"สวัสดีค่ะ ตอนนี้หนูกำลังเรียนอยู่ ม.4 แต่รู้สึกไม่อยากเรียนต่อเลยค่ะ ขอย้อนเล่านิดนึงว่าในช่วง ม.1-ม.3 หนูไม่ใช่เด็กที่เรียนเก่งเลย ติด 0 ติด ร ตลอด รวมทุกเทอม น่าจะ30ตัวได้เลยแหละ แต่ก็ผ่านมาได้จนจบ ม.3 มาแบบลุ้นมากค่ะ

แม่หนูเข้าใจและสนับสนุนหนูในทุกทาง แม้กระทั่งเสนอให้หยุดเรียนและมาเรียน กศน. พร้อมช่วยงานที่บ้าน แต่ตอนนั้นหนูเลือกที่จะเรียนต่อ เพราะในใจหนูรู้สึกว่า การเรียน กศน. มันเหมือนเป็นเด็กที่ใจแตกหรือเกเร ซึ่งตอนนี้คิดว่าตัวเองอาจจะตัดสินผิดไป

พอขึ้น ม.4 หนูก็ตั้งใจว่าจะเริ่มต้นใหม่ อยากตั้งใจเรียนให้มากขึ้น หนูเลยเปลี่ยนโรงเรียนมาเรียนที่ใหม่เพื่อหาสิ่งแวดล้อมที่ดีขึ้น แต่สุดท้ายก็ยังเหมือนเดิมค่ะ เทอมแรกหนูก็ติด ร อีก แล้วตอนนี้เข้าสู่เทอม 2 แล้ว หนูกลับรู้สึกไม่อยากไปโรงเรียนเลย เหมือนทุกวันมันยากและน่าเบื่อ สมองมันตื้อ และยอมรับว่าความขี้เกียจของตัวเองก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เป็นแบบนี้หนูกลัวมากว่าจะเรียนไม่จบ ม.6
ที่ร.รหนูก็ไม่มีเพื่อนคุยด้วยคะหนูไม่ค่อยคุยกับใครเลยเหมือนใช้ชีวิตคนเดียวไม่มีสังคม

ทุกวันหนูจะถามตัวเองว่า "ไม่น่าเรียนต่อเลย" แต่ลึก ๆ ก็กลัวว่า ถ้าไม่เรียนต่อจะทำให้อนาคตลำบากกว่าเดิม หรือจะพลาดโอกาสอะไรไป  หรือควรพยายามเรียนต่อให้จบ ม.6 ทั้งที่ไม่ไหวแบบนี้?


พี่ ๆ เพื่อน ๆ คิดว่า หนูควรทำอย่างไรดีคะ? ควรหยุดเรียนและไปเรียน กศน. ตามที่แม่บอก หรือควรพยายามต่อไปในสิ่งที่ไม่ไหวนี้?
ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำแนะนำค่ะ หนูอยากได้มุมมองจากทุกคนจริง ๆ"

ใครเคยมีประสบการณ์คล้ายกัน หรือเคยเจอปัญหาแบบนี้ ช่วยแนะนำหนูทีค่ะ ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับทุกความคิดเห็นนะคะ