มันเป็นวิชาเสรีเกี่ยวกับการระบายสีน้ำ เราไม่ค่อยเป็นหรอกศิลปะ ออกจะไม่ถนัดและทำไม่สวย แต่ก็มีใจรักในศิลปะอยู่บ้าง เพราะมันไม่มีผิดถูกในความคิดของเรา เราสามารถจินตนาการได้อย่างเต็มที่ เรามาเรียนเพราะอยากห่างหายจากวิชาเอกที่วิชาการมากพอแล้ว อยากมาเรียนระบายสีน้ำคลายเครียด แต่ไม่คิดว่าอาจารย์จะโหดมาก ไม่เหมือนชื่อวิชาที่น่ารักและน่าเรียนเลย คำว่าโหดของอาจารย์ ก็ไม่ได้ร้ายแรงหรอก แอบดีอยู่ คือ ห้ามมาสาย ห้ามขาดถ้าไม่จำเป็น สายเกินกำหนด หรือขาดเรียนก็จะถูกหักคะแนนทันที ไอเราก็เป็นคนชิวๆ บวกกับวิชานี้ก็เรียนวันศุกร์ด้วย
ไอเราก็ขาดเรียนบ่อย และมาสายตลอด จนอาจารย์บอกว่า ถ้าขาดหรือมาสายอีก จะให้ถอน เราก็พยักหน้า แต่งานเราทำสุดความสามารถ และพยายามจามงานให้ทันเพื่อน ๆ
จนอาจารย์ให้กระดาษเรา แผ่นใหญ่มาก อาจารย์ให้ไปตัดเอง แบ่งเป็น 4 แต่เราไม่มีกรรไกร เลยพับไป แล้วทำผลงานก่อน วาดรูปไปแบบนั้นไปก่อน ว่าจะกลับไปตัดที่หอ คิดว่าคงทำไม่เสร็จในคาบ แล้วอาจารย์ก็เดินตรวจ เดินถาม ทีละคน ใครมีไม่มีอุปกรณ์อะไร ไม้กระดานคนนั้นทำหัก ขออาจารย์ใหม่ชั่วคราวในคาบก็ไม่ให้ อีกคนไม่มีกาว คือต้องไปหามาแล้วอาจารย์ไม่รู้ไปโมโหอะไร จู้จี้มากเลยวันนั้น คนนั้นก็ไปยืมของเพื่อนมา มาถึงตาเรา อาจารย์ก็พูดปกติว่าให้ตัดกระดาษก่อน เราคิดในใจว่า แบบนี้ก็สามารถวาดได้ ไม่มีปัญหาอะไรค่ะ เดี๋ยวหนูค่อยกลับไปคัดที่หอก็ได้ค่ะ ในขณะที่อาจารย์กำลังพูดอะไรสักอย่าง เราก็ยังคงสมาธิกับการวาดอยู่ จนอาจารย์ตะโกนเสียงดังทั่วห้อง ว่า หยุด!! (ซึ่งมันเป็นเสียงผู้ชายที่กระหึ่มดังมากก) เราก็ตกใจอยู่แล้วพูดไปว่า ค่ะ ๆ ให้ตัดกระดาษ พออาจารย์ตะโกนเสร็จแล้วก็ไปนั่งวาดรูปไม่สนใจอะไรต่อค่ะ เราก็อึ้งทำไงต่อ จะไปขอคัตเตอร์อาจารย์ก็ไม่กล้า จะถามเพือนก็คิดว่าไม่น่ามีใครมี เราก็อึ้ง งง ไปหมด ก็เลยออกจากห้องขับรถกลับไปเอากรรไกรที่หอพัก และออกไปซื้อกาวนอกมหาลัย ก็กินเวลาเยอะอยู่ สุดท้ายเราก็ทำงานส่งทัน อาจารย์ก็รับงานเราค่ะ