สวัสดีดีค่ะ วันนี้หนูอยากจะมาเล่าเรื่องความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นกับตัวหนูเอง เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อ3ปีที่แล้ว หนูได้รู้จักกับผชคนนึงผ่านแอพหาคู่ ก็คุยกันปกติตามประสาคนคุยกันค่ะ พี่เขาจะเป็นรุ่นพี่หนู1ปี เราก็คุยกันมาได้สักพักใหญ่ ก็ได้มีการนัดเจอกัน ทุกอย่างก็ปกติ หนูก็ได้รู้สึกว่าเริ่มจะชอบเขาแต่เหมือนเขาเองก็ไม่ได้แสดงออกว่ารู้สึกยังไง และในมุมของพี่เขาก็มีการแบบลงเราใน โคสเฟรนให้เพื่อนเขาเห็น ( รู้หลังจากนั้น ) ทุกอย่างยังปกติ มีการคุยกันมีการไปมาหากันตลอด ต่างคนเหมือนไม่มีใครแสดงออกว่ารู้สึกยังไง แต่ก็มีใจให้กัน และทางหนูเองก็คิดว่าพี่เขาคงไม่ได้อะไรกับเรา และพี่เขาก็คงคิดว่าหนูคงไม่ได้ชอบหรืออะไรเขา จนเรื่องก็ดำเนินการมาเรื่อยๆแบบนั้น ต่างคนต่างคิดว่าอีกฝั่งคงไม่ได้คิดหรือรู้สึกอะไร จนหนูเองแยกออกมามีแฟน แล้วก็เป็นครั้งที่แรกเขาพูดในสิ่งที่พี่เขารู้สึก แล้วหนูก็รู้สึกว่าที่ผ่านมาเรารู้สึกเหมือนกันทุกอย่างมาตลอด แต่ในตอนนั้นหนูก็ไม่ได้บอกสิ่งที่หนูรู้สึก แล้วเราก็ห่างกันไป จนหนูเลิกกับแฟนแล้วเราก็ได้กลับมาคุยกัน แต่ในตอนนั้นเขาก็มีคนคุยที่คุยมาได้สักพัก หนูก็รู้สึกแบบโอเคก็ดีใจด้วย จนไม่นานเขาก็คบกับแฟนใหม่ หนูก็ยังมีเสียใจอยู่บ้างในหลายเรื่องที่ไม่ได้พูดหรืออะไรออกไป จนวันนึงอยู่ดีดีหนูรู้สึกอึดอัดในความรู้สึกที่ยังไม่ได้บอกมาตลอด แต่หนูรู้ค่ะว่าตอนนั้นมันไม่ใช่ช่วงเวลาที่เหมาะสมแต่หนูรู้สึกว่าหนูพร้อมที่จะจบทุกอย่างไว้แค่นี้เพื่อให้ต่างคนต่างมีชีวิตที่ดี และหนูก็ได้บอกพี่เขาทุกอย่างที่รู้สึกออกไป พี่เขาก็บอกแค่ว่าโอเคทุกอย่างที่รู้สึกถึงหมดแล้วนะ ยังไงก็ยังเฝ้ามองการเติบโตของกันและกันไปตลอด และทุกอย่างในใจหนูโล่งไปหมด ถามว่ายังคิดถึงพี่เขาไหม ตอบตรงๆเลยค่ะว่าคิดถึงอยู่ตลอดเหมือนเดิมทุกช่วงทุกสิ่ง จนเวลาตอนนี้ผ่านมานาน หนูเองก็ได้มีแฟนและจากที่พี่เขาติดตามชีวิตหนูมาตลอดจนหนูมีแฟน พี่เขาก็ได้หายออกไปและมีมาบ้างนานๆที หนูเองก็เฝ้ามองการเติบโตของเขาในทุกๆเรื่อง และเขาก็ทำแบบนั้นเช่นกัน
รักที่ไมได้ครอบครองคือรักนิรันดร์จริงหรอ