ยุคที่พรรคการเมืองพรรคเดียวกุมเสียงข้างมากในรัฐบาล
ชี้นก ชี้ไม้ ชี้อะไรก็ได้ดังใจไปเสียทั้งหมด
แต่มันเป็นอดีตร่วมยี่สิบปีที่ผ่านมาแล้ว

สมัยนี้รัฐบาลต้องผสมกันหลายพรรค
ต่างก็ต้องใส่หน้ากากเข้าหากัน

บางเรื่อง บางนโยบายก็ไม่เห็นด้วยเท่าไหร่
หลายเรื่องก็เสี่ยงคุก ตาราง

การที่จะบังคับให้ทุกพรรคร่วมหอลงโลงไปเสียทุกเรื่อง
มันก็ไม่ใช่เรื่องที่จะชี้นิ้วได้เหมือนก่อน

การที่จะสั่งสอนพรรคอื่นให้ฝึกการทำงานร่วมกันนั้น
คนพูด ควรฝึกตนเองก่อน น่าจะเหมาะสมกว่าไหมครับ?

ทำไมยังคิดว่าทุกคนต้องสยบอยู่ใต้เท้าตนเองเท่านั้น..

แล้วนักการเมืองร่วมรัฐบาลมีเกียรติ มีศักดิ์ศรีไหมครับ?
เพราะส.ส.เป็นตัวแทนประชาชน

ถ้าปล่อยให้ใครมาขี้นิ้วสั่ง
ก็เหมือนกับดูถูกประชาชนที่เลือกตนเองเข้ามาด้วยเหมือนกัน...