ช่องวัน กำลังขยับไปสู่ประเด็นทางการเมืองและ กม. มากขึ้น 
ทองประกายแสด  ทารุณยฆาต และทิชา 
ซึ่งละครได้กระตุ้นการถกเถียง การสร้างมุมมอง
ให้หันมาสนใจปัญหา แบบการเมืองนอกสภา 
ที่อาจจะนำไปสู่ข้อถกเถียงในสภา
ซึ่งก็ขึ้นอยู่กับพลังของงานศิลปะ ที่จะปลุกกระตุ้น
ให้มวลชนแสวงหาการจัดระบบสังคมแบบใหม่ 
มากน้อยเพียงใด  ทั้งนี้เพราะระเบียบเดิม อาจจะไม่ตอบโจทย์
สภาพสังคมที่เปลี่ยนไปจากอดีต 

แม้พวกเราจะได้ดูข่าว หรือ สารคดีมากมาย 
แต่ก็ไม่ได้เจาะปัญหาในมิติความเป็นมนุษย์
ผู้ได้รับผลกระทบจากปัญหาเหล่านั้น 
และนี่คือเหตุผล ที่ละครสามารถให้แง่คิด 
แต่คนดูต้องแยกระหว่างความเป็นดราม่า ที่เร้าความสนใจ
กับสารที่ละครส่งมา ให้คิดต่อ

วันนี้ ได้ดูทิชาตอนจบ 
โฆษณาเข้าเยอะมาก ตัวชี้วัดหนึ่งของความสำเร็จ

พู่ ... ดาวรุ่งยอดเยี่ยมฝ่ายหญิง ในความรู้สึกของเรา
ฝ่ายชาย ปีนี้ เสนอไมกี้ สำหรับดาราวัยรุ่น ที่มีฝีมือทางการแสดง
เราชอบตัวละครพู่ ตั้งแต่ซีนคุยโทรศัพท์กับแม่แล้วปาดน้ำตา
สำเนียงการพูด วิธีการแสดง เก่งมากๆ ในการถ่ายทอดความใส ความอดทน 
ความระทมทุกข์ แต่ต้องบอกแม่ว่า สบายดี 

ใบเฟิร์น อีพีจบ คือ ปล่อยของ มาตรฐานใบเฟิร์น ก็สูงอยู่แล้ว
และไม่ผิดหวัง และในปีนี้ น่าจะเข้าชิงดารานำหญิง ทั้งทองประกายแสด และทิชา

พีช พชร เซอ แต่ดูแพง เป็นผู้ชายที่ดูงง ๆ และเมื่อมีความรักก็รักอย่างจริงจัง
บุคลิกดูเป็นอาร์ท ดูแล้วเชื่อว่า พรั่งพร้อมเงินทอง แต่ภายในจิตใจ เงียบเหงา 
ตัวละครตัวนี้ สีหน้าจะงงๆ ตลอดเวลา เพื่อนำตัวเองและคนดูไปรับรู้สิ่งที่ยังไม่รู้ 

พี่ลูกเกด เรารู้สึกเหมือนต้องลุ้นนิดนึง แต่รู้ว่าพี่เขาเต็มที่
อยากเห็นการกำกับที่สามารถดึงความเป็นบุษรา
ให้เหนือกว่าความเป็นลูกเกด
การใช้ภาษาอังกฤษ สามารถใส่ลูกเล่นได้อีก 
และการเป็นตัวท็อปด้านแฟชั่น หากหาสปอนเซ่อร์
เสื้อผ้าตัวละครแม่ไปเลย ก็ได้โชว์ชุดหลากหลาย 
ช่วงดำเนินเรื่อง น่าจะ blend ให้ตัวละครดูทรงเสน่ห์ น่าค้นหา
แฝงความน่ากลัว 

ตอน battle ดำเนินเรื่องช้าไปหน่อย 
แต่บทสรุปหาทางออก ก็เดาไม่ง่าย 
ตัวละครปิดเรื่อง แต่เปิดประเด็นที่สังคมต้องคิดต่อเรื่องแรงงานต่างด้าว 
เพียงแต่จังหวะการดำเนินเรื่องบางช่วงช้าไป จนรู้สึกเหนื่อยแทนนักแสดง
ซึ่งต้องเล่นออกมาให้พีค และก็พีคได้จริงๆ 

องค์ประกอบศิลป์ กลมกลืนดี ให้ความงามแบบเซอร์ๆ ตลอดเรื่อง
และบ้าน ซึ่งเป็นใจกลางการต่อสู้ ก็มีความโมเดิร์น + พิศวง

ทิชา ทำให้เรานึกถึงหนังออสก้า อาทิ
ปี 2014 - 12 Years a Slave
ปี 2020 - Parasite 
และหนังอีกหลายเรื่องเกี่ยวกับสิทธิของชนชาติอื่น
ที่มีความสำคัญต่อระบบเศรษฐกิจของอีกประเทศ
แต่ถูกมองว่า ระดับความเป็นมนุษย์น้อยกว่า
ซึ่งเป็นมาตั้งแต่โบราณ ยุคการกวาดต้อนเชลยศึก 
หรือการแยกระบบวรรณะในอินเดีย ที่เชื่อกันว่า
แยกให้เผ่าพันธุ์หนึ่งทำหน้าที่วรรณะที่สูงกว่า 
แล้วให้เผ่าพันธุ์อื่นอยู่ในวรรณะที่ต่ำกว่า 

เรามักจะตั้งคำถามว่า ผู้หญิง เกย์ มีสิทธิมนุษยชนเพียงใด
แต่ชนชาติ ก็คือ อีกเรื่องหนึ่ง ที่มนุษย์ใช้เหยียดกัน 
เหยียดผิว เหยียดเพศ เหยียดการศึกษา 
ซึ่งครั้งนี้ ซีรีย์ไทย ยกประเด็นนี้ขึ้นมา 
ทัพละครช่องวัน นับว่าชัดเจนเรื่องคุณภาพ 
ซึ่งช่วยสร้างมิติใหม่ให้วงการ 

จุดเด่นที่ทิชาทำได้ดีกว่าหนังฮอลลิวูดคือ ความโรแมนติก 
เคมีพระ-นาง ความลึกซึ้งภายใต้ความโมเดิร์นที่คนทั้งคู่รักกัน

มีการใส่สัญลักษณ์ลงไป
เช่น ปิ่นปักผม ซึ่งผู้หญิงพม่านิยมใช้
หาก flash back เรื่องปิ่นปักให้ยึดโยงกับชาติพันธุ์อย่างลึกซึ้ง
จะสะเทือนใจยิ่ง เพราะคำว่า เชื้อชาติ คือ หัวใจสำคัญของเรื่อง 
รวมถึง ความผูกพันแม่-ลูก ที่ขับเคลื่อนพฤติกรรมตัวละคร

หนัง African American  เรื่องหนึ่ง ที่จะใช้กระดานค้าทาส 
เป็นสัญลักษณ์  ในซีนนับแต้มเกมส์ในบ้านเศรษฐีคนขาว 
เพราะหนังต้องการเจียรนัยความรู้สึกต่ำต้อยทางเชื้อชาติ
ที่แฝงอยู่ในสังคมสมัยใหม่ จึงจงใจเอาบาง item มาตอกย้ำ ความรู้สึกคนดู

เรื่องราวใน site ก่อสร้าง
ปัญหาชีวิตในฐานะคนต่างชาติ ตอนที่ตัวละครอยู่ต่างประเทศ
อาจจะขยี้ให้เห็นประเด็นย่อยหลากหลายขึ้น
และให้พื้นที่นักแสดงสมทบได้ฉายแสงเต็มที่  
อย่างเช่น พี่ทุเรียน
การแช่-ช้า ในซีนต่อสู้ หากอาศัยการตัดต่อ จะกระชับขึ้น 
การเล่าโดยไม่ให้รู้ว่า ตัวร้ายจะจัดการกับเราอย่างไร 
แต่รู้ว่า อารมณ์พลุ้งพล่าน และตัวร้ายก็ทั้งฉลาดและโหดมาก
จะเป็น psychological  thriller / แนวจิตวิทยาสยองขวัญ ที่ดี
อาทิ การใช้เงา เสียงสบท เสียงจอบ  เสียงมีด เสียงขุด  
ทำให้คนดูประสาทกิน

โทนเรื่องได้ความหดหู่ ในป่าคอนกรีตจริงๆ 
ประเด็นแรงงานต่างด้าวที่เลือกมานำเสนอ.. ล้ำค่า
เป็นปัญหาระดับโลก ที่หลายคนเลือกเกิดไม่ได้ 
ที่จะไม่เกิดในดินแดนที่มีสงคราม ความยากไร้ การเมือง+กม. ล้าหลัง
หรือ บ้างก็แค่อยากแสวงหาโอกาสใหม่ในดินแดนอื่น 
ซึ่งเป็น global issue ที่คนไทยควรเรียนรู้บริบทโลก
ไม่ควรมองเป็นเรื่องไกลตัว