Buongiorno Bella

ตามมาจากกลุ่มดูหนังต่างๆ นี่แหละ
ตั้งแต่ Algorithm ป้อนเฉพาะ Feed ที่เราสนใจ กลุ่มดูหนังต่างๆ
ก็ขึ้นมาวุ่นวาย ให้มีเรื่องราวให้นอนไม่หลับทุกวัน 555

 
Adoration น่าจะมาจาก Adorable, Netflix แปลเป็นไทยให้ว่า "คลั่งรัก"
คลั่งจริง คลั่งจัง คลั่งจนน่ารำคาญ
เริ่มต้นไม่อยากดูเท่าไร แต่การแบ่งจังหวะเรื่องราวน่าติดตาม
ไม่ยาวจนเกินไป เลยดูจนจบ และดูเลยเวลานอนไปจนตี 1
(ปกติจะไม่ค่อยทำ เพราะอยากนอนก่อนเที่ยงคืน)
 
ซีรี่ย์มีทั้งหมด 6 Episodes เป็นเรื่องราวตามที่โปรยไปคือ
เรื่องวุ่นๆ ของวัยรุ่นอิตาเลี่ยน
ส่วนตัวชอบ Netflix ที่เราได้ดูหนังหลากหลายสัญชาติ
และเชื่อว่าในการทำหนังแต่ละประเทศ
จะแฝงความเป็นตัวตน วัฒนธรรมของกลิ่นอายประเทศนั้นๆ เล็กๆ น้อยๆ
ให้เราได้ดื่มดำไปกับความหลากหลายของมนุษยชาติ
 
เรื่องนี้เป็นเรื่องแนวประเภท Teen Dramas
ซึ่งที่กำลังเข้าสู่วัยผู้ใหญ่ตอนต้น จะมองปัญหาเด็กๆ ว่า
โถ...เจ้าเด็กเอ้ย โลกยังอีกกว้างใหญ่นะ
 
แต่ในวัยเด็กนั้น เราก็เข้าใจว่าปัญหาของเขานั้นในวันนั้นมันใหญ่จริงๆ
เค้ายังไม่เห็นภาพใหญ่ของชีวิต ซึ่งต่อให้อายุมากก็อาจจะยังไม่เห็นเช่นกัน (ตกลงเขียนทำไม 555)
.
ความรู้สึกตอนดูคือรำคาญมาก รำคาญความงี่เง่า
ทั้งเด็ก ทั้งพ่อแม่ อะไรไม่รู้
แต่ก็แสดงให้เห็นว่าการเข้าอกเข้าใจ ช่วยเหลือ สนับสนุนของครอบครัวสำคัญมากๆ และเป็นสิ่งที่จะสร้างปมในวัยเด็กให้คนๆ หนึ่ง
เติบโตไปเป็นคนแบบใด

แต่ในอีกมุมหนึ่งคือ พ่อแม่ ก็คือคนธรรมดาเช่นเราที่เขาแค่แก่ขึ้น
เขาไม่ได้เป็น Professional ในทุกด้าน ที่จะเลี้ยงเราไม่ให้ขาดตกบกพร่อง เขาเองก็มีประสบการณ์ในชีวิตจำกัดเช่นกัน
เหมือนเพลง Older ของ Sasha Sloan
“The older I get, the more that I see
My parents aren't heroes, they're just like me”
 
ในยุคที่ทุกคนเลี้ยงลูกตามตำราอย่างเคร่งครัด
ปกป้องลูกทุกวิถีทางอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนในประวัติศาสตร์
เพราะทุกคนต้องการจะปิดปมปัญหาที่จะก่อเกิดขึ้นกับลูก
ในแง่หนึ่งก็เป็นเรื่องที่ดี แต่ในอีกแง่หนึ่ง ก็ทำให้ลูกในรุ่นหลังเช่นเรา
รู้สึกว่า ทำไมพ่อแม่เราไม่เลี้ยงเราใส่ใจอย่างกับคนสมัยนี้
ทำไมไม่ปกป้องความรู้สึก ไม่ใช้จิตวิทยาเชิงบวกกับเรา
 
แต่เราก็รู้ว่า เราโชคดีที่การเลี้ยงดูแบบโบราณนั้น
ทำให้เราโตเป็นคนๆ นี้ในวันนี้
จะมองไปก็พบว่าในยุคที่ข้อมูลมีล้นหลาม
ก็ทำให้คนขาดธรรมชาติในการใช้ชีวิต
(แต่ส่วนหนึ่งก็เข้าใจว่าเราเข้าใกล้คำว่าธรรมชาติได้ยากมาก เพราะโลกอุตสาหกรรม ข้อมูลที่เรารับมาจึงเป็นข้อมูลที่จะปกป้องเราจากสิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้น เช่น อาหารสำเร็จรูป หรือเทคโนโลยี)
 
แค่อยากจะรีวิวว่า ทุกคนมีส่วนผิด ลูกไม่ควรจะรอ และเรียกร้องให้พ่อแม่เข้าใจตัวเองเพียงอย่างเดียว เราก็สามารถเข้าใจเขาได้เช่นกัน
เพราะเราไม่รู้ว่าเขาผ่านความบอบช้ำในการใช้ชีวิตมาหนักหนาสาหัสเพียงใด แต่วันนี้เขาก็ทำทุกทางเพื่อปกป้องเราตามประสบการณ์ที่เขามี
(ยกเว้นพ่อแม่ที่มีลูกทิ้งขว้างนะ)
.
เข้าเรื่องรีวิวแระ  
 
ในเรื่องนี้พ่อแม่ทะเลาะกันทุกบ้าน
ทุกตัวละครมีปัญหาหมด จะรวย จะจน ไม่มีใครพอใจอะไรสักอย่าง
นางเอกผู้เรียนเก่ง สวยมาก และมีแฟนหล่อ รวย
แถมด้วยพ่อแม่แฟน ที่รักเขาเพียงแค่อยากให้ลูกมีความสุข เลยส่งต่อความรักนั้นให้นางเอกด้วย (แม้นางเอกจะรู้ว่าเขาแค่รักลูกเขา แต่มันยังดีกว่าเขาแย่กับเราใช่มั้ยละ กร๊วกนางเอก)
 
พระเอกที่ดี๊..ดี โคตรรรรรดี
ซับพอร์ตนางเอกแบบตะโก๊นนนนน ตะโกนไปเลย
นางเอกอยากไปทำงานพิเศษ
พระเอก: จะไปทำ ทำไม เธอต้องการอะไรก็บอกฉัน
แต่เมื่อนางเอกจะไปทำก็ไม่ห้าม แต่ไปเฝ้ามอง และให้กำลังใจ
ช่วยเหลือตลอด นางเอกเสิร์ฟอาหารคว่ำ ก็เข้าไปช่วยแล้วบอกว่า
ไม่เป็นไรนะๆ มันเกิดขึ้นได้กับทุกคน ไม่ต้องกังวล
(เหมือนพ่อเหมือนกันนะ)
 
เข้าใจแหละว่ามันน่ารำคาญ มันแฝงความไม่มั่นใจ ไม่เชื่อใจว่าเราจะแก้ปัญหานั้นได้ ในความคิดของนางเอก แต่ความคิดของพระเอกเพียงแค่
ฉันรักเธอ Ti amo  
ช่วงวัยรุ่นเราอาจจะรำคาญ แต่โตมาเราจะพบว่าคนแบบนี้ที่เราต้องมี
และต้องรักษาในชีวิต (นะจ๊ะ อีหนู)
แต่เรื่องมันพีคกว่านั้น เพราะมันมีอะไรซ่อนอยู่ในความไม่พอใจ
ในความที่พระเอกดีเกินไปของนางเอก
(นางก็งงตัวเองว่าพระเอกดีมาก ไม่มีอะไรผิดเลย แล้วฉันนี่โมโหที่เธอดีทำไม  )
สาเหตุมันเพราะนางเอกของเรานั้นก็จะไปหมกมุ่นอยู่แต่กับเพื่อนสาวของเธอ ที่ไม่สนใจการเรียน ชวนทำอะไรบ้าๆ เช่น ขโมยของในห้าง 

เพื่อหาความตื่นเต้นในชีวิต สุดท้ายก็สอบไม่ผ่าน และหายตัวไปในตอนแรกเลย
มันก็จะงงว่าสองคนนี้เป็นเพื่อนกันได้ยังไง
งงทั้งคนในซีรีย์และคนนอกซีรีย์อย่างฉัน 555+
 
แต่การเฉลยตอนท้ายมันก็เดาได้ตั้งแต่ต้น แต่มันน่าอึดอัด ทุกอย่างน่าอึดอัด
วัยรุ่นทุกคนในเรื่อง ทำเรื่องบ้าๆ แบบไม่คิดอนาคต หรือรับผิดชอบต่อสิ่งที่จะเกิดขึ้น เพียงแค่บอกว่าฉันอยากทำแค่เพราะมีความสุข
 
ความสุขมันก็ดูจะสำคัญนะ แต่ศีลธรรมสำคัญกว่า เพราะสุดท้ายความสุขนั้นมันแค่ชั่วคราว หรือชั่วพริบตา แต่หายนะนั้นยาวนานทั้งชีวิต
(นี่รีวิวหนังหรือระบายอะไรนะ 555+)
.
ตอนจบสงสารพ่อแม่มาก ที่ฝากลูกไว้กับคนผิด ด้วยความรักแท้ๆ  
ความจริงพ่อแม่ควรสอนให้ลูกฝากชีวิตไว้กับตัวของลูกเอง จะดีที่สุด
 
เอาเป็นว่าสนุก แต่ได้ข้อคิดดีๆ เยอะ ไปดูโลด
ป.ล.1 ฉันรำคาญอีตัวละครลูกเจ้าของร้านอาหารมาก หน้าบึ้งทั้งเรื่อง อยากให้คนอื่นมาชอบ แต่ตัวเองยังเบื่อตัวเองเลย บ้าบอ
แล้วตรรกะชีวิตกพัง พินาศ งงไปหมด
 
ฉันนึกไม่ออกเลยว่าชอบใครในเรื่องนี้ 

ป.ล. 2 นางเอกสวยมาก ดูแล้วคิดถึง Miley Cyrus
ป.ล. 3 งง อีกอัน คือ เด็ก 16 มันจะรีบโตไปไหน ใช้ชีวิตโตไป๊ ค่อยๆ ก็ได้ เดี๋ยวก็ได้แก่นะ แต่จะย้อนไปเด็กนั้นยากเด้อ เตือนแล้วนะ
#adoration #netflixseries #review