อยากลืมอดีต อยากสูญเสียความทรงจำ ยอมรับความเป็นตัวเองไม่ได้ และอะไรๆอีกหลายๆอย่างที่บั่นทอนความสุขในชีวิตให้จางหายไป เหลือไว้แต่เพียงความทุกข์เศร้าและข่มขืน จนบางครั้งต้องย้อนกลับมาถามตัวเองว่า เราจะม

เราพึ่งออกจากความสัมพันธ์ที่เป็นพิษมาค่ะ เราเป็นคนบอกเลิกเขาเอง แต่ฝ่ายชายทำเหมือนเป็นความผิดเราที่ทิ้งเขา แต่จริงๆแล้วการกระทำและคำพูดต่างๆนานาของเขานั่นแหละที่ทำให้เราตัดสินใจเดินออกมา ตอนอยู่กับเขา

เราเหนื่อย ทำไมสังคมถึงต้องมีคนแบบนี้ เพื่อนร่วมงานเราชอบใช้คำพูดแรง เหมือนคนปากไม่ดี แล้วสิ่งที่แย่คือเราชอบเอากลับมาคิด มันบั่นทอนจิตใจเหมือนกันนะ บางทีเราเเค่พูดดีกับใคร ก็ไม่ได้หมายความว่าเค้าจะดี

เวลาที่ซึมๆเศร้าๆหงอยๆจ๋อยๆ... จิตใจมันห่อเหี่ยว คนอื่นเขาสนุกกัน เรากลับไม่... หลีก ปลีกตัวออกมา อยากอยู่คนเดียว อะไรงี้... ... เป็นช่วงเวลาที่ไม่สนุกเอาซะเลย... มันจ๋อยไปหมด... จากขยันก็อ่อนแรง...

เหนื่อยมาก เหนื่อยกับทุกอย่าง เวลาอยู่คนเดียวจะร้องไห้ จะเก็บทุกอย่าง  โดยที่ครอบครัวไม่เคยรู้ว่าความรู้สึกเป็นไง เอาแต่ถามเรื่องที่เราบั่นทอนมาตลอด พอพูดก็บอกไม่ฟัง เหนื่อยจัง แค่อยากระบายค่ะ

รู้สึกเหงา เศร้านิดหน่อย อยากมีใครสักคน แต่ไม่รู้จะคุยกับใคร พึ่งเลยคุยกับคนคุยไปคนนึง ซึ่งคุยได้ไม่นาน ไม่มั่นใจว่าสิ่งที่รู้สึกตอนนี้คืออะไร ทำไมมันเหงาในใจ มันเศร้าเพราะเลิกคุยกับเขา หรือเราแค่เหงา

โลกใบนี้ไร้ค่าดีนะคะ บางทีก็อดสงสัยไม่ได้ว่าถ้าไร้สิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจแล้ว จะสามารถใช้ชีวิตอยู่ต่อไปได้ไหม เราอยู่กับสิ่งที่บั่นทอนจิตใจทุกวัน เมื่อไหร่ที่รู้สึกดีขึ้น คนที่บ้านก็มักทำให้มันแย่ลง จนอยา

ใครเป็นโรคซึมเศร้า ถึงขั้นทำงานไม่ได้มีไม๊คะ เจ้าของกระทู้อายุจะ 40 แล้ว ปัจจุบันทำงานประสานงานโครงการ มีเรื่องให้เครียดทุกวันเลย บั่นทอนจิตใจมาก อยากย้ายงาน.... ถ้าเราย้ายงานไปทำงานแบบขายเสื้อในห้า