เราเล่นแอปหาคู่ อยุ่แอปหนึ่งด้วยความเล่นไม่เป็น ก้ปัดไปมั่วซั่ว พึ่งสมัครแอปได้ประมาณ 20 นาที ปัดไปโดนใครบ้างก็ไม่รู้ รู้แค่ว่า Macth กับผู้ชายคนหนึ่ง แต่ก็ไม่รู้อีกว่า เล่นยังไง แล้วอยุ่ๆเขาก็ทักมา เวรกรรมแป้นพิมพ์กดส่งออกอยุ่ตรงไหน555+เขาก็แนะนำชื่อ ถามไถ่ ทำงานอยุ่ที่ไหน ชื่ออะไร อยุ่แถวไหน บลาๆ เรา 2คนรู้จักกันเดือนกรกฎาที่ผ่านมาราวๆกลางๆเดือนได้ เราเคยโทรคุยกันมากสุดไม่เกิน 8 นาทีหืมเสียงเขาเพาะนิ่งและเย็นมาก แต่เขาไม่เคยคลอ แม้แต่ครั้งเดียว เขาให้เหตุผลว่า ไว้รอเจอกันดีกว่า เอ้าแล้วจะจำกันได้ไหมละเอ่อ ถามเราไปอีกแล้วตรงปกไหมอ่ะ (อุ้ยแอบพูดแรงอยุ่นะเอ่ออ)เรากล้าพูดเลยว่ามาก ก็คุยศึกษากันมาเรื่อยๆและเดทแรกก็มาถึง วันที่เจอกันเราจำเขาไม่ได้ แต่เขาจำเราได้เฉยเลย เขาดูดีกว่ารูป 5 เท่าได้มั้ง ไอ้เราก็เดินผ่านเขาไป ด้วยความว่าสายตาสั้นวันนั้นรีบมากไม่ได้ใส่คอนแท็กแถมแว่นก็ไม่ได้เอาไปบันเทิงจร้างานนี้ จนเขาเข้ามาทักว่าใช่เราไหม ขอบอกถ้าก่อนหน้านี้ไม่เคยได้ยินเสียงมาก่อนนะ เราคงบอกว่า คุณทักคนผิดไหมคะ5555+ หลังจากที่เดินแอนเวนเจอร์กันอยุ่หลายชั่วโมงเขาก็มีแกล้งเราบ้าง ช่วยพยุงบ้าง จับมือเดินบนสะพานบ้างเพราะเรากลัวความสูง ชวนกันมาแอดเวนเจอร์หน่อยแต่ตัวเองกลายเป็นผู้ประสบภัยสะงั้น555+ ทุกครั้งที่เขาจะช่วยเราเขาจะถามตลอด เช่น ให้เราช่วยถือไหม เกาะแขนเราไหม เราช่วยจูงมือไหม อะไรแบบนี้ เฮ้ยคุณทำไหมคุณถึงได้สุภาพขนาดนี้ น่ารักอ่ะ หลงเขาแล้ว 1 หลังจากนั้นเขาก็ชวนเราไปนั่งคาเฟ่ต่อ เขาให้เราขึ้นรถไปกับเขาให้เราจอดรถไว้ที่นี่ค่อยวนกลับมา แต่เผอิญคาเฟ่ก็ดันอยุ่ใกล้ๆ 3 นาทีถึงพอถึงร้านก็ขำกันใหญ่ไม่คิดว่าจะใกล้ขนาดนี้5555+ พอถึงเราก็สั่งข้าวมาทานกัน  มื้อนี้เขาจ่ายทั้งหมดและเขาเห็นเราทานไอศครีม เขาก็ถามเราว่าชอบทานไอศครีมหรอ เราตอบไปว่าเปล่าหรอกค่ะ ทานเฉพาะเวลามีความสุขแล้วก็สบตาเขา555+ ก้คุยกันไปเรื่อยๆตั้งแต่บ่ายยัน 18:00 น. เราก็แยกย้ายกลับกัน พอถึงบ้านเขาก็ทักมาบอกเราว่าถึงบ้านแล้วนะ เหมือนส่งการบ้าน แบบนี้เรียกว่าคลิกไหมคะ แต่เรายังไม่ได้ตกลงเป็นอะไรกันนะคะ อยากจะลองเจอกันก่อนสัก3-5 ครั้งดูนิสัยกันไปเรื่อยๆก่อนค่ะ