"ไอติมก่อนนอน"
แต่งโดย: "ณ เสียงฝน"

ผมวาง "ป๋อง" ลูกน้อยวัยห้าขวบลงบนเตียงทรงรถแข่ง ห่มผ้าห่ม ก่อนหอมหน้าผาก "ฝันดีนะลูก" ผมพูดเบาๆ กำลังจะเอื้อมมือไปปิดไฟโคมไฟข้างหัวเตียง

"พ่อฮะ ผมกลัว" ป๋องกระซิบมือกำชายเสื้อผมไว้แน่น

"หืม กลัวอะไรลูก?" ผมถาม

ป๋องชี้ไปที่ตู้เสื้อผ้า

ผมมองตาม "อะไรเหรอลูก?"

"มี.. มีผีในตู้เสื้อผ้าคับพ่อ" ลูกผมกระซิบเสียงสั่น

ผมเลิกคิ้ว "ผีเหรอลูก"

"ฮะ มีผีอยู่ในนั้น ผมกลัว" ป๋องพูดน้ำตาคลอ

ผมเอามือลูบหัวลูกน้อย ก่อนลุกเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าลานอุลตร้าแมน เปิดประตูทั้งสองด้านแล้วชะโงกหัวเข้าไปดูข้างในอยู่สักพักก่อนปิดประตู

ผมเดินกลับไปนั่งข้างป๋องบนเตียง "ไม่เห็นมีอะไรเลยนะป๋อง ลูกคงตาฝาดหรือไม่ก็ฝันร้ายนั่นแหละ" ผมพูดน้ำเสียงอบอุ่น

ป๋องยังคงมองผมน้ำตาคลอ

"แต่ถ้ากลัวก็ไม่เป็นไรนะ เอางี้.. คืนนี้ไปนอนห้องพ่อก่อนดีไหม? พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน" ผมพูดพร้อมรอยยิ้ม

ป๋องยิ้มด้วยความโล่งอก เขาพยักหน้าเร็วๆ ก่อนชูสองแขนขึ้นหาผม ผมอุ้มป๋องแนบอกก่อนเดินออกจากห้องมา

พออกจากห้องมาได้ ผมเดินเร็วๆ ตรงไปยังบันไดผ่านห้องนอนตัวเองแล้วย่องลงบันไดเต็มฝีเท้า ก่อนหยิบกุญแจรถแล้ววิ่งออกจากบ้าน

"พ่อฮะ เราจะไปไหนกันเหรอฮะ?" ป๋องถามงงๆ

"ไอติม.. ป๋องอยากกินไอติมไหมลูก?" ผมพูดขณะวิ่งขึ้นรถแล้วล็อกประตู "เราไปหาไอติมกินกันดีกว่า"

ป๋องเอียงคอ "แต่พอเคยบอกว่าห้ามกินไอติมก่อนนอนนี่ฮะ" ลูกน้อยมองผมด้วยดวงตาไร้เดียงสา

"คืนนี้ยกเว้น คืนนี้กินได้ครับลูก" ผมพูด

"เย้ๆๆ" ป๋องนั่งเต้นไหวๆ อยู่ที่เบาะที่นั่งข้างคนขับ

ผมฝืนยิ้ม รู้สึกได้ถึงเหงื่อผุดเต็มหน้าผาก แน่นอนว่าไอติมยามดึกต้องดีกว่ากลิ่นเหม็นเน่า หนวดสีม่วงเข้มเต็มไปด้วยตุ่มตมคล้ายตุ่มหนอง และสองตาเรืองแสงสีแดงเข้มในตู้เสื้อผ้า

มันแอบ.. มันคิดว่าผมมองไม่เห็น และผมต้องพาลูกออกไปจากที่นี่ก่อนที่มันจะรู้ตัว ผมเข้าเกียร์แล้วเหยียบคันเร่งจมพื้น

-- จบ --
✨️📚ติดตามกันไว้ เพื่ออ่านตอนต่อๆ ไป ✅️
📚📖 **กำลังจะมีหนังสืออีบุ้ครวมเล่มเรื่องสั้นสยองขวัญวางขายค่ะ ฝากติดตามด้วยนะคะ ❤️

ℹ️ ไม่อนุญาตให้นำไปเผยแพร่ เปลี่ยนแปลง ดัดแปลง ทำซ้ำ ส่วนหนึ่งส่วนใดหรือทั้งหมดโดยไม่ได้รับอนุญาตจากผู้เขียนเป็นลายลักษณ์อักษร
#tiktok #tiktokviral #เรื่องสั้น #หลอน #น่ากลัว #ผี #เรื่องเล่า #หักมุม #สยองขวัญ  #เรื่องผี