เอาจริงเราเป็นคนที่เฮงฮา บ้าบอคนนึงนี่แหละ แต่มีช่วงเวลานึงที่เราเริ่มเลือกที่จะไม่พูดดีกว่า เราเริ่มมีอาการเหม่อลอย ไม่อยากทำอะไรทั้งนั้น เราหมดแรงจูงใจกับการมีชีวิตมากๆ ไม่รู้มีใครเป็นเหมือนเราไหม เราเคยอยู่กับอีกครอบครัวหนึ่งที่มักใช้เหตุผลมากกว่าการต่อว่า แต่อยู่ๆครอบครัวก็มีผลกระทบ จนเราต้องไปอยู่กับอีกครอบครัว แต่ครอบครัวนี้ชอบต่อว่าก่อนถามหาเหตุผล เราอยู่กับเขามาหลายปีมากๆก็ไม่ชินกับการต่อว่าของเขาสักที มีเหตุผลหลายอย่างที่ทำให้เราคิดมาก ไม่ว่าจะปัญหาการเงิน เราไม่สามารถเลือกเรียนสิ่งที่ชอบได้เลย  แต่เราไม่เคยมีความสุขเลย ก่อนหน้านี้ครอบครัวเรามีปัญหาเรื่องยาเสพติด ซึ่งAติดคุก เราไม่รู้เรียกว่าอะไรแต่Bเคยเหมือนว่าหลุดไป ลอยๆจำใครไม่ได้เลย แต่ตอนนี้หายแล้วเป็นแค่ชั่วคราวแล้วเขา2คนเป็นคนที่เรารักมากๆ ตอนนั้นเราเหมือนจะบ้าที่ต้องมารับรู้เรื่องอะไรแบบนี้ แล้วเราเป็นพี่คนโตมีคนบอกว่า รีบทำงานแล้วส่งน้องเรียนนะ แต่หัวจะปวดเมื่อมีน้องหลายคน มีความคิดที่ว่าถ้าเราย้ายออกไป แล้วน้องละ? น้องก็โดนแบบนี้อยู่คนเดียวสิ เรารู้สึกว่าไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น  รู้สึกเหนื่อยกับชีวิตมาก เคยพยายามฆตตนะ แต่กินยาไม่ไหวคมเกิน555 แล้วพึ่งรู้ว่ากินยาไปก็ไม่ตาย ถ้าไม่ใช่พวกที่มีสารเคมีอะนะ อยากจะให้เกิดอุบัติเหตุร้ายแรงกับเราสักทีแล้วไปแบบไม่ต้องมาทรมาน อาจเป็นวัยต่อต้านก็ได้เลยเป็นแบบนี้ เราเคยมีความฝันนะเรื่องการทำงานการเรียนแต่ตอนนี้เราเริ่มไม่แน่ใจแล้วเพราะเราทำตามความฝันไม่ได้ ต้องอยู่ความเป็นจริง จะอยู่ก็จะไปก็ดี (ตอนนี้เราไม่กล้าปรึกษาอะไรกับครอบครัวเลย เคยที่เปิดปากพูดแต่เขากับต่อว่ามากกว่าเดิม)

เราควรทำยังไงต่อดี