ผมจะเล่าเลยล่ะกัน แต่ชื่อที่ผมกล่าวจะเป็นนามสมุมุติ ทั้งหมด คือตอนเลิกเรียนผมก็คุยเล่นๆกับเพื่อนชื่อไอนิ๋ม แล้วก็มีหัวหน้าห้องของผมชื่อไอกบ ผมก็คิดอยากให้เพื่อนดูรูปตอนมันแสดง ของการแสดงห้อง ซึ่งแปลว่าทุกคนในห้องต้องแสดงยกเว้นคนที่ไม่อยากแสดง หนึ่งในนั้นคือผม แต่คนที่แสดงก็มีไอนิ๋มไอกบแล้วก็คนอื่นๆในห้อง ซึ่งผมก็ซูมให้ไอนิ๋มดู ก็คือให้มันดูรูปมันคนเดี๋ยวแต่ผมอะไม่ซูมไอกบ เพราะไม่ได้สนิทกัน กลัวเขาจะอาย แบบกลัวไม่โอเค ประมาณนั้น แล้วไอนิ๋มก็ขอดูไอกบหน่อย มันก็ไปซูมรูปไอกบ แล้วก็โชว์ให้ไอกบดู ไอกบที่ถือโทรศัพท์ก็ตกใจในหน้าตนเอง แล้วไอกบถือโทรศัพท์อยู่มันก็ทำตก  เป็นโทรศัทพ์แบบพับได้  แล้วมันก็หนาจอพังแบบกดแล้วติดๆขัดๆนิดหน่อย แล้วเครื่องเขานำเข้าจากต่างประเทศ พวกอะไหล่ในไทยมันแพงประมาณ20000กว่าบาท ผมก็ไปขอโทษแล้วขอโทษอีก บอกมันว่า อยากให้ช่วยจ่ายค่าซ้อมไหม ไอกบบอกไม่เครียดมันซื้อเครื่องใหม่ไปเลยดีกว่าหรือไม่ก็ใช้เครื่องอื่นไปก่อน ผมก็รู้สึกผิดมากๆ ผมก็ได้ไปปรึกษาเพื่อนดู เขาก็บอกว่าผมผิดพูดแบบใจร้ายมากๆคือผมอะสำนึกผิดแล้ว แต่เขาพูดได้ใจร้ายมากๆ  ผมก็เศร้ากว่าเดิม ผมก็เลยทักไปถามกบมันก็บอกไม่ต้องเครียดขอไปคุยกับแม่มันไม่ให้เอาเรื่องก่อน ผมนี้เครียดหนักกว่าเดิมเลย ผมเลยไปถามหาคำปรึกษาผู้ปกครองของผม เขาก็บอกว่าผมอะไม่ได้ตั้งใจจะให้โทรศัพท์เขาตก ผมไม่ได้คิดจะโชว์รูปไอกบ อีกอย่างผมไม่ได้ทำมันตก เจ้าของเขาทำตกเอง แต่เพื่อนคนอื่นๆก็บอกว่าผมผิดแบบมหันต์เต็มร้อยให้ล้าน พร้อมกับคำพูดดูถูกผม ผมก็รู้สึกผิดแล้ว ทำไมใครๆต้องมาซำ้เติมด้วย ผมสำนึกผิดแล้ว แต่ประเด็นคือผมผิดจริงๆหรอ ผมผิดเต็มร้อยเลยหรอ ผมควรได้รู้สึกอย่างนี้จริงๆใช่ไหม ผมควรจ่ายไหม