สวัสดีพี่ๆเพื่อนๆทุกคนที่อ่านข้อความนี้นะครับ ข้อความนี้จะเป็นข้อความสุดท้ายเเล้วนะครับที่ผมอยากจะพิมพ์ออกมา เข้าเรื่องเลยนะครับ ตอนนี้ผมเหนื่อยมากครับ เงินติดตัวเหลือ300บาท มองไม่เห็นหนทางมองไม่เห็นอนาคตเลยว่าจะไปต่อยังไง งานผมก็ไม่ได้ทำแล้วตอนนี้นั่งผิดหวังกับชีวิตซ้ำๆโทษตัวเองซ้ำไปซ้ำมาแต่มันก็ไม่มีประโยชน์อะไร จนวันนี้ผมตัดสินใจเเล้วว่าผมยอมรับกับสิ่งที่ผมเจอผมยอมเเพ้กับสิ่งที่ผมสู้มาตลอด ผมอยากขอโทษพ่อที่ผมอ่อนเเอ ผมอยากขอโทษแม่ที่ไม่สู้ในวันนี้ ผมอยากขอโทษเเฟนที่ตัดสินใจอะไรโง่ๆ ผมอยากขอโทษเพื่อนที่ไม่ได้อยู่รอดูความสำเร็จ บางทีผมก็อยากเข้าใจตัวเองเหมือนกันนะว่าเป็นอะไรทำไม่ไมสู้ต่อ แต่ตอนนี้ผมเหมือนไม่มีความรู้สึกไม่ได้อยากได้อะไรเเล้วไม่มีความฝัน ข้อความนี้ที่อยากจะบอกแฟนผม *พี่ขอโทษนะหนูที่พาหนูมาลำบาก พี่อยากใช้ชีวิตกับหนูตลอดนะพี่อยากรอดูความสำเร็จของหนูทุกอย่างอยากรอดูหนูเรียนจบอยากเห็นหนูมีความสุขอยากพาหนูไปกินอะไรที่หนูอยากกิน แต่พี่รู้พี่คงทำอะไรไม่ได้เเล้ว พี่ยอมรับกับทุกอย่างที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้ อ้วน(คำที่ผมใช้เรียกเเฟน)อ้วนก็อยู่ต่อให้มีความสุขนะอ้วน อ้วนอะสดใสอ้วนร่าเริงเหมาะสมกับวัย อ้วนยิ้มน่ารักมากๆ เค้าเชื่อว่าสักวันอ้วนจะเจอคนที่เค้าดูเเลอ้วนได้จริงๆ คนที่เค้าไม่ต้องพยายามเหมือนเค้าคนที่มีทุกอย่างคนที่จะพาอ้วนไปกินอะไรก็ได้ที่อ้วนอยากจะกิน สุดท้ายนี้ อ้วนของเค้าไม่ต้องเสียใจนะเค้าพยายามเต็มที่เเล้วจริงๆ เค้าก็ไม่คิดเหมือนกันว่าเขาจะมีเเฟนมีคนที่รักเค้าขนาดนี้ ขอโทษคนที่เข้ามาอ่านด้วยนะครับอาจจะเป็นเรื่องราวที่เเย่ๆอีกเรื่องหนึ่ง สู้ต่อไปนะอ้วนเค้ารักอ้วนมากที่สุดเท่าที่คนๆหนึ่งจะรักได้ เค้าขอโทษที่ไม่ได้พิมพ์บอกในเเชทเพราะเค้าไม่กล้ากลัวอ้วนจะเป็นห่วงเค้า ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่มอบให้เค้านะอ้วน เค้าไปก่อนนะ ยิ้มเยอะๆ 🙂✌️