เราก็จะมาแชร์เรื่องที่เราเคยโดนผีหลอกแล้วคิดว่าค่อนข้างน่ากลัวมี2เรื่องช่วงเวลาห่างกันค่ะ ที่จริงเราโดนเยอะมากแค่ว่า2เรื่องนี้น่ากลัวที่สุดสำหรับเรา
เรื่อง หญิงสาวกับแผ่นยันต์
เรื่องเกิดตอนเรากลับบ้านเกิดตอนอายุประมาณ8ขวบค่ะ บ้านเราเป็นแถบชนบทที่อยู่ท่ามกลางป่าเลย เราก็กลับไปแล้วก็หาอะไรเล่นซนตามปกติ แต่มีเย็นๆของวันนึงที่เราเห็นพี่ผู้หญิงคนนึงนั่งอยู่ตรงต้นไม้หน้าบ้านเราที่อยู่หน้าสระน้ำใหญ่อยู่ เราก็เดินไปแล้วถามว่า " มาหาใครเหรอคะพี่ " ตอนนั้นก็แอบงงนะคะว่าทำไมหมาที่เลี้ยงไว้ไม่เห่าเลยแต่ก็คิดว่าคงเป็นญาติ พี่ผู้หญิงก็หันมาหาเรา ตัวเขาชื้นๆผมเปียก แต่สวยมากๆ ผิวแทนนิดๆ ตัวผอมๆ พี่ผู้หญิงก็ตอบเราว่า " มาหากระเป๋าจ้ะ กระเป๋าพี่หายหนูเห็นมั้ยจ๊ะ " เราก็นึกอยู่สักพักแล้วก็นึกขึ้นได้ว่าแม่เก็บกระเป๋าสะพายได้เมื่อวาน กระเป๋าสวยมากลอยน้ำมา ด้านในมียันต์อยู่1แผ่น แม่ก็เก็บกระเป๋าไว้ด้วยเพราะเห็นว่าสวยดี " เมื่อวันก่อนแม่หนูเก็บกระเป๋าได้ค่ะ เห็นว่าลอยน้ำมา กระเป๋ากลิ่นคาวมากน่าจะเพราะปลาในบ่อน้ำแม่ซักตากไว้อยู่ แล้วด้านในก็มียันต์แม่เลยเอามาแปะไว้ที่ประตูค่ะ " เราก็ตอบไปด้วยความไร้เดียงสาของเด็ก พี่สาวก็ยิ้มให้เราแล้วลูบหัวเบาๆ " ขอบคุณนะจ๊ะ เริ่มมืดแล้วพี่ขอกลับก่อนนะจ๊ะ เดี๋ยวพี่จะมาหาใหม่นะ ฝันถึงพี่ด้วยนะจ๊ะ " พี่สาวคนนั้นก็พูดแล้วเดินลงสระน้ำไป เราก็ไม่ได้สนใจเพราะสระน้ำนั้นก็มีประตูน้ำเข้าออกได้เขาคงจะพายเรือเข้ามา ในคืนนั้นเราก็ฝันเห็นพี่สาวคนนั้นแต่ว่าฝันเห็นว่าพี่เขาถูกผู้ชาย3-4คนทำร้ายและลากเข้าดงป่าไปแล้วขข. พี่สาวก็ดิ้นสุดชีวิตจนผู้ชายคนหนึ่งทนไม่ไหวใช้ของมีคนจบชีวิตพี่สาวไปและก็เอาของมีค่าในกระเป๋าไปทั้งหมดแล้วนำพี่สาวกับกระเป๋าโยนลงน้ำทิ้งไป ในเช้าวันต่อมาเราก็มีแต่รอยขีดข่วนตามแขนมันแสบมากจนเราร้องไห้ไม่ยอมหยุดแม่แทนที่จะพาเราไปหาหมอก็พาไปหาพระ พระท่านก็บอกว่า " โยม ไปเอาของของเขามาดีแล้วที่เขาไม่เอาลูกโยมไป " พระท่านว่าแล้วผูกสายสิญจน์ให้ที่ข้อมือเรา เชื่อมั้ยคะ สายสิญจน์เป็นสีดำจากขาวแทบจะทันที " เอ้สกลับไปเอามาสิไปเอาอะไรของเขามา แผ่นยันต์กับกระเป๋าหรือเปล่า เอาลูกโยมไว้นี่แหละ " พระท่านก็ว่าต่อ แม่เราก็รีบกลับไปเอากระเป๋ากับแผ่นยันต์ที่เก็บได้มาวัดทันที " หลวงตาจ๋า ทำไมพี่สาวเขาไม่เขามาเหรอ " เราถามหลวงตาไปเพราะเราเห็นพี่สาวเมื่อวานมายืนอยู่หน้ากุฏิแล้วจ้องมาตาเขม็ง " โยมเขาเข้ามาไม่ได้น่ะลูก ในนี้ห้ามวิญญาณเข้า " หลวงตาก็พูด " พี่เขาเป็นผีเหรอคะ " เราก็ถามต่อเพราะก่อนหน้านี้พี่เขาก็ดูเหมือนคนปกติทั่วไป หลวงตาก็แค่พยักหน้าตอบแทนคำพูด " พี่เขาน่าสงสารจัง หนูขอให้พี่มีความสุขนะคะ " เราหันไปพูดกับพี่เขาเพราะสงสารจริงๆ พี่เขาก็ร้องไห้เมื่อได้ยินเราพูดแบบนั้น แม่เราก็รีบวิ่งทะลุตัวพี่เขาเข้ามาแล้วถวายกระเป๋ากับแผ่นยันต์ให้ทางวัดแล้วก็ให้หลวงตาทำพิธีให้ก็คือทำบุญปกติทั่วไป ตอนกำลังจะกลับเราก็เห็นหลวงตาเดินมาแล้วก็หยุดตรงหน้าเรา " โยมน้อย โยมหญิงคนนั้นเขาฝากมาบอกว่าขอโทษนะแล้วก็ขอบคุณมากๆ " หลวงตาก็พูดแล้วมอบอะไรอย่างหนึ่งให้เรานั่นก็คือแผ่นทองบางๆสลักรูปท้าวเวสสุวรรณไว้ ด้านหลังก็สลัก ชื่อเรา แต่เรายังไม่เคยบอกชื่อหลวงตาเลย แต่ก็ไม่ได้ถามไป
เรื่องแรกก็ประมาณนี้ค่ะ ปล.รอยแผลตามตังแม่บอกว่าเราข่วนแขนตัวเองทั้งคืนแล้วบ่นพึมพำว่า " ขอร้อง คืนมาให้เภอะอย่าเอาไปเลย " ค่ะ
เรื่อง รู้นะว่าตื่นอยู่
เรื่องนี้เกิดขึ้นตอนเราอายุประมาณ15-16ค่ะ ขอท้าวความก่อนว่าตอนนั้นแม่เราทำงานบริษัทหนึ่งที่มีเพื่อนร่วมงานมากมายและดีต่อกันมากๆ มักจะทำอาหารแลกกันกินอยู่บ่อยๆ แต่วันหนึ่งแม่เราก็เริ่มมีอาการไม่ดี เริ่มหน้าดำคร่ำครึ เริ่มเวียนหัวนอนไม่หลับ ใจเต้นแรง ใจเต้นผิดจังหวะ แล้วก็มีเพื่อนร่วมงานคนหนึ่งเสนอว่ารู้จักกับหมอทำ(ไม่รู้เขาเรียกว่าอะไร)คนหนึ่งเก่งมากเดี๋ยวช่วยปรึกษา แม่เราก็ตอบตกลง " มีคนทำของใส่มานานแล้ว มันกะให้จบชีวิต " หมอทำก็พูดขึ้นมาทางโทรศัพท์ " เอาเกลือใส่ถ้วย วางไว้ตามมุมบ้าน แล้วก็ให้เด็กคนนั้นทำพิธีให้นั่นแหละ " หมอทำพูดต่อแล้วก็วางสายไป ทำพิธีล่วงเลยมาเกือบ1อาทิตย์ เกลือบางถ้วยก็มีสีดำตุ่นๆบางถ้วยก็มีสีเทาๆ เพื่อนร่วมงานของแม่ก็ทำพิธีให้จนครบวันที่กำหนดก็ยังไม่หายจึงตัดสินใจทำพิธีอื่นที่รุนแรงกว่าแต่ก็มีราคาที่ต้องจ่ายคือของที่ถูกทำมาก็จะย้อนกลับไปหาคนทำพิธีด้วยส่วนหนึ่ง ในคืนนั้นเพื่อนร่วมงานก็บอกว่า " พี่เขาทำของแรงมากเลย ทั้งผีตายทั้งกลม ทั้งดินป่าช้า ทั้งพราย ของทุกอย่างที่จะหาได้เลย " เขาก็พูดด้วยใบหน้าซีดเซียว " แต่หนูก็จะช่วยพี่เต็มที่นั่นแหละ " เขาพูดต่อแลเวเริ่มทำพิธีที่รุนแรงกว่าเดิมเพื่อไล่ไปให้หมด ของบางอย่างที่ต้องใช้เวลาถึงจะหายไปเองก็แค่ปล่อยไว้ ของที่สามารถถอนได้ก็โดนถอนจนหมด " พี่ ตอนนี้ของออกหมดแล้วนะ แต่เขาจะยังตามรังควานได้คืนนี้ ก็ เดี๋ยวพี่ก็นอนฝันดีนะ เขาทำได้แค่หลอกนั่นแหละ ทำอะไรไม่ได้แล้ว " เขาพูดและกลับบ้านไป คืนนั้นเราก็นอนตามปกติเพราะไม่อยากคิดถึงเรื่องที่เราเห็นอะไรแปลกๆในบ้าน เสียงขูดบานประตูดังลากยาวเสียงนึงและเงียบไป สงสัยจะเป็นหมาที่เลี้ยงไว้ เรานอนต่อไม่ได้สนใจ เสียงเรียกชื่อเราก็ดังขึ้นหน้าประตู น่าจะคนบ้านอื่น แล้วก็ดังอีกตรงมุมห้อง เราพยายามไม่สนใจ เตียงนอนเราก็ยุบลงตรงปลายเตียงเหมือนมีคนปีนขึ้นมาทีละยวบๆจนยุบเหมือนเป็นคนมานอนด้านหลัง " ×ูรู้นะว่า×ึงตื่นอยู่ ทำไม่ตอบ×ูเหรอ " เสียงนั้นดังขึ้นอีกและเสียงนั้นก็หัวเราะสะใจ " ตอบ×่อตอบแ×่×ึงสิอิเ×ี้ย อยู่ไปคนเดียวเลยอิ×ั่ว ไม่ต้องผุดไม่ต้องเกิดหรอก×ึง " เราตะโกนด่าแล้ววิ่งออกจากห้องไปทุบประตูห้องแม่แล้วโวยวายจนบ้านอื่นตื่นกันหมด แต่เราไม่สนแล้ว แม่เปิดประตูเราก็รีบวิ่งกระโดดขึ้นเตียงแล้วชี้ออกไปหน้าประตู " อิผีเ×ี้ย มาหลอกมาหลอนครอบครัว×ูอยู่ได้ " เราตะโกนด่าต่อ แม่รีบปิดประตู ส่วนพ่อเราก็สะดุ้งตื่นตั้งแต่ที่เราตะโกนด่าผีเมื่อกี้ กลัวก็กลัว โกรธก็โกรธ พรุ่งนี้มีสอบยังจะมาหลอกกันได้ คนจะหลับจะนอน พ่อกับแม่เราก็เอาสายสิญจน์ที่ใช้ขึ้นบ้านใหม่มาผูกทำขวัญให้ คืนนั้นก็มีเสียงร้องไห้ลอยมาตามลมจนเรานอนไม่ได้ " ร้องเ×ี้ยอะไรนัก ×ูจะนอนพรุ่งนี้มีสอบเนี่ย ×ึงนี่มันผีชั่วจริงๆ ยังอีก ไปร้องไกลๆคนจะนอน มันรบกวน×ูแล้ว×ูก็จะรบกวนคนอื่นเนี่ย เพราะ×ึงเลย " เราโวยวายแล้วเสียงร้องก็เงียบไปพักหนึ่งก่อนจะดังใกล้เข้ามาอีก เหมือนภูเขาไฟระเบิดเราลุกพรวดขึ้นไปหยิบน้ำมนต์บนหลังตู้เย็นมาผสมน้ำในขัดแล้วพรมๆไว้ตามมุมห้อง แล้วเอาเกลือใส่ถ้วยแล้ววางตามมุมห้องมุมเตียง พ่อกับแม่ก็มองเราแบบงงๆว่าทำอะไร " ผีตัวไหนที่เข้ามาในเขตน้ำมนต์กับเกลือที่วางไว้แล้วมารบกวนขอให้มันกับคนที่ให้มันมากวนไม่×ายดี ×ายไปแล้วก็ตกนรกหมกไหม้ " เราพูดคำสาปแช่งไปแล้วค่อยกลับไปนอนต่อ เสียงร้องไห้ดังเบาๆจากนอกห้องจนเราเริ่มหงุดหงิด " ลูกฉันอยู่ไหน " เสียงโหยหวนดังขึ้น " ×ูไม่รู้ ไปถามไอ้คนที่จับ×ึงมาสิวะ มาถาม×ูทำไม ปัญญาอ่อน สอบกับ×ูมั้ยก็ไม่ยังจะมากวน ถ้าพรุ่งนี้×ูสอบตกนะร็เรื่องแน่×ึง " เราเปิดประตูไปโวยวายใส่ผี จนถึงเช้าสรุปก็คือเราไม่ได้นอนแต่มีอย่างนึงที่ก็โอเคอยู่คือ " ข้อนี้ตอบอันนั้นไม่ใช่เหรอ " นิ้วเรียวชี้ที่กระดาษข้อสอบเรา นิ้วเรียวยาวขาวแต่มีรอยช้ำเ×ือดช้ำหนองชี้ๆที่คำตอบทีาเราตอบผิด ข้อสอึทุกวิชาในวันนั้นเราได้เต็มทั้งหมด อย่างน้อยผีตัวนั้นก็รับผิดชอบสิ่งที่ทำ แต่ถ้ากวนอีกจะเอาไม่หวายแช่ฉี่ไล่ตีให้รู้แล้วรู้รอด หลังจากนั้นไม่นานเราก็รู้ว่าใครที่เป็นคนทำของใส่แม่ และชีวิตของมันหละงจากนั้นก็มีแต่ความ×ิบ×าย
เราเล่าอาจจะดูตลกแต่มันน่ากลัวนะทุกคนเรากลัวมากจนใจจะวายแต่เราโกรธอ่ะที่ทำไมต้องมายุ่ง เราอยู่ของเราดีๆอ่ะ
แชร์เรื่องผี
เรื่อง หญิงสาวกับแผ่นยันต์
เรื่องเกิดตอนเรากลับบ้านเกิดตอนอายุประมาณ8ขวบค่ะ บ้านเราเป็นแถบชนบทที่อยู่ท่ามกลางป่าเลย เราก็กลับไปแล้วก็หาอะไรเล่นซนตามปกติ แต่มีเย็นๆของวันนึงที่เราเห็นพี่ผู้หญิงคนนึงนั่งอยู่ตรงต้นไม้หน้าบ้านเราที่อยู่หน้าสระน้ำใหญ่อยู่ เราก็เดินไปแล้วถามว่า " มาหาใครเหรอคะพี่ " ตอนนั้นก็แอบงงนะคะว่าทำไมหมาที่เลี้ยงไว้ไม่เห่าเลยแต่ก็คิดว่าคงเป็นญาติ พี่ผู้หญิงก็หันมาหาเรา ตัวเขาชื้นๆผมเปียก แต่สวยมากๆ ผิวแทนนิดๆ ตัวผอมๆ พี่ผู้หญิงก็ตอบเราว่า " มาหากระเป๋าจ้ะ กระเป๋าพี่หายหนูเห็นมั้ยจ๊ะ " เราก็นึกอยู่สักพักแล้วก็นึกขึ้นได้ว่าแม่เก็บกระเป๋าสะพายได้เมื่อวาน กระเป๋าสวยมากลอยน้ำมา ด้านในมียันต์อยู่1แผ่น แม่ก็เก็บกระเป๋าไว้ด้วยเพราะเห็นว่าสวยดี " เมื่อวันก่อนแม่หนูเก็บกระเป๋าได้ค่ะ เห็นว่าลอยน้ำมา กระเป๋ากลิ่นคาวมากน่าจะเพราะปลาในบ่อน้ำแม่ซักตากไว้อยู่ แล้วด้านในก็มียันต์แม่เลยเอามาแปะไว้ที่ประตูค่ะ " เราก็ตอบไปด้วยความไร้เดียงสาของเด็ก พี่สาวก็ยิ้มให้เราแล้วลูบหัวเบาๆ " ขอบคุณนะจ๊ะ เริ่มมืดแล้วพี่ขอกลับก่อนนะจ๊ะ เดี๋ยวพี่จะมาหาใหม่นะ ฝันถึงพี่ด้วยนะจ๊ะ " พี่สาวคนนั้นก็พูดแล้วเดินลงสระน้ำไป เราก็ไม่ได้สนใจเพราะสระน้ำนั้นก็มีประตูน้ำเข้าออกได้เขาคงจะพายเรือเข้ามา ในคืนนั้นเราก็ฝันเห็นพี่สาวคนนั้นแต่ว่าฝันเห็นว่าพี่เขาถูกผู้ชาย3-4คนทำร้ายและลากเข้าดงป่าไปแล้วขข. พี่สาวก็ดิ้นสุดชีวิตจนผู้ชายคนหนึ่งทนไม่ไหวใช้ของมีคนจบชีวิตพี่สาวไปและก็เอาของมีค่าในกระเป๋าไปทั้งหมดแล้วนำพี่สาวกับกระเป๋าโยนลงน้ำทิ้งไป ในเช้าวันต่อมาเราก็มีแต่รอยขีดข่วนตามแขนมันแสบมากจนเราร้องไห้ไม่ยอมหยุดแม่แทนที่จะพาเราไปหาหมอก็พาไปหาพระ พระท่านก็บอกว่า " โยม ไปเอาของของเขามาดีแล้วที่เขาไม่เอาลูกโยมไป " พระท่านว่าแล้วผูกสายสิญจน์ให้ที่ข้อมือเรา เชื่อมั้ยคะ สายสิญจน์เป็นสีดำจากขาวแทบจะทันที " เอ้สกลับไปเอามาสิไปเอาอะไรของเขามา แผ่นยันต์กับกระเป๋าหรือเปล่า เอาลูกโยมไว้นี่แหละ " พระท่านก็ว่าต่อ แม่เราก็รีบกลับไปเอากระเป๋ากับแผ่นยันต์ที่เก็บได้มาวัดทันที " หลวงตาจ๋า ทำไมพี่สาวเขาไม่เขามาเหรอ " เราถามหลวงตาไปเพราะเราเห็นพี่สาวเมื่อวานมายืนอยู่หน้ากุฏิแล้วจ้องมาตาเขม็ง " โยมเขาเข้ามาไม่ได้น่ะลูก ในนี้ห้ามวิญญาณเข้า " หลวงตาก็พูด " พี่เขาเป็นผีเหรอคะ " เราก็ถามต่อเพราะก่อนหน้านี้พี่เขาก็ดูเหมือนคนปกติทั่วไป หลวงตาก็แค่พยักหน้าตอบแทนคำพูด " พี่เขาน่าสงสารจัง หนูขอให้พี่มีความสุขนะคะ " เราหันไปพูดกับพี่เขาเพราะสงสารจริงๆ พี่เขาก็ร้องไห้เมื่อได้ยินเราพูดแบบนั้น แม่เราก็รีบวิ่งทะลุตัวพี่เขาเข้ามาแล้วถวายกระเป๋ากับแผ่นยันต์ให้ทางวัดแล้วก็ให้หลวงตาทำพิธีให้ก็คือทำบุญปกติทั่วไป ตอนกำลังจะกลับเราก็เห็นหลวงตาเดินมาแล้วก็หยุดตรงหน้าเรา " โยมน้อย โยมหญิงคนนั้นเขาฝากมาบอกว่าขอโทษนะแล้วก็ขอบคุณมากๆ " หลวงตาก็พูดแล้วมอบอะไรอย่างหนึ่งให้เรานั่นก็คือแผ่นทองบางๆสลักรูปท้าวเวสสุวรรณไว้ ด้านหลังก็สลัก ชื่อเรา แต่เรายังไม่เคยบอกชื่อหลวงตาเลย แต่ก็ไม่ได้ถามไป
เรื่องแรกก็ประมาณนี้ค่ะ ปล.รอยแผลตามตังแม่บอกว่าเราข่วนแขนตัวเองทั้งคืนแล้วบ่นพึมพำว่า " ขอร้อง คืนมาให้เภอะอย่าเอาไปเลย " ค่ะ
เรื่อง รู้นะว่าตื่นอยู่
เรื่องนี้เกิดขึ้นตอนเราอายุประมาณ15-16ค่ะ ขอท้าวความก่อนว่าตอนนั้นแม่เราทำงานบริษัทหนึ่งที่มีเพื่อนร่วมงานมากมายและดีต่อกันมากๆ มักจะทำอาหารแลกกันกินอยู่บ่อยๆ แต่วันหนึ่งแม่เราก็เริ่มมีอาการไม่ดี เริ่มหน้าดำคร่ำครึ เริ่มเวียนหัวนอนไม่หลับ ใจเต้นแรง ใจเต้นผิดจังหวะ แล้วก็มีเพื่อนร่วมงานคนหนึ่งเสนอว่ารู้จักกับหมอทำ(ไม่รู้เขาเรียกว่าอะไร)คนหนึ่งเก่งมากเดี๋ยวช่วยปรึกษา แม่เราก็ตอบตกลง " มีคนทำของใส่มานานแล้ว มันกะให้จบชีวิต " หมอทำก็พูดขึ้นมาทางโทรศัพท์ " เอาเกลือใส่ถ้วย วางไว้ตามมุมบ้าน แล้วก็ให้เด็กคนนั้นทำพิธีให้นั่นแหละ " หมอทำพูดต่อแล้วก็วางสายไป ทำพิธีล่วงเลยมาเกือบ1อาทิตย์ เกลือบางถ้วยก็มีสีดำตุ่นๆบางถ้วยก็มีสีเทาๆ เพื่อนร่วมงานของแม่ก็ทำพิธีให้จนครบวันที่กำหนดก็ยังไม่หายจึงตัดสินใจทำพิธีอื่นที่รุนแรงกว่าแต่ก็มีราคาที่ต้องจ่ายคือของที่ถูกทำมาก็จะย้อนกลับไปหาคนทำพิธีด้วยส่วนหนึ่ง ในคืนนั้นเพื่อนร่วมงานก็บอกว่า " พี่เขาทำของแรงมากเลย ทั้งผีตายทั้งกลม ทั้งดินป่าช้า ทั้งพราย ของทุกอย่างที่จะหาได้เลย " เขาก็พูดด้วยใบหน้าซีดเซียว " แต่หนูก็จะช่วยพี่เต็มที่นั่นแหละ " เขาพูดต่อแลเวเริ่มทำพิธีที่รุนแรงกว่าเดิมเพื่อไล่ไปให้หมด ของบางอย่างที่ต้องใช้เวลาถึงจะหายไปเองก็แค่ปล่อยไว้ ของที่สามารถถอนได้ก็โดนถอนจนหมด " พี่ ตอนนี้ของออกหมดแล้วนะ แต่เขาจะยังตามรังควานได้คืนนี้ ก็ เดี๋ยวพี่ก็นอนฝันดีนะ เขาทำได้แค่หลอกนั่นแหละ ทำอะไรไม่ได้แล้ว " เขาพูดและกลับบ้านไป คืนนั้นเราก็นอนตามปกติเพราะไม่อยากคิดถึงเรื่องที่เราเห็นอะไรแปลกๆในบ้าน เสียงขูดบานประตูดังลากยาวเสียงนึงและเงียบไป สงสัยจะเป็นหมาที่เลี้ยงไว้ เรานอนต่อไม่ได้สนใจ เสียงเรียกชื่อเราก็ดังขึ้นหน้าประตู น่าจะคนบ้านอื่น แล้วก็ดังอีกตรงมุมห้อง เราพยายามไม่สนใจ เตียงนอนเราก็ยุบลงตรงปลายเตียงเหมือนมีคนปีนขึ้นมาทีละยวบๆจนยุบเหมือนเป็นคนมานอนด้านหลัง " ×ูรู้นะว่า×ึงตื่นอยู่ ทำไม่ตอบ×ูเหรอ " เสียงนั้นดังขึ้นอีกและเสียงนั้นก็หัวเราะสะใจ " ตอบ×่อตอบแ×่×ึงสิอิเ×ี้ย อยู่ไปคนเดียวเลยอิ×ั่ว ไม่ต้องผุดไม่ต้องเกิดหรอก×ึง " เราตะโกนด่าแล้ววิ่งออกจากห้องไปทุบประตูห้องแม่แล้วโวยวายจนบ้านอื่นตื่นกันหมด แต่เราไม่สนแล้ว แม่เปิดประตูเราก็รีบวิ่งกระโดดขึ้นเตียงแล้วชี้ออกไปหน้าประตู " อิผีเ×ี้ย มาหลอกมาหลอนครอบครัว×ูอยู่ได้ " เราตะโกนด่าต่อ แม่รีบปิดประตู ส่วนพ่อเราก็สะดุ้งตื่นตั้งแต่ที่เราตะโกนด่าผีเมื่อกี้ กลัวก็กลัว โกรธก็โกรธ พรุ่งนี้มีสอบยังจะมาหลอกกันได้ คนจะหลับจะนอน พ่อกับแม่เราก็เอาสายสิญจน์ที่ใช้ขึ้นบ้านใหม่มาผูกทำขวัญให้ คืนนั้นก็มีเสียงร้องไห้ลอยมาตามลมจนเรานอนไม่ได้ " ร้องเ×ี้ยอะไรนัก ×ูจะนอนพรุ่งนี้มีสอบเนี่ย ×ึงนี่มันผีชั่วจริงๆ ยังอีก ไปร้องไกลๆคนจะนอน มันรบกวน×ูแล้ว×ูก็จะรบกวนคนอื่นเนี่ย เพราะ×ึงเลย " เราโวยวายแล้วเสียงร้องก็เงียบไปพักหนึ่งก่อนจะดังใกล้เข้ามาอีก เหมือนภูเขาไฟระเบิดเราลุกพรวดขึ้นไปหยิบน้ำมนต์บนหลังตู้เย็นมาผสมน้ำในขัดแล้วพรมๆไว้ตามมุมห้อง แล้วเอาเกลือใส่ถ้วยแล้ววางตามมุมห้องมุมเตียง พ่อกับแม่ก็มองเราแบบงงๆว่าทำอะไร " ผีตัวไหนที่เข้ามาในเขตน้ำมนต์กับเกลือที่วางไว้แล้วมารบกวนขอให้มันกับคนที่ให้มันมากวนไม่×ายดี ×ายไปแล้วก็ตกนรกหมกไหม้ " เราพูดคำสาปแช่งไปแล้วค่อยกลับไปนอนต่อ เสียงร้องไห้ดังเบาๆจากนอกห้องจนเราเริ่มหงุดหงิด " ลูกฉันอยู่ไหน " เสียงโหยหวนดังขึ้น " ×ูไม่รู้ ไปถามไอ้คนที่จับ×ึงมาสิวะ มาถาม×ูทำไม ปัญญาอ่อน สอบกับ×ูมั้ยก็ไม่ยังจะมากวน ถ้าพรุ่งนี้×ูสอบตกนะร็เรื่องแน่×ึง " เราเปิดประตูไปโวยวายใส่ผี จนถึงเช้าสรุปก็คือเราไม่ได้นอนแต่มีอย่างนึงที่ก็โอเคอยู่คือ " ข้อนี้ตอบอันนั้นไม่ใช่เหรอ " นิ้วเรียวชี้ที่กระดาษข้อสอบเรา นิ้วเรียวยาวขาวแต่มีรอยช้ำเ×ือดช้ำหนองชี้ๆที่คำตอบทีาเราตอบผิด ข้อสอึทุกวิชาในวันนั้นเราได้เต็มทั้งหมด อย่างน้อยผีตัวนั้นก็รับผิดชอบสิ่งที่ทำ แต่ถ้ากวนอีกจะเอาไม่หวายแช่ฉี่ไล่ตีให้รู้แล้วรู้รอด หลังจากนั้นไม่นานเราก็รู้ว่าใครที่เป็นคนทำของใส่แม่ และชีวิตของมันหละงจากนั้นก็มีแต่ความ×ิบ×าย
เราเล่าอาจจะดูตลกแต่มันน่ากลัวนะทุกคนเรากลัวมากจนใจจะวายแต่เราโกรธอ่ะที่ทำไมต้องมายุ่ง เราอยู่ของเราดีๆอ่ะ