จะเข้าใจเพลงของLPแต่ละเพลงก็ต่อเมื่อพูดจนไม่มีอะไรจะพูดแล้ว แสดงออกทุกหนทางแล้ว ตัวเพลงมันจะพูดแทนสิ่งที่อยู่ในใจออกมาเป็นเสียงร้องของคนที่เข้าใจความรู้สึก ในรูปแบบของการเก็บกด อัดอั้น อยากจะระบายออกมา เมื่อก่อนไม่ชอบเพลงร็อคหรือแนวนูเมทัลเท่าไร แต่พอเข้าใจสิ่งที่เขาต้องการจะสื่อผ่านตัวบทเพลง แล้วเรามองข้ามเสียงว๊ากที่น่ารำคาญหนวกหู ดูรุนแรง ก้าวร้าว ออกไปได้ มันมีแต่สิ่งที่มันอัดอั้นอยู่ในใจทั้งนั้น เอาง่ายๆเลยคือเพลงมันพูดแทนความรู้สึก แล้วยิ่งประวัตินักร้องนำของวงมันขมขื่นกว่าเยอะ อารมณ์เหมือนคนที่เข้าใจออกมาพูดแทนผ่านบทเพลง แต่จะให้ร้องออกมาเบาๆฟังดูเรียบง่ายดนตรีไม่หนัก ในทำนองที่นิ่งสงบ ออกมามันก็ยังไงอยู่ เพราะมันคือสิ่งที่อยู่ในใจที่ไม่สามารถระบายออกมาเป็นคำพูดได้ มีแต่คนที่ตกอยู่ในสถานการณ์ อารมณ์ ความรู้สึกเดียวกับที่จะเข้าใจ จะสังเกตได้อย่างนึงคือเพลงของวงLPไม่ค่อยมีเพลงรักเท่าไร คืออารมณ์ความรู้สึกของคนที่ฟังเพลงตอนนั้นคือโดนมามากพอแล้วไม่มีเวลาไปนึกถึงคนอื่น หรือไปคิดถึงเรื่องรักๆใคร่ๆอีกแล้ว มันอยู่ในสถานการณ์ที่ว่าต้องรักษาสภาพจิตใจตัวเองเอาไว้ก่อน
อย่างที่บอกเมื่อก่อนไม่ชอบแนวนี้ทุกวันนี้เปิดกล่อมตัวเองนอนได้แบบหลับสบาย ทั้งที่แนวเพลงมันไม่เหมาะกับการทำอะไรแบบนั้น แต่ถ้ามองข้ามความรุนแรงของแนวดนตรีไปได้ สามารถนั่งฟังไปด้วยนั่งสมาธิด้วยได้แบบสบายๆ แล้วมันจะทำให้สงบมาก ถ้าไม่ระบายออกด้วยวิธีนี้ กูคงเป็นคนที่ใช้ความรุนแรง หันไปพึ่งสารเสพติด หรือกลายเป็นคนเก็บกดไปเลย ทุกวันนี้เพลงของLPผ่านมาก็ยี่สิบกว่าปีแล้ว แต่มันสามารถพูดแทนความรู้สึกของกูในทุกวันนี้ได้ มันเป็นอะไรที่น่าเหลือเชื่อ ส่วนตัวยกให้ไมค์ชิโนดะเป็นหนึ่งในนักแต่งเพลงที่ดีที่สุดในชีวิตที่เคยฟังมา ที่จริงคนในวงก็ช่วยๆกันแต่งแหละ
ส่วนเรื่องนักร้องนำเหมือนกันคือถ้าให้คนอื่นมาร้องมันอาจจะไม่อินขนาดนี้ แต่พอรู้ประวัตินักร้องที่ผ่านมาคือแบบทำให้คิดได้ว่ามันยังมีคนที่เขาเจออะไรมาแย่ๆกว่าอีกเยอะ ดีแค่ไหนแล้วที่เขาถ่ายทอดมันออกมาได้ด้วยความสามารถที่ไม่มีใครมาแทนได้ ถ้าเปรียบเทียบง่ายๆเลยก็คือ นักร้องคนใหม่ของวงร้องเพลงออกมาด้วยความโกรธ แต่นักร้องคนเก่าร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด มันต่างกันตรงนี้ แต่ถ้าถามถึงความสามารถคิดว่าไม่เป็นรองกัน อีกอย่างคือคนละเพศไม่สามารถเอามาเปรียบเทียบกันได้อย่างเต็มที่ คือวงฉลาดมากที่เลือกผู้หญิงเข้ามา อันนี้เห็นด้วยกับการติดสินใจเลือกสมาชิกคนใหม่ของวงแบบร้อยเปอร์เซ็นต์
เพลงของ Linkin Park คือการเยียวยา
อย่างที่บอกเมื่อก่อนไม่ชอบแนวนี้ทุกวันนี้เปิดกล่อมตัวเองนอนได้แบบหลับสบาย ทั้งที่แนวเพลงมันไม่เหมาะกับการทำอะไรแบบนั้น แต่ถ้ามองข้ามความรุนแรงของแนวดนตรีไปได้ สามารถนั่งฟังไปด้วยนั่งสมาธิด้วยได้แบบสบายๆ แล้วมันจะทำให้สงบมาก ถ้าไม่ระบายออกด้วยวิธีนี้ กูคงเป็นคนที่ใช้ความรุนแรง หันไปพึ่งสารเสพติด หรือกลายเป็นคนเก็บกดไปเลย ทุกวันนี้เพลงของLPผ่านมาก็ยี่สิบกว่าปีแล้ว แต่มันสามารถพูดแทนความรู้สึกของกูในทุกวันนี้ได้ มันเป็นอะไรที่น่าเหลือเชื่อ ส่วนตัวยกให้ไมค์ชิโนดะเป็นหนึ่งในนักแต่งเพลงที่ดีที่สุดในชีวิตที่เคยฟังมา ที่จริงคนในวงก็ช่วยๆกันแต่งแหละ
ส่วนเรื่องนักร้องนำเหมือนกันคือถ้าให้คนอื่นมาร้องมันอาจจะไม่อินขนาดนี้ แต่พอรู้ประวัตินักร้องที่ผ่านมาคือแบบทำให้คิดได้ว่ามันยังมีคนที่เขาเจออะไรมาแย่ๆกว่าอีกเยอะ ดีแค่ไหนแล้วที่เขาถ่ายทอดมันออกมาได้ด้วยความสามารถที่ไม่มีใครมาแทนได้ ถ้าเปรียบเทียบง่ายๆเลยก็คือ นักร้องคนใหม่ของวงร้องเพลงออกมาด้วยความโกรธ แต่นักร้องคนเก่าร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด มันต่างกันตรงนี้ แต่ถ้าถามถึงความสามารถคิดว่าไม่เป็นรองกัน อีกอย่างคือคนละเพศไม่สามารถเอามาเปรียบเทียบกันได้อย่างเต็มที่ คือวงฉลาดมากที่เลือกผู้หญิงเข้ามา อันนี้เห็นด้วยกับการติดสินใจเลือกสมาชิกคนใหม่ของวงแบบร้อยเปอร์เซ็นต์