ขอเล่าก่อนว่าผมกับแฟนเก่าคบกันมาได้ 4 ปีกว่า ๆ ระหว่างช่วงปีที่ 1-2 ก็แทบจะไม่ได้อยู่ด้วยกันเลยคือ อยู่ห่างๆไปมาๆ แต่พอช่วงปีที่ 3 ก็ได้อยู่ด้วยกันก็มีปากมีเสียงทะเลาะกันบ่อยๆ ส่วนใหญ่เกิดจากการที่เขาเอาแต่ใจ และชอบกระทำสิ่งต่างๆที่ไม่ค่อยแคร์ใจผม จริงๆ ในช่วงคบกันแรกเขาก็แอบคุยกับแฟนเก่า 6 เดือนกว่าแอบคุยคนอื่นมาก็เยอะไม่รู้ทำไมตอนนั้นผมถึงยังทนอยู่จนลากยาวมานี้ได้ เข้าเรื่องกันต่อครับ ก็ในช่วงปีที่ 3 นี่ละที่อยู่ด้วยกันเขาก็ชอบสั่งนู่นสั่งนี้ให้ผมทำตามใจเขาตลอด ไม่ว่าจะเป็นการให้ไปซื้อของกินเป็นเพื่อนทั้งๆที่ผมก็บอกว่าเหนื่อยขอนอนพักก่อนสักชั่วโมงก็ไม่พอใจด่าแบบรุนแรงมาก เช่น จะเหนื่อยเ..หี้..ย อะไรนักหนาแค่ไปซื้อของกินด้วยกันเนี้ยมันจะตายอะไร ทั้งๆที่ตลาดก็อยู่ใกล้ๆเดินไป 5 นาทีก็ถึงละ แต่ให้เหตุผลว่าก็อยากให้ไปเลือกว่าจะกินอะไร จะได้มากินข้าวด้วยกันเลยไม่อยากนั่งกินคนเดียว ชอบทำร้ายร่างกายกันเวลาที่ไม่พอใจ เช่น ไปซื้อก๋วยเตี๋ยวมาปกติจะไม่ได้คิดค่าถ้วยโฟม แต่พอมาวันหนึ่งแม่ค้าบอกว่าถ้าจะเอาขอคิด 2 บาทนะ นางก็วีนแตกเลยว่าแต่ก่อนก็ได้นี้ทำไมตอนนี้ต้องมาเก็บ แม่ค้าก็บอกว่าช่วงนี้ขายได้ไม่ดีมันเป็นต้นทุนน่ะ ผมก็เลยบอกว่าช่างเขาเถอะ ที่ห้องก็มีถ้วยอยู่ นางก็ไม่พอใจหาว่าผมเข้าข้างแม่ค้าโมโหใหญ่เลยครับ แล้วพอถึงห้องแกะก๋วยเตี๋ยวกินใส่พริกเต็มถ้วยของนางเลย แล้วอยู่ๆก็สาดใส่หน้าผมแบบไม่ทันตั้งตัวเลย ทั้งน้ำก๋วยเตี๋ยวทั้งพริกเข้าตาไปหมด นางไม่มีเข้ามาดูเลยว่าเป็นอะไรหรือเปล่า นั่งทำตัวนิ่งๆเหมือนไม่รู้สึกผิด หลังจากนั้นก็มาพูดว่า "ฉันไม่ผิดนะก็ไปเข้าข้างแม่ค้าเองแล้วพูดอยู่นั้นละว่าอย่าไปยุ่งกับแม่ค้า ไปเข้าข้างมันแบบนี้ก็โมโหไง" หรือเวลาที่ไม่พอใจก็มักจะชอบทุบตีและให้เหตุผลเดิมๆว่าก็มันโมโหไงเลยทำก็อย่ามาทำให้โมโหสิ 

แล้ววันหนึ่งที่แฟนเก่าผมได้ไปต่างประเทศระหว่างนั้นนางก็ทำแค่ Part time ไปวันๆ ส่วนค่าใช้จ่ายผมก็จ่ายหมด ไม่ว่าจะเป็นค่าห้องค่าน้ำไฟ ค่ากินส่วนใหญ่ ค่าของใช้ส่วนใหญ่ให้หมด ผมก็ไม่ได้คิดจะขอคืนหรอกเพราะเป็นการช่วยเหลือแฟนตัวเองจะคิดทำไม ตอนนั้นคิดแบบนั้นเลยครับ 

จนวันที่ได้ไปต่างประเทศ (ไปประเทศออสเตรียด้วยวีซ่านักเรียน) ชีวิตนางก็เริ่มดีขึ้นมากจากที่แต่ก่อนไม่ค่อยกล้าใช้เงิน กลับใช้แบบไม่ค่อยคิด จากคนที่บอกว่าไม่ชอบเที่ยวผับก็เที่ยวจนกลับตี 4 จากคนที่บอกว่าไม่ชอบดื่ม ก็ดื่ม แล้วที่สำคัญที่สุดเลยคือเรื่องนี้ครับ นางก็เริ่มไม่แคร์ใจผมละเอาแต่อ้างว่าไม่มีเวลาต้องทำงานบ้างละ ต้องเรียนบ้างละ แต่วันหยุดเที่ยวฉ่ำตั้งแต่เช้ายันดึก ค่อยมาคุยกับผมได้ คุยก็ประมาณว่าเหนื่อยจังนั้นนี้ไม่ถึง 20 นาทีขอตัวไปนอนละ ช่วงแรกๆผมก็ช่วยในการปลุกเพราะนางต้องไปทำงานช่วงประมาณเที่ยงคืนของประเทศไทย ผมก็ปลุกนางตลอด ช่วยทำเอกสารแทบทุกอย่าง (อันนี้ถึงว่ามันก็ไม่ดีแหละครับเพราะการบ้านงานแทบทุกอย่างผมเป็นคนทำให้หมดเลย) 

ซึ่งพอผมรู้สึกว่านางเริ่มที่จะทำตัวไม่ค่อยแคร์ใจกันละแบบไม่ค่อยคุยด้วยอ้างว่าไม่มีเวลาบ่อยๆ มีหลายๆเรื่องเลยครับที่ทำให้ผมรู้สึกว่านางแค่มาใช้ประโยชน์จากผม เช่น ตอนอยู่ไทยไปเดินห้างแอร์เย็นฉ่ำเลยบอกเหนื่อยจะพาเดินอะไรเยอะแยะปวดขาไปหมดแล้ว (ทั้งๆที่ไปซื้อแต่ของตัวเองทั้งนั้น) แต่พอไปต่างประเทศเดินปีนเขา แดดร้อนๆ บอกสบายอากาศดี ชอบมาก หรือเรื่องคำพูดเวลาคอลคุยกันแล้วพูดไม่ถูกใจสักนิด เช่น ผมไปบอกว่าที่คนอื่นทำดีกับนางเพราะว่าต้องการผลประโยชน์ทำไมจะต้องไปแคร์เขามากมายขนาดนั้น ทำไมเป็นห่วงเพื่อนมากขนาดนั้น คือ เพื่อนนางมายืมเงินก็กลัวเพื่อนจะไม่มีตังค์เลยให้ยืม นางก็โมโหเลยหาว่าผมไม่เข้าใจนาง สุดท้ายเพื่อนบิดไม่จ่ายเงินคืนตามเวลาที่บอก ปล่อยผ่านไปนานมากกว่าจะได้คืน หรือ เพื่อนอีกคนเขาอยากจะมาที่ออสเตรียด้วยเลยยืมเงินนาง นางก็บ่นกับผมใหญ่เลยว่าทำไมจะต้องมายืมเงินด้วยแต่ก่อนก็ไม่เคยทำดีให้เลยมีแต่นินทาใส่ แต่สุดท้ายก็ให้ยืมเงินไป พอเพื่อนคนนี้มาถึงที่ออสเตรียก็หาห้องให้ หานั้นนี้ให้ไปหมด แถมพูดดีด้วยนะต่อหน้าทำดีด้วยตลอด เป็นห่วงตลอดแต่ชอบมาบ่นกับผมเสมอว่าไม่ชอบเลย

แต่กับผมทำดีไม่ได้หวังอะไรตอบแทนเลยอยากช่วยด้วยใจกลับตอบแทนผมด้วยการไม่แคร์ใจ พูดจารุนแรงใส่ เช่น เวลาไม่พอใจก็จะด่าว่า พ่อ  ตายหรอ หรือไม่ก็ไล่ให้เลิกกันไปเลย ชอบพูดว่าก็ถ้าไม่ชอบที่พูดแรงๆแบบนี้ก็ไปหาผญคนอื่นที่พูดจาดีดีเอาสิ ตอนแรกๆผมก็อยากให้เขาดีขึ้น ก็อธิบายไปเหมือนเขาจะดีขึ้นแต่ก็ได้แปปเดียวสุดท้ายก็เหมือนเดิม จนเขาพูดมาว่าก็ฉันก็เป็นของฉันแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้วนี้ ถ้าไม่ชอบเลิกกันเลยไหม ไปหาคนอื่นเลยไหม ให้ไปได้นะ ไม่ต้องมาทนอยู่กับฉันก็ได้ เลิกเลยสิ ในใจผมนี้ ห่ะ อะไรเนี้ยยย ที่พูดเพราะอยากให้ปรับปรุงตัวทำไมมีความคิดแบบนี้ พูดแบบนี้มา 2 ปีกว่าๆ พอมันนานเข้าสะสมไปเรื่อยๆ มันก็ไม่ไหว จนผมมีความคิดชั่ววูบเข้ามาคือหาคนใหม่เลยดีกว่า

พอมาถึงจุดนี้ผมก็เลยลองเปิดใจลองหาคนคุยใหม่ด้วยอาจจะด้วยความที่อยู่ไกลกันมากๆ และผมเป็นคนประเภท introvert ด้วยไม่ชอบไปไหนไม่ค่อยคุยกับใครก็คุยกับแฟนคนเดียว แต่พอห่างกันแล้วนางทำตัวแบบที่พูดมานี้มันทำให้ผมรู้สึกโคตรอ้างว้าง เหมือนตัวคนเดียวเลย มีก็เหมือนไม่มีแฟน

พอผมลองเปิดใจคุยกับคนใหม่ (ซึ่งก็ยังคงสถานะแฟนกับคนเก่าอยู่) ก็เข้าใจนะครับว่ามันคือเรื่องที่ผิดแต่ก็ทำไปเพราะอารมณ์ชั่ววูบจริงๆแหละครับ ด้วยความเหงา ด้วยคำที่แฟนเก่าผมชอบพูดบ่อยๆ ว่าถ้าไม่พอใจก็ไปหาใหม่ได้เลยนะ มันทำให้ผมได้ไปมีคนใหม่ แต่พอแฟนเก่าผมรู้เรื่องปุ๊บกลับโวยวายหาว่าผมนอกใจ ผมก็ยอมรับผิดนะว่าใช่ผมนอกใจ ผมผิดอันนี้ยอมรับ แต่สิ่งที่ทำผลักให้ผมต้องมาถึงจุดนี้คือเธอไง ผมบอกไปแบบนี้ นางก็บอกว่าไม่จริงไม่เกี่ยวกับนางเลยไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย ที่ผิดคือผมนอกใจ 

ผมก็เลยอธิบายไปนะว่าใช่ผมผิดที่นอกใจ แต่เธอเคยแคร์ใจสนใจผมบ้างไหมว่าที่ผ่านมาตลอด 4 ปีกว่านี้ผมจะต้องเจออะไรบ้าง จะมีผชคนไหนทนได้แบบนี้บ้าง แล้วที่สำคัญช่วงคบกันใหม่ๆ เธอนอกใจผมไปมากกว่าที่ผมทำกับเธอซะอีก นางก็บอกว่าเรื่องเก่าๆจะเอามาพูดทำไม เอาตอนนี้สิ ผมก็บอกว่าได้ก็ตอนนี้คือเธอไม่แคร์ใจฉันมากๆ ทำอะไรไม่เคยเห็นหัวกันเลย เอาแต่ทำร้ายจิตใจกัน (อันนี้ผมก็ไม่รู้ว่านางมีคนอื่นไหมเพราะแทบไม่ได้คุยกันบ่อยๆเลย แต่เวลาที่นางแชร์หน้าจอมาผมเห็นแอพหาคนคุยชื่อ TanTan พอผมถามนางก็บอกว่าเพื่อนบอกให้โหลดก็เลยโหลดเฉยๆแต่ยังไม่ได้เข้าไปเลย แต่ผมเห็นคือมีการแจ้งเตือน 99+ เลยครับตอนแรกนางบอกว่าเป็นแอพไว้ฝึกคุยกับเพื่อนต่างชาติเอาไว้ฝึกภาษาแต่ต่อมาบอกโหลดไว้เฉยๆไม่เคยเข้าไปเล่นเลยซึ่งเหตุการณ์นี้ผมเจอก่อนที่ผมจะนอกใจนะครับ)

ด้วยเหตุการณ์หลายๆอย่างมานี่ทำให้ผมทั้งเครียดทั้งไม่รู้จะทำยังไง ก็ต้องพูดว่าหลงรักเขามากๆแหละเลยยอมไปหมด แต่สุดท้ายมันก็มีเผลอใจแอบไปคุยกับคนอื่นจนได้

พอเลิกกันนางก็ยังบอกว่าคนที่ผิดคือผม นางไม่ได้ผิดอะไรเลยที่ทำไปทั้งหมดไม่ว่าจะเป็นการไม่แคร์ใจ พูดจาแรงๆหรือไม่ค่อยคุยด้วยไม่ค่อยมีเวลา ก็แค่เหนื่อยก็แค่โมโหเท่านั้นเอง จะคิดมากทำไม เรื่องแค่นี้ทำไมจะต้องถึงขั้นไปมีคนอื่น ไปนอกใจด้วยละ 

ผมก็เลยอยากรู้ความคิดเห็นของคนอื่นบ้างว่าจริงๆผมเลวมากใช่ไหมที่นอกใจแอบไปคุยกับคนอื่นแบบนี้ ?