะ เพราะถ้าเทียบตอนนี้กับแต่ก่อนความสัมพันธ์ของเราดีขึ้นมาก ในฐานะคนที่แอบชอบ เเละเราก็จะชอบเขาต่อค่ะเพราะเคยเลิกชอบแล้วตัวเองมีความทุกข์งั้นชอบต่อดีว่ามีเเรงในการเรียนด้วยเเถมยังมีโอกาสโทรคุยกันฟินค่ะ ถึงแม้เขาจะให้ฐานะเราเเค่เพื่อนคนนึงเเต่เราดีใจมากค่ะที่เขาคิดว่าเราเป็นเพื่อนบางทีการอยู่แบบนี้อาจจะดีต่อทั้ง2ฝ่าย และสุดท้ายนี้เราก็จะชอบเขาต่อถึงแม้ปลายทางข้างหน้าจะเป็นยังไงเราพร้อมที่จะเดินต่อ ตอนนี้เราเหมือนน้องน้ำกับพี่ชลค่ะ555