คือเรื่องมันเป็นงี้ค่ะ 
Ep:1 แฟนเราไม่ชอบให้เราเรียนรด.(เป็นผู้หญิง)
เรื่องมันเริ่มมาจากช่วงรด.ปิดเทอม10วันค่ะ เราไม่ได้เจอกันเลย เพราะต้องกลับบ้านมารีบซักชุด จากปกติที่เจอกันเกือบทุกวัน ตอนเย็นกลับจากโรงเรียนก็มาเจอกันซักแปปเสาร์อาทิตย์(ซักวันนึง)ก็มาอยู่ด้วยกัน1วันเต็มๆ ต่อ.แต่กลับบ้านมาเราก็โทรคุยกัน แฟนเราเขาลงรด.ไม่ได้ค่ะเอกสารไม่ครบ เขาเลยบอกเลิกเรา ตอนใกล้ช่วงจบรด.10วัน แต่ตอนนั้น เรายื้อค่ะ🥲 โดยให้ข้อตกลงว่าถ้าถึงรด.ปี2จะขับรถไปหาทุกเย็น (ทุกวันนี้พึ่งผปค.ค่ะเขาค่อนข้างเลี้ยงมาแบบไข่ในหิน เราเลยไม่ค่อยได้ขับรถ ยังขับไม่แข็ง แต่เราเริ่มขับๆได้แล้วค่ะ แต่ก็น่าจะยังไม่ใช่เร็วๆนี้ที่จะสามารถขับไปไหนมาไหนตามใจได้ โรงเรียนเราค่อนข้างอยู่ไกลบ้านเลย)
เราบอกว่าถ้าถึงตอนนั้นแล้วเรายังไม่มีเวลาให้ก็ค่อยเลิกกัน เขาก็ตกลง
ทุกวันนี้เขาก็พยายามเฉยๆ แต่พอมาวันนี้รด.เขามีรับน้อง มันต้องเปื้อนแบบเยอะเลยอะค่ะ ตอนกำลังกลับบ้าน(รถตู้)เราก็ทักบอกเขาไป ว่าวันนี้เปื้อนนะจะเล่นแบตได้หรอ เขาก็เลยบอกว่า"กูบอกให้ออก" จริงๆแล้วเราชอบมากนะการเรียนรด.ถึงผู้หญิงเรียนมันจะไม่ได้อะไร แต่เราชอบกิจกรรมของมันมันสนุก
เราเลยถามถึงข้อตกลงเดิม เขาก็ไม่สน เขาให้เราเลือกว่าจะเลือกรด.หรือเลิกกับเขา ผญ.เรียนไปก็ไม่ได้อะไรถึงจะเรียนเพราะแค่สนุก แต่ก็ให้เลือก
อ่านถึงตอนนี้อาจจะยังเอ๊ะๆอยู่นะคะจะอธิบายละค่ะ
เริ่มตั้งแต่ตอนแรก เราคบแฟนคนนี้มาจะ6เดือนแล้วค่ะมันดูน้อยนะคะแต่เรื่องราวระหว่างทางมันเยอะมากกว่าเวลาอีก เราคุยกับคนนี้มาสามครั้งค่ะ ครั้งแรกเขาเป็นคนมาจีบเราก่อนช่วงนั้นเรากำลังจะแข่งบาสค่ะเลยมาซ้อมที่สนามโรงเรียนเดียวกันกับหมู่บ้านของเขา(ผปค.เราทำงานรร.นั้นเลยต้องไปลงรถตู้ที่นั่นแล้วก็รอกลับกับรถผปค.) เราก็ไปเล่นๆกับเพื่อนอะคะปกติไม่ได้ซ้อมจริงจังเลยตอนนั้นไม่มีใครเล่นเป็น แล้วเพื่อนอะไรก็มาเยอะขึ้นๆมาเล่นด้วย
จนรุ่นน้องที่รู้จักเขาก็มาเล่นด้วยแล้วก็มีคนแปลกหน้ามา เขาคือแฟนเราหน่ะแหละค่ะ ตอนนั้นก็ยังไม่รู้จักชื่อเลย รุ่นน้องคนนั้นบอกว่านี่คือพี่เขา เราจำได้ว่ารุ่นน้องคนนั้นมีพี่อยู่1คนซึ่งคนนั้นเรารู้จักดี แต่จริงๆแล้วเขามีพี่น้องสามคน แฟนเราเป็นคนกลาง
เขาย้ายไปอยู่ต่างจังหวัดตั้งแต่เด็กๆ
(อยู่นานมาก)แล้วก็พึ่งกลับมาอยู่บ้านถาวร(เราไม่ได้อยู่ที่นี่ตั้งแต่เด็กๆเหมือนกันค่ะ เราเกิดอีกที่เพราะ
ผปค.ไปพบรักกันแล้วก็เกิดเราที่นั่นจนเราประมาณ
ป.3แล้วก็ย้ายมาอยู่บ้านแม่ ไม่มีตายายค่ะแม่คิดถึงบ้านเลยชวนกันย้ายกลับมาอยู่ บวกกับเราเป็นหอบหืดเชียงใหม่มลพิษเยอะ) ต่อ.ตอนแรกที่เหนเขาเราก็รู้สึกแอบปิ๊งๆเล็กน้อยเพราะแบบเอิ่มก็หล่ออยู่ว จนมาเล่นด้วยกันทุกวันๆ เขาก็ทักมาจีบ จีบๆกันอยู่ประมาณเดือนนึง เรารู้สึกว่าเขาเหมือนไม่ค่อยอยากคุยกับเรามาๆหายๆก็เลยบอกเลิกคุยไปแต่ฟิลตอนนั้นเหมือนโดนทิ้งมากกว่า หลังจากนั้นเราก็ยังฟอลกันอยู่ก็กลับมาเปนคนรู้จักปกติ แต่เรามูฟออนไม่ได้ ช่วงนั้นเป็นช่วงที่เรามีเพื่อนที่สนิทเยอะมาก
(12คน ชาย6หญิง6)แบบสนิทจริงๆ(มี1คนที่สนิทกันมากกกกก)เป็นครั้งแรกที่มีเพื่อนสนิทเป็นผู้ชาย เพราะมันมาจากเราชอบไปปรึกษาเรื่องมูฟออนไม่ได้นี่แหละ จนเพื่อนชอบแซวว่าชอบกันรึปล่าว ฟิลเราตอนนั้นไม่ได้เขินเพราะชอบ แต่น่าจะเขินเพราะโดนแซวมากกว่า (ตอนนั้นไม่ได้รู้ตัวเลย)แต่เรารู้สึกได้กว่าเขาชอบเราจริงๆ ด้วยความใกล้ชิดที่มันมากเกินไปไม่ใช่สำหรับเพื่อนแต่สำหรับชายหญิง(เราชอบเล่นเกมด้วยกันเป็นตี้ คอลเกมแต่แบบโทรในแชท แต่กับเพื่อนคนนี้มากกว่าคนอื่น มันเริ่มกลายเป็นเหมือนคนคุย ในรูปแบบเพื่อน ไปส่งกินข้าวตอนกลางคืนอะไรแบบนี้)
จนวันนึงเพื่อนผญ.เราเริ่มแบบลำไยที่ชอบบ่นคิดถึงๆคนเก่า(รู้จักกัน)เพื่อนเลยทักไปว่าตอนเย็นเรานัดเจอกันที่สนามบาส "เพื่อนหนูมันบ่นคิดถึงตลอด" แล้วตอนนั้นแฟนเรายังไม่มีใครด้วยแบบไม่มีจริงๆไม่ได้อะไรกับใครเลย(จริงๆเขาเป็นคนที่ค่อนข้างแบบมีคนเข้าหาเรื่อยๆ เป็นคนอิสระอะ อารมณ์แบบวันไนท์
ที่บ้านเขาไม่ได้อะไร ไม่ได้ร้ายแรงอย่างขายยา
สูบยา แต่ก็มีสูบพอตอะไรอยู่ เพราะเขาขยัน มีความรับผิดชอบ เอาตัวรอดได้ มากที่สุดถ้าเทียบกับพี่น้องอีกสองคนในบ้านเพราะไปอยู่ในสังคมใหญ่ ถึงจะไม่ได้เป็นคนดีมาก แต่ไม่เคยทำเรื่องเดือดร้อนมาให้ถึงคนที่รัก ก็เป็นวัยรุ่นที่คนค่อนข้างเกเรแต่ไม่ได้สุดอะทำอะไรมีขอบเขต น่าจะเก็ทอยู่เนาะ😞)
ต่อ.ตอนนั้นที่เพื่อนเราพิมพ์บอกไปเป็นตอนเช้า พอไปเข้าแถวก็แบบคุยๆกันจนเพื่อนสนิทคนนั้นได้ยิน 
เราเห็นอาการชัดเลยค่ะไม่คุยกับเราทั้งวันทั้งที่ปกติคุยกันเยอะมากเล่นกันตลอด เรายอมรับค่ะว่าเป็นคนใจร้ายเห็นแก่ตัว เราคิดหนักว่าไม่อยากเสียเพื่อนคนนี้ไป แต่ก็ไม่อยากเสียคนที่คิดถึงอยู่ตลอดไป แต่ก็พึ่งนึกได้ว่าถ้าเป็นแบบนี้เพื่อนสนิทเราจะไม่รู้สึกแย่กว่าเดิมหรอ เราไม่ได้ชอบเขาแต่เขาชอบเราอันนี้รู้อยู่แก่ใจ เราใช้เวลาคิดทั้งวัน จนตอนเย็นตัดสินใจไปคุยกับแฟนเราค่ะ แล้วนี่คือการคุยกันรอบสอง กับเพื่อนคนนั้นเราก็ห่างกันมากขึ้น ไม่ได้เล่นโดนตัวหรือคุยในแชทแบบเมื่อก่อนแล้ว เราก็มีความสุขดีนะคะตอนที่กลับไปคุย แต่ความรู้สึกที่เขินยังไม่หายไปค่ะ เราเป็นคนที่คุยทีละคน แต่ความรู้สึกตอนนั้นเหมือนชอบคนสองคน เราสงสารแฟนเราค่ะ เพราะที่กลับมาคุยกันรอบสองเขาทำดีมาก เรารู้ได้จริงๆเลยว่าเขาตั้งใจจริงๆ เราใช้เวลาคิดหลายวัน แล้วก็บอกเลิกคุยเขาไป ด้วยเหตุผลที่ว่าไม่ได้รู้สึกชอบมากพอ
(รอบนี้โดนบ้อกกกกกก☠️☠️☠️)
หลักจากบอกเลิกคุยไปเราก็ว่าจะอยู่แบบไม่มีใครไปยาวๆ(ที่หมายถึงไม่ใช่สองคนนี้) แต่หลังจากนั้นเราก็กลับไปสนิทกันมากไปกับเพื่อนคนเดิม มันมากจนขนาดที่ว่าสับสนว่านี่คือสนิทกันหรือชอบกัน ด้วยเหตุการณ์หลายๆอย่างกิจกรรมในรร.ที่เราได้ทำคู่กัน วันนึงที่เราก็เล่นกันตามปกติแต่คอลเกมในดิส
มีพี่ชายลูกพี่ลูกน้องของเพื่อนเรา อยู่ในดิสด้วยเป็นคนที่อายุเกือบจะแตะ21แล้ว!!เหลี่ยมหนา!! เหมือนเขาจะรับรู้ได้ว่าชอบกัน เลยแอบถามทีละคนว่าชอบกันรึป่าวแล้วส่งแชทที่คุยกับแต่ละคนไปให้อีกคน เราก็แบบมันมาขนาดนี้แล้ว เพื่อนคนนั้นก็ขอเราคบ
เราคบกันได้ประมาณ1เดือน เราก็รู้สึกดีนะแต่ไม่ค่อยว้าวขนาดนั้น(เคยคบกับแฟนคนแรกได้3ปี)
รู้สึกว่าความรักมันยังไม่ใช่อะไรแบบนี้ ชอบคนง่ายแต่รักคนยาก 
คืนนึงที่เล่นเกมกันปกติเล่นเสร็จก็คุยกันเพลินๆถามไปถามมาก ถึงได้รู้ว่าพี่ของเพื่อนเราเป็นญาติ(นามสกุลเดียวกัน)พอไปถามดู มันใกล้มากเราเป็นญาติกับเพื่อนคนนั้นจริงๆ เหมือนเขาจะไม่ได้คิดอะไร แต่เราคิดแบบหนักมาก อยากบอกเลิกเพราะมันเป็นเหมือนแบบเรารู้ว่าไม่ได้ชอบเขาจริงๆ
ช่วงนั้นเป็นช่วงใกล้ปิดเทอม พวกกลุ่มเรานัดกินแอลกัน🫣หลังสอบเสร็จ แต่ก็ชวนพวกเพื่อนเก่าที่อยู่หมู่บ้านเดียวกันมากินด้วย แล้วมีเพื่อนคนนึงดันสนิทกับแฟนเรา ช่วงซัก5ทุ่ม เพื่อนๆเราเข้าไปนอนกันเกือบหมดแล้ว แต่เราเมามากนอนไม่ได้ เลยนั่งชิวอยู่ข้างนอกกับเพื่อนสามสี่คน แล้วไอเพื่อนคนนั้นก็บอกว่าเดี๋ยวมาไปรับคนเพิ่มแปป(เราเป็นคนสายตาสั้นเยอะมากกยิ่งเมาแล้ว มองไม่เห็นอะไรเลย จำคนก็ไม่ค่อยได้ ตื่นมาตอนเช้าจะลืมหมดทุกอย่าง ต้องมีคนมาเล่าให้ฟัง😞😞) แล้วมันก็กลับมากับแฟนเรา ซึ่งตอนนั้นไม่รู้เลยว่าเป็นใคร ก็นั่งกินกันต่อ แล้วเปนคนพูดมากไง ปรึกษาเรื่องเพื่อนที่คบกันตอนนั้นให้เขาฟัง โดยที่ไม่รู้เลยว่าเป็นใคร แล้วก็บ่นเรื่องคนคุยเก่าซึ่งก็คือเขา มายก้อชแย่มากอะ
(อันนี้แฟนเรากับเพื่อนคนที่ไปรับเล่าให้ฟัง)(มีอีก แฟนเราเป็นคนค่อนข้างติดsexเลยอะแต่พอมาอยู่กับเราแล้วที่บ้านเราค่อนข้างหวง เราไม่ให้เขาก็ไม่ทำ)
ต่อ. เขาก็ฟังนะเราก็คุยทั้งน้ำตาอะ เขาก็ปลอบ เราเริ่มจำได้กว่านั่งนานมากตั้งแต่ตอนนั้นยันเช้าอะ
สิ่งที่ทำให้เรายิ่งรู้สึกก็คือ เพื่อนสนิทเราคนนั้นเขาเห็นนะ ว่าเรานั่งอยู่กับใครแต่ไม่แสดงความเป็นเจ้าของ ปล่อยเรานั่งแยู่อย่างงั้นอะ ไม่ได้จะโทษว่าเขาผิดแต่แบบเอิ่ม จริงๆเรานี่แหละแบดเอง
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!แต่พี่ฟังก่อนพี่!!!??????!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ตลอดที่ผ่านมาเรามีอิสระมากที่คบกันเพื่อนคนนั้น
แต่เรื่องบางเรื่องเราโดนคนแซะในnglเขาไม่เคยออกตัวปกป้องเราเลยแม้แต่น้อย เวลาเราเดือดร้อนเขาก็ช่วยปลอบนะแต่ไม่ช่วยแก้ปัญหาทั้งที่ตัวเขาก็สามารถทำได้ ยิ่งทำให้เรารู้สึกไม่ค่อยดี ด้วยความเป็นเด็กแหละทั้งเราและเขาเลย
ต่อ.ช่วงตอนเช้า6โมงแฟนเราเขาเหนว่าแบบเราไม่ไหวแล้วอะเลยแบกเราไปนอนที่โซฟาในบ้าน เราหลับไปแค่ชม.นึงลุกออกมาอ้วก เปิดโทรศัพท์เหแชทเพื่อนคนนั้นบอกว่าอย่าพึ่งออกไปหน้าบ้านนะ
แต่นั่นคือหลังจากที่ออกไปอ้วกมาแล้ว สิ่งที่เราเห็นคือ แฟนเรานั่งล้างจานที่บ้านงานอยู่ ตอนนั้นตกใจมาก เลยรีบกลับเข้าไปแล้วก็พึ่งเห็นแชทนั่นแหละ
ก็ถามๆกันไปเลยได้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ตอนนั้นเรารู้สึกว่าเราแย่มาก เพื่อนคนนั้นก็ปลอบตามเดิม จนพอปิดเทอมเราบอกเขาไปว่าไม่ได้เล่นโทรศัพท์นะ ขอไปคิดอะไรก่อนซักสองวัน มันสับสนไปหมด 
เราตัดสินในบอกเลิกเพื่อนคนนั้นไป แล้วทักไปถามเรื่องวันนั้นกับแฟนเราว่ามันเกิดอะไรขึ้น (อยากรู้ว่าจะเล่าตรงกันรึปล่าว) เผอิญว่าตอนนั้นผปค.เราไม่อยู่บ้าน เราเลยไปนั่งเล่นที่น้ำตกใกล้ๆบ้าน แบบมันใกล้จริงๆปั่นรถถีบไปได้ ทักคุยกันระหว่างทางพอมาถึง
ก็เจอแฟนเรามาเล่นน้ำกับเพื่อนที่นั่นพอดี ก็เลยนั่งคุยกัน ก็ได้รู้ว่าจริงๆแล้วคืนนั้น เพื่อนเรารู้ตั้งแต่ที่ว่าจะไปรับใครมานั่งด้วย แล้วก็เลยเข้าบ้านไปเล่นเกม
แต่รู้สึกแบบถึงมันจะเป็นความรักแบบเด็กๆ แต่เราชอบที่คบกันนานๆมีเหตุผล ไม่ชอบอะไรที่มันแค่มาแล้วก็ไป สารภาพเลยว่าระหว่างที่คบกับเพื่อนคนนั้น
เราก็ยังคิดถึงแฟนเราอยู่ตลอด เราเลยกลับมาคุยกับแฟนเรารอบที่สาม รอบนี้เราคุยกันประมาณ2เดือน
เราเป็นกันเองมาก เราเป็นคนขอคบเอง เขาก็พอเดาๆได้ว่าเราจะพูดอะไร
ถึงจะมีพูดหยาบใส่กัน แต่ทะเลาะกันทุกครั้งก็คุยกันรู้เรื่องทุกครั้ง ที่บ้านเขาดีกับเรามากทุกเรื่องเลย
(มีปมตอนเด็กๆ ย่าไม่ถูกกับแม่ทะเลาะกันแรงมาก แต่ตอนนี้ก็ปกติละ"ย่าอยู่คนละจังหวัด")
เขาตามใจเรามากจนเราเริ่มเอาแต่ใจเขาก็สอนด้วยวิธีเขาอะ อยากได้อะไรก็ต้องมีอะไรแลก เรื่องความเชื่อใจเขาให้เราได้ทุกอย่างโดยไม่ต้องขอ แต่เขาเป็นคนค่อนข้างขี้หึงขี้หวง แม้แต่เพื่อนผช.ที่ไม่ได้เล่นด้วยมากแล้ว เราเข้าใจเหตุผลเขานะแบบ
แฟนยังเป็นเพื่อนกับแฟนเก่าซึ่งอยู่ในกลุ่มเดียวกัน
ม.ปลายมายังอยู่ห้องเดียวกันอีก แต่แบบกับพวกคนรู้จักรุ่นพี่รุ่นน้องที่เป็นผช.ที่เรารู้จักแบบเดินผ่านก็ทัก ถ้าแค่ใครทักมาอาจจะโดนบล็อกหรืออันฟอล ถ้าไม่ใช่เรื่องการงานอะ (เราค่อนข้างซีเรียสแบบกลัวคนที่รู้จักเขาจะเกลียดเรา)เราก็เป็นคนขี้หึงนะ แต่เข้าใจว่าคนนั้นเป็นแค่เพื่อนหรือเป็นแค่รุ่นพี่ที่รู้จัก
แต่ถ้าพูดถึงมุมเขาเราบอกว่าไม่ชอบใครไม่ว่าคนนั้นจะเป็นใครเขาบล็อคไม่ทักไม่รู้จักให้ได้เลย นี่แหละคือสิ่งที่เราทำไม่ได้ เขาเป็นคนไม่ค่อยแคร์ใคร มีเพื่อนจริงๆแค่ไม่ถึง10คนแต่เป็นเพื่อนที่จริงๆใจมาก
คนที่มองมาจากมุมอื่นอาจจะเห็นพวกเพื่อนแฟนเรากับแฟนเราเป็นเด็กเกเร แต่ถ้าในมุมมองคนที่อยู่ด้วยกันเราก็เข้าใจว่าทำไมเขาถึงอยู่ด้วยกันได้ เขาให้ความเท่าเทียม ไม่ต้องขอแต่รู้ตัวทุกคน แบบรอบนี้คนนี้เลี้ยงเหล้านะ พอกินๆไปน้ำแข็งหมด น้ำหมด
ไม่ต้องบอกพวกเพื่อนก็ไปซือมาแบ่งๆหารๆกัน
มุมมองคนข้างนอกเห็นคนพวกนี้อาจจะมีเพื่อนเยอะ
(ตัวอย่างแบบอาจจะเห็นภาพเด็กช่างยกพวกตีกัน) แต่จริงๆเป็นแค่คนรู้จักแบบรู้จักชื่อ มันจะมีประเภทชอบมากินฟรี มาฟังเรื่องแล้วเหลี่ยม มากินที่บ้านแล้วขโมยของ เราเสียดายทั้งสองอย่าง เสียดายแฟนเรา
หรือเสียดายความสุขเรา เพราะตอนนี้เรายังอายุแค่16มันน้อยมาก ความคิดยังเป็นเด็กมากๆ 
แต่คนเราไม่ได้คบกันเพื่อรอวันเลิก
เราคบแล้วก็อยากคบนานๆ เขาเปลี่ยนความคิดพ่อกับแม่เราทำให้เขาเชื่อว่าเราเริ่มโตแล้วนะถึงไม่ปล่อยตอนนี้ซักวันก็ต้องปล่อย พ่อเราดุมากแต่เขากลับพูดว่าชอบคนนี้มากกว่าแฟนคนแรก เขาไปรับไปส่งตลอด ส่งตรงเวลา เขาจริงใจ