มีผู้ชายคนนึง พวกเราเรียนอยู่ห้องเดียวกันตั้งแต่ ม.4 จนถึง ม.5 พวกเราแทบไม่ได้พูดคุยกันแบบสนิทสักเท่าไหร่  แต่พอเปิดเทอม ม.6 เค้าเริ่มมาพูดคุยด้วยกันมาขึ้น แล้ววันนึงเราเล่นแปะมือกันเล่นไปซักพักเขาก๊จับมือเรา แล้วก็นิ่งๆ เราก็เลยรีบดึงมืออกแต่เหมือนเค้าไม่ได้จับมือแบบชิดแต่เค้าเกร็งมือไว้ด้วยพอเราดึงมือออกมือเขาก๊เกร็งไว้แบบนั้นแบบจับไม่แรงแบยไม่ค่อยโดนมือกันอะค่ะ เค้าก็ยิ้ม แล้วในวันเดียวกันเขาก๊แอบจิ้มเอวเรา  แล้วพอวันอื่นๆเรานอนหลับอยู่ในห้องเรียน มีเพื่อนๆคนอื่นอยู่เยอะด้วยนะ เราตื่นมาเจอเค้ามานั่งโต็ะข้างๆเราแต่ก็ไม่ได้กวนหรือพูดอะไร ปกติเค้าจะนั่งกับเพื่อนๆเค้าค่ะ เค้าก็นั่งเรียนข้างๆเรา เล่นโทรศัพท์ไปแต่ก๊ไม่ได้พูดกับเรา มีวันนึงเรากำลังเดินออกจากห้องเรียเค้าก็เดินเข้ามาห้องเรียนพอเค้าต้องตาเราแลวก๊ยักคิ้วให้  ปกติเราเป็นคนชอบไปยืนที่ระเบียงหน้าห้องเรียน เค้าก็จะมาเดินป้วนเปี้ยนใกล้ๆ บ้างที่ก็พูดกับเราถามเรา ในวันที่เราอ่านหนังสือคนเดียวในห้องเรียน แล้ววันั้นเค้าเป็นเวรทำความสะอาด เค้าก็บอกเราว่าขอปิดพัดลมก่อนนะ พอทำความสะอาดเสร็จเขาก็เปิดพัดลมให้แต่ไม่ได้เปิดแบบเดิมที่เปิดแล้วพัดลมจะหมุนไปเรื่อยๆ แต่เค้าล้อกคอพัดลมให้โดนเรา แล้วถามเราว่าโดนมั้ยและถามอีกว่าให้ปิดประตูให้มั้ย  ในตอนเย็นเรานึงรอรถตู้อยู่เค้าและเพื่อนๆเค้าเดินผ่าน เค้าบอกว่า ...ชื่อเรา...บ๊ายๆๆ  และในวันที่เค้าจะไปเรียน รด. แล้วต่อไปเราก็ต้องไปเรียนวิชาอื่นๆเค้าก็ถามว่าต่อไปเรียนวิชาอะไร แล้วเราก้ตอบว่า ไม่บอกหรอก เค้าก๊ถามว่าทำไมไม่บอกแล้วก็ยิ้มแล้วมาเล่นพวงกุญแจที่เราทำเองแล้วพูดว่า ขอได้มั้ย ทำเองหรอ ทำไมปั้นเก่งจัง.  (เต้าชอบถามว่าต่อไปเรียนอะไรบ่อยๆทั่วๆที่ตัวเองก็กำลังเดินไปเรียนเหมือนกัน)และมีวันนึงที่ ม.6 ต้องกลับบ้านดึกเพราะมีงานโรงเรียนเราเข้าแถวเพื่อรอกลับบ้าน คุณครูอยู่ข้างหน้าแถว เค้าอยู่ข้างหลังแถว เค้าเดินไปหาคุณครูแล้วเดินกำลังกลับไปนั่งที่เค้าก๊เจอดอกไม้เล็กๆตกอยู่ใกล้ๆที่เรานั่งแต่ไม่ใช่ของเราเค้าก๊หยิบมาให้เรา ให้บอกว่า อ่ะ..ชื่อเรา..เราให้ เราก็บอกไปว่าเจอมาเมื่อกี้ เค้าตอบว่า ป่าวเราให้ ...ชื่อเรา...  พอถึงเวลากลับบ้าน  ทุกคนก็กำลังเดินไปที่ประตูโรงเรียนเพราะคุณครูจะเดินไปส่งทุกคนที่รถผู้ปกครอง เราก็เดินตามอยู่แล้วเค้าก็ให้เข้มกลัดเรา เราบอกว่าเรามีแล้ว (มันเป็นเข็มกลัดที่ทุกคนได้) เค้าก๊บอกว่าเอาไปเถอะ เอาไปฝากแม่ไง   และเมื่อไม่นานพวกเราต้องเข้าติวของดรงเรียนเค้านั่งกับเพื่อนเข้าข้างหลังเรา แต่โต็ะไม่พอก็เลยมีเพื่อนเค้า สองคนมานั่งข้างเราแล้วมีเพื่อนเค้าคนนึงหนาวเราเลยให้ยืมเสื้อกันหน้าเรา แล้วเค้าก็เลยไปนั่งแยกโต็ะที่อื่น (เพื่อนเค้าก็ห้องเดียวกับเรา)  แต่พออีกวันนึงเค้าเหล่มองเราและไม่ทักไม่พูดกับเรา แต่พอเราพูดเป็นเค้าที่ได้ยินเราคนแรก

เค้าเป็นคนที่ไม่ค่อยพูดและค่อนค่างเย็นชาอยู่แล้วค่ะ
เราก็ไม่ค่อยพูดค่ะ แต่ใครถามใครพูดด้วยก็ตอบค่ะ