หนูว่าทุกคนน่าจะเคยได้ยินประโยคที่ว่าระหว่างที่เราโตขึ้นเราจะทำใครบางคนหล่นหายไปในช่วงเวลาหนึ่ง หนูเข้าใจดีว่ามันเป็นเรื่องปกติ เเต่หนูก็เป็นหนึ่งในนั้นที่ทำใครบางคนหล่นหายไป หนูเลยอยากมาถามค่ะ ถ้าใครที่สำคัญกับเราสักคนหายไปจากชีวิตเราจริงๆ เราจะทำยังไงคะ พอย้อนนึกไปทีไรก็เสียดายเเล้วจุกอยู่ที่อกตลอดเลยค่ะ จนวันนึงจริงๆถ้าเราโตจนเเทบไม่มีใครอยู่รอบตัวจริงๆ คงมืดเเปดด้าน ส่วนตัวก็เข้าใจดีว่าเป็นเรื่องปกติของชีวิต เเต่พอนึงคิดทีไรก็ไม่เคยทำใจจะเจอได้เลยค่ะ จริงๆหนูเเค่อยากรู้วิธีทำใจน่ะค่ะ อยากยอมรับให้ได้ถ้ามันต้องโดดเดี่ยวจริงๆ