เรามักจะพลาดทำให้เค้าเจ็บตัวอยู่เสมอ เรารู้สึกว่าเราดูแลเค้าได้ไม่ดีเลยมักมีแต่เรื่องให้เค้าเจ็บตัวอยู่เสมอ แม่ของสามีเราก็บอกว่าเราเลี้ยงลูกไม่ดี ว่าเราชอบปล่อยปะละเลยลูก ทั้งๆที่เค้าไม่ได้เห็นเลยว่า

ถ้าเทียบกันแล้ว ระหว่างฮ่องเต้ซินโดรม กับพวกที่มีลูกแล้วเอาให้พ่อแม่เลี้ยง โดยพ่อแม่ไม่เต็มใจเพราะอายุมากแล้ว  อยากพักผ่อน แต่เพราะรักลูกเลยยอมทำให้ แบบไหนดูแย่กว่ากัน และถ้าเปรียบเทียบระหว

คือเราอายุ 27 ผู้ชายนะ รู้สึกว่าถ้ามีลูกจะเป็นภาระมากๆ อาจจะไม่ได้โตในการทำงานอีกแล้ว + ไม่มีโอกาสทำอะไรใหม่ๆ เพราะ กลัวกระทบ แต่คือก็รู้สึกไม่ได้ติดขัดอะไรกับการมีลูก ถ้าแฟนอยาก เลยอยากรู้ถ้ามีลูกต

รู้สึกว่าโดนสวมเขามานานมาก แล้วเรามีลูกกับเขาได้4ขวบ ตอนนั้นที่เลิกกัน ทำให้เรารู้สึกแค้น ที่โง่มานานขนาดนี้ มีวิธีจัดการอารมณ์ยังไงบ้างคะที่จะไม่กระทบใครหลายๆคน