ชายผู้หลงใหลในการฆ่า ข่มขีน และรับประทานชิ้นส่วนมนุษย์ ภายในปี 1978 - 1991 เขาได้สังหารผู้บริสุทธิ์และนำชิ้นส่วนมาชำแหละมากถึง 17 คน!! คำพูดสุดท้ายของเขา "ความต้องการทางเพศของผมก็คือการได้เข้าไปสำรวจในร่างกายพวกนั้น ผมมองพวกเขาเป็นเหมือนสิ่งของ คนแปลกหน้า มันช่างน่าเหลือเชื่อกับสิ่งที่ผมทำกับมนุษย์ด้วยกัน" (่Jeffrey Dahmer) เรื่องราวความเป็นมาของ เจฟฟรีย์ นั้นเริ่มต้นจากความ วิปลาสและจบชีวิตลงอย่างวิปริต มันคือฝันร้ายของฆาตกรหน้าหยกที่ในที่สุดก็ถูกฆ่าอย่างทารุณด้วยการ "ถูกสอดด้ามไม้กวาดยาวเกือบ 3 ฟุต ทะลวงเข้าทวารหนัก" พร้อมกระหน่ำตีด้วยด้ามเหล็กเครื่องออกกำลังกายจนสมองแหลกเหลวและทำให้เขา "ตายคาที่" ลมหายใจของ เจฟฟ์ ดับสูญไปแล้ว แต่เรื่องราวของเขากำลังเริ่มเปิดฉากขึ้น เรื่องจริงอันน่าสยดสยองเรื่องหนึ่งถูกเปิดเผยขึ้นในคืนวันที่ 22 กรกฎาคม ปี 1991 เมื่อตำรวจสายตรวจแห่งเมืองมิลวอ กี้ ได้เข้าตรวจสอบห้องพักหมายเลข 213 ของอ็อกฟอร์ด อพาร์ทเม้นท์ ทันทีที่ย่างกรายเข้าไป พวกเขาได้พบกับห้องพัก ที่สะอาดเอี่ยม แต่มีกลิ่นเหม็นเน่าอย่างร้ายกาจ ผนังห้องประดับด้วยภาพถ่ายของศพที่ถูกกระทำอย่างวิปริต ในตู้เย็นเต็มไปด้วยศีรษะมนุษย์ หม้อทำกับข้าวมีแขนขามนุษย์ถูก ตุ๋นจนเปื่อย และเครื่องตกแต่งที่ทำขึ้นจากหัวกะโหลกเจ้าของห้องคือ นายเจฟฟรีย์ ดาห์เมอร์ ผู้ช็อกโลกด้วยฉายา "ฆาตกรกินคน" เจฟฟรีย์ ดาห์เมอร์เกิดเมื่อ 21 พฤษภาคม 1960 ในครอบครัวที่ร่ำรวยและการศึกษาสูง เป็นบุตรชายคนโตของไลโอเนลและจอยส์ ดาห์เมอร์ ซึ่งในขณะนั้น ไลโอเนลผู้เป็น พ่อยังเป็นนักศึกษาในมหาลัยอยู่ ซึ่งภายหลังไลโอเนลได้กล่าวในหนังสือของเขาว่า "ในตอนนั้น พวกผมคงยังไม่พร้อมจะมีลูก" จอยส์แพ้ท้องอย่างรุนแรงและกินยาต่างๆ วันหนึ่งถึง 26 เม็ด หลังจากที่เจฟฟรีย์เกิดมา ไลโอเนลก็ทุ่มตัวให้กับการเรียนจนได้ปริญญาบัตรดอกเตอร์ด้านการวิจัยเคมีในปี 1966 ทางด้านจอยส์นั้น จากเดิมที่มีอาการประสาทอ่อนๆ สภาพจิตใจของเธอก็ไม่ปกตินักมาตลอด เนื่องจากความเครียดจากการเลี้ยงบุตร และมีการทะเลาะกับไลโอเนลบ่อยครั้ง เมื่อเธอท้องลูกคนที่สองก็ทานยาจำนวนมากอีกและต้องนอนอยู่เกือบตลอดเวลา วัยเด็กของเจฟฟรีย์จึงเติบโตมาพร้อมกับมารดาซึ่งมี อาการฮิสทีเรีย กับบิดาซึ่งยุ่งอยู่กับการวิจัยจนไม่ได้ใส่ใจครอบครัว ในวัยเด็กเป็นคนเก็บเนื้อเก็บตัวและชอบอยู่คนเดียวในป่าใกล้บ้านมากกว่าออกไปเล่นกับเด็กคนอื่น เขาติดใจใน ชุดทดลองวิทยาศาสตร์ที่พ่อซื้อให้ และเอาศพของสัตว์ตัวเล็กๆ มาละลายด้วยกรดหรือดองฟอร์มาลีนบ่อยๆ เมื่อ นั้นตอการละสมกระอุกและวิ่นส่วนของสิตริสตาฟเขา ชอบเล่นโครงกระดูกแทนการเล่นตัวต่อพลาสติก พออายุได้ 6 ปี เจฟฟรีย์ต้องเข้าผ่าตัดด้วยโรคอัณฑะไม่เท่ากัน และหลังจากนั้นเขาก็กลายเป็นเด็กขี้อายและเก็บตัวอยู่แต่ใน ห้อง จนกระทั่งอายุได้ 15 ปี เขาเริ่มมีงานอดิเรกแปลกๆ คือชอบสะสมอวัยวะของสัตว์ที่ตายแล้วโดยดองไว้ในถังพลาสติก บางครั้งก็เดินเก็บซากสัตว์มาฝังไว้ในสุสานส่วนตัวหรือตัดหัวสุนัขมาเสียบไม้เล่นในช่วงที่ เจฟฟรีย์กำลังจะเรียนจบชั้นมัธยม น้องชายของเขาไปอยู่กับแม่ที่ย้ายออกไปแล้ว บ่อยครั้งที่ในบ้านจะมีเขาอยู่เพียงลำพัง และในขณะเดียวกันเจฟฟรีย์ก็เพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองเป็นเกย์ เขากลุ้มใจ ด้วยขนาดเพื่อนยังไม่มีเลย แล้วจะไปหาคนรักมาจากไหน เจฟฟรีย์เริ่มจินตนาการถึงคนรักในความ คิด..คนรักที่ไม่ทรยศ ไม่ต่อล้อต่อเถียงและไม่หนีไปจากเขา ซึ่งภาพในจินตนาการนั้นยิ่งนานก็เหมือนศพมากกว่าคนเป็นๆ เขารู้ดีว่าตัวเองไม่ชอบผู้หญิงแต่ชอบผู้ชายด้วยกันและชอบถึงขั้นที่จะเสพเซ็กซ์ด้วยอย่างเมามัน และเขาเองก็ไม่อาจระงับใจได้เมื่อพบกับหนุ่มๆ หรือเด็กชายหน้าตาดีที่ถูกอกถูกใจของเขาเหลือเกิน  ท้ายที่สุดเขาคิดว่าการเข้าเรียนต่อในระดับมหาวิทยาลัยน่าจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้น จึงได้หาทางเข้าเรียนต่อที่มหาวิทยา ลัยโอไฮโอสเตท ยูนิเวอร์ซิตี้ (Ohio State University) ซึ่ง ก็สร้างความรู้สึกดีๆ ให้กับเขาแค่เทอมแรกเทอมเดียวที่เข้าเรียนเท่านั้น เจฟฟ์ขอดร็อปการเรียนในเทอมต่อไป และไม่ได้กลับไปเรียนอีกเลยหลังจากนั้น และเป็นเรื่องที่ทำให้พ่อของเขารู้สึกผิดหวังเป็นอย่างมากฆ่าหนึ่งศพต่อหนึ่งสัปดาห์ เจฟฟ์นั้นเป็นฆาตกรโหดอยู่แล้วหลังจากมีประสบการณ์ร้ายๆ สะสมเพิ่มมากขึ้นทุกที แต่ใน ช่วงปี ค.ศ. 1991 นั้นเป็นช่วงที่เขากระหน่ำสังหารเหยื่อมากกว่าครั้งไหนๆ และถือเป็นการสร้างสถิติใหม่ รวมทั้งทำลายสถิตินักฆ่าต่อเนื่องรายอื่นๆ อย่างยับเยินด้วยการฆ่าหนึ่งศพต่อหนึ่งสัปดาห์ เขายังคงออกล่าและสังหารเหยื่อต่อไป ร่างของเหยื่อจะถูกตัดออกเป็นชิ้นๆ ราดด้วยน้ำกรดและ น้ำยาเคมี เนื้อถูกย่อยสลาย ส่งกลิ่นร้ายกาจเช่นเดียวกับกระดูกที่ถูกกัดจนเป็นสีดำ จากนั้นก็เก็บมาดูเล่น ยังมีกะโหลกที่ถูกทาสีเทาและองคชาตที่ดองเก็บไว้ ในโหลช่วยเพิ่มความสุนทรีย์ยิ่งขึ้น และเพื่อความสะใจ เขาก็เริ่มกินศพ ด้วย หลังจากฆ่าปาดคอแล้วผ่าท้องศพในห้องน้ำ ข่มขื่นศพเนื้อส่วนหนึ่งถูกนำมาทำเป็นสเต็ก เขาใช้ยานอนหลับกับเหยื่อเพราะกลัวการปฏิเสธจากอีกฝ่าย และเพื่อจะได้มาซึ่งคนรักที่ไม่ทรยศ ไม่ปฏิเสธและไม่หนีไปไหน นักข่าวได้เจอสถานที่พักพิงของ เจฟฟรีย์  "ดิฉัน แอน ชวาร์ทซ์ ผู้สื่อข่าว รายงานสดจากออกซ์ฟอร์ดอพาร์ตเมนต์ ห้อง 213 มิลวอกี ขอย่ำว่าดิฉันมาถึงที่นี้เป็นคนแรก ขณะที่เจ้าหน้าที่ยังไม่กั้นเป็นพื้นที่เขตห้ามเข้า จากที่ได้เดินไปยังห้องหมายเลข 213 ดิฉันพบว่าภายในห้องเล็ก ๆ สะอาดเรียบร้อยมาก ตั้งแต่พื้นเตียงนอนเลยที่เดียว แม้แต่ตู้ปลาก็ใสสะอาด ตัดกับกลิ่นเหม็นเน่าที่ตลบอบอวลไปหมด ที่มาของกลิ่นนี้พบว่าเป็นตู้เย็นที่ใส่ศีรษะมนุษย์ไว้ถึง 3 หัว ผลึกไว้ในถุงพลาสติกอย่างแน่นหนา เจ้าของห้องพยายาม ดับกลิ่นนี้ด้วยการใส่โซดาปิ้งขนมปังเอาไว้หลายกล่องด้วย กัน นอกจากนี้เมื่อเปิดฝาดูในหม้อทำกับข้าวก็พบมือและอวัยวะเพศชายที่ถูกสับเป็นชิ้นๆ และเริ่มเน่าเปลือยแล้ว ด้วย ภายในห้องน้ำมีกะโหลกศีรษะ 2 หัววางไว้บนชั้น มีเหยือกแก้วใส่อวัยวะเพศชายดองไว้ด้วยฟอร์มาลดีไฮด์มีภาพโพลารอยด์จำนวนมากในท่วงท่าต่างๆ ของเหยื่อที่เสีย ชีวิต มีทั้งภาพหัวคนตัดสดๆ วางอยู่ในอ่างล้างจานภาพลำตัวที่ถูกตัดตั้งแต่คอลงไปถึงต้นขา รูปกระดูกเชิงกราน บางภาพเป็นรูปเหยื่อที่พันธนาการเอาไว้ก่อนเสีย ชีวิต ดิฉันได้ยินเจ้าหน้าที่ตำรวจบางคนพูดว่า นี้เป็นคืนนรกแตกโดยแท้" ถังกรดเกลือของเจฟฟรีย์ หลังจากเขาฆ่าแล้วก็ละลายด้วยกรดเช่นทุกที่ผู้พิพากษาตัดสินว่าดาห์เมอร์ผิดจริงจากจำนวนเหยื่อ 15 ราย (เชื่อกันว่าตัวเลขเหยื่อจริงสูงกว่านี้) หลังจากนั้น 2 วันบรรดาญาติของเหยื่อต่างรอกันประหารชีวิตดาห์เมอร์ แต่ฎหมายของรัฐวิสคอนชินไม่มีการลงโทษประหารชีวิต เขาถูก ตัดสินจำคุกเป็นเวลา 957 ปี มีการหาสาเหตุกันว่าอะไรดลใจให้ดาห์เมอร์ก่อเหตุฆาตกรรม อันน่ากลัวนี้ได้ ดาห์เมอร์ กล่าวว่าเขากำลังสร้าง "ทาสทางเพศผู้ชื่อสัตย์" เขาฆ่าเหยื่อเพราะไม่ต้องการให้เหยื่อไปจากเขานั่นเอง จิตแพทย์กล่าวว่า เขาอาจเป็นคน 3 บุคลิก อันเกิดจากความรู้สึกโดดเดี่ยวและไม่มั่นคงในวัยเด็ก....ในวันที่ 25 พฤศจิกายน 1994 เวลา 9.11 น. นักโทษชายเจฟฟรีย์ดาห์เมอร์ กำลังก้ม ๆ เงย ๆ ทำความสะอาดห้องน้ำใกล้กับโรงยิมออกกำลังกาย เมื่อเงยหน้า แว่บหนึ่งเขาก็เห็นแท่งเหล็กที่ถอดจากเครื่องออกกำลังกายพุ่งเข้ามาหา มันทิมเข้าไปในกะโหลกศีรษะเต็มแรง ด้วยน้ำมือของนักโทษ คู่อริ..เจฟฟรีย์ ดาห์เมอร์ ตายคาที่ โดยคดี เกย์กินคน ของ เจฟฟรีย์ ดารห์เมอร์ นี้ได้นำมาสร้างเป็น ซีรีย์เพื่อเป็นอุทาหรณ์ใหเกับคนใยยุคปัจจุบัน