สวัสดีค่ะ หนูทำงาน บ.นึงมาตั้งแต่ปี64 เงินเดือนประมาณ หมื่นสอง-หมื่นสี่ ขึ้นอยู่ค่าคอม ไปทำงานตั้งแต่ 7.30 เลิกงานไม่แน่นอน ไม่เกิน 2 ทุ่ม ไม่มีโอที หยุดสัปดาห์ละ 1 วัน สลับกันทานข้าว ไม่มีพักร้อน ใช่ทุกอย่างมันก็ไม่ได้ดีแต่ทำได้เพราะเพื่อนร่วมงานน่ารักมากๆ แต่ทุกที่มันจะมีคนเก่าแก่ที่ความคิดเป็นของตัวเอง หนูอดทนมาตลอดจนก่อนออกจากงาน มันหมดไฟและไม่อยากไปทำงานจนถึงขั้นต้องไปปรึกษาหมอจิตเวช เลยตัดสินใจลาออก โดยที่ไม่หางานใหม่ไว้ล่วงหน้า ซึ่งหนูเองก็ไม่บอกใครเลย เวลาครอบครัวโทหาหนูจะบอกทำงานที่เดิมมาตลอด ทำทุกอย่างปกติ เพราะครอบครัวอยากให้กลับไปทำงานที่บ้าน สอบงานราชการ แต่หนูเองไม่อยากกลับบ้านเลย เพราะด้วยสภาพแวดล้อมและสังคมในจังหวัดไม่เอื้ออำนวยต่อการใช้ชิวิต (บ้านอยู่ใต้สุดสยามนะคะ) แต่เคยบอกครอบครัวไปแล้ว เขาไม่เข้าใจ เพราะตั้งแต่หนูเรียนจบก็ชิ่งหางานที่ต่างจังหวัดและไม่ค่อยกลับบ้านสักเท่าไหร่ ตอนนี้หนูก็ยังหางานไม่ได้ ไปสัมภาษณ์มาหลายที่ มีผ่านบ้างแต่พอแจ้งรายละเอียดหน้าที่ไม่ตรงกับที่สมัครบ้าง มีเงินค้ำประกัน+คนค้ำประกันบ้าง ทำงานเป็นกะบ้าง ตอนนี้อึดอัดมากๆ ค่ะ หรือเพราะหนูเลือกงานมากเกินไปคะ