เรื่องมันเกิดขึ้นวันนี้เลยค่ะระหว่างเรากับแม่เราอยากร้ดูว่ามันผิดที่เราจริงๆหรอ คิดแค่ในเรื่องของเหตุและผลไม่เกี่ยวกับว่าบุญบาปหรือเรื่องเขาแม่เรามันลูก เอาแค่เรื่องในฐานะคนๆนึงพอค่ะ

มันเป็นเรื่องสามัญประจำบ้านอย่างการหาของไม่เจอค่ะแล้วเราเลยถามแม่ว่าสายวัดรอบตัวเขาเก็บไว้ที่ไหนเพราะเราจำได้ว่าที่บ้านเคยซื้อมาใช้เวลาซื้อของพวกเสื้อผ้าออนไลน์ แล้วซื้อสายวัดมาหลายอันเพราะมันมีสายที่มันไม่ได้มาตรฐานปนอยู่ด้วย (ที่ถามเพราะว่าแม่จะเป็นคนเก็บของทุกสิ่งทุกอย่างไว้หมดเลย) เขาก็บอกให้เราไปหาดูตรงช่องเก็บของ อ่ะทีนี้เราหาแล้วมันไม่มีเราก็บอกเขา เขาก็บอกขึ้นไปหาชั้นบนอยู่ในกระเป๋าเย็บผ้าสีแดงของเขาใต้หัวนอนข้างเตียง เราก็ขึ้นไปหาเหมือนเดิม แต่มันก็ไม่มีเราก็เลยเดินลงมาบอกว่า ไม่เห็นจะมีสายวัดตัว แล้วเขาก็ถามต่อขึ้นมาว่าเจอไหม เราก็ตอบไม่เจอ ระหว่างนั้นพี่สาวเราก็หาช่วยด้วยตรงชั้น 1 ก็เจอ(แต่เราไม่รู้ว่าเจอตรงไหนเพราะเราเพิ่งเดินลงมา) เราเห็นปุ้ปเราก็บอกเลยว่าไม่ใช่อันนี้ อีนนี้สายวัดไม่ตรงแล้วเราก็วัดให้ดูเลยว่ามันไม่ตรงตอนแรกพี่สาวกับแม่ก็เถียงว่าเราวีดไม่เป็นเองมันหรือเปล่า(ก็คือไม่เชื่อหาว่าเราดูไม่เป็น) เราก็วัดให้ดูเลย พี่สาวเราก็เดินมาหยิบสายวัดตัวไปวัดต่อจากเราก็พบว่ามันไม่ตรงจริงๆ ถึงตอนนั้นพี่ถึงเชื่อที่เราพูดแต่แม่ก็ยังไม่เชื่อพี่สาวเราเลยวัดให้แม่ดูเองแม่ถึงเชื่อ(จนถึงตอนนี้แม่เริ่มออกแนวไม่พอใจขึ้นกว่าเดิมที่มันเป็นแบบที่เราพูด) เขาก็วนกลับขึ้นไปหาที่ชั้นสองเราก็เดินตามไปห่างๆ ระหว่างทางเขาก็บ่นก่นด่าเราตลอดทางมันไม่ดังมากแต่ได้ยินหมดว่าพูดอะไร บอกว่าเรามีแต่ปัญหาอะไรก็ไม่ได้เรื่องลำบากคนอื่น (อันนี้เราก็เริ่มมีน้ำโหละว่าเกี่ยวอะไรกันอยู่ๆก็ด่า ตัวเองเก็บเองแท้ๆ พอเป็นเรื่องอะไรแบบนี้เหมือนเขาไม่ชอบที่ตัวเองเสียหน้า แบบเสียหน้าไม่ได้แพ้ไม่เป็นเคยเป็นหลายครั้ง) พอเขาเดินขึ้นไปถึงทีนี้เขาโวยวายใหญ่เลยว่าทำไมจะไม่เจอมันก็อยู่นี่ไงแล้วก็ว่าเราไม่ใช้ตาหาขึ้นอีขึ้นเราก็แบบเอ้าเจอแล้วหรอสรุปเราเดินไปเขานั่งค้นกระเป๋าสีแดงที่ตอนแรกเราหาอยู่ คือ เขาคิดว่าเราหากระเป๋าแดงไม่เจอ!! แต่ไม่ใช่เราหาสายวัดตัวในกระเป๋าแดงไม่เจอต่างหาก!! อ่ะแล้วทีนี้เขาโมโหไปแล้วคิดส่าเราหาไม่เจอก็ด่าชุดใหญ่ เราก็ขึ้นเหมือนกันว่าไม่ใช่หมายถึงหาสายวัดตะวไม่เจอไม่ใช่หากระเป๋าแดงไม่เจอ(อันนี้น้ำเสียงเราคือตะเบงเสียงแข่งกับเสียงเขาแล้วค่ะเพราะเขาไม่ฟังเลยทั้งที่เราก็พยายามอธิบายดีๆมาตลอด) สรุปแล้วในกระเป๋าแดงมันก็ไม่มีสายวัดตัวจริงๆ แล้วเขาก็เป็นอย่างที่บอกอ่ะค่ะคือเขาเข้าใจผิดเองแล้วหาว่าเราบอกไม่เคลียร์ซึ่งตอนแรกเราบอกไปแล้วว่าไม่มีสายวัดตัว(ย้อนขึ้นไปอ่านด้านบนตอนเราเดินลงมาบอกเขาเป็นตอนที่จังหวะต่อมาเขาถามต่อเลย) คือเรื่องมันเล็กน้อยแค่นี้แต่เขาโมโหใส่เราด่าเราทั้งๆที่เราก็ไม่ร้กูว่าผิดอะไรเราก็เสียใจปนโกรธมากๆด้วยอ่ะค่ะ จากเรื่องแค่หาของมันกลายเป็นว่าเราเป็นลูกที่แย่เลยหรอคะ สุดท้ายนี้เราอยากรู้จริงๆว่าเราผิดอะไรหรือการที่เราอธิบายแล้วมันผิดจริงๆ มันเคยเกิดเรื่องประมาณนี้หลายครั้งมากค่ะแต่ทุกครั้งเราก็พยายามคิดแล้วว่าเออคงเป็นเราเองแหละแต่ครั้งนี้เราคิดไม่ออกจริงๆค่ะ

*สำหรับใครที่อ่านแล้วคิดว่าเรื่องมันน่าตลกก็ขอให้รับรู้ไว้ว่าสถานการณ์จริงๆมันไม่ตลกเลยเป็นอะไรปสด.มากๆ แล้วก็ขอบคุณสำหรับคนที่อ่านมาจนจบนะคะ*