ตั้งแต่ขึ้นม.4 เรากลายเป็นคนไม่ค่อยมีเพื่อนเท่าไหร่ค่ะ เพราะเราอยู่วงโยแล้วก็เป็นคนอินโทรเวิร์ตอยู่แล้ว เวลาอยู่ในห้องเรียนก็เลยไม่มีกลุ่มเหมือนคนอื่น แต่เราก็มีเพื่อนสนิทคนนึง ที่คุยกันตลอด แต่เราก็ไม่ค่อยมีเวลาอยู่ด้วยมากเพราะเราซ้อมหนัก พอขึ้นม.6มาเราออกจากวง เลยมีเวลาอยู่กับเพื่อน แล้วก็มีเพื่อนคนหนึ่ง เข้ากลุ่มมา เพราะเขาก็ไม่มีเพื่อนเหมือนกัน เลยอยู่กัน3คนมาตลอด แต่ด้วยความที่เรา เป็นคนเงียบๆ แล้วก็ไม่ชอบเม้าท์ขนาดนั้น เวลาเพื่อนคุยกันเราจะเป็นคนที่อยู่เงียบๆ ส่วนมากเราจะตั้งใจเรียน แล้วก็ช่วยเหลือเพื่อนเรื่องเรียนได้ พูดคุยได้เรื่องเรียนเป็นส่วนใหญ่ เพราะเพื่อนเราค่อนข้างต้องการความช่วยเหลือเรื่องเรียน พอมีเราคอยช่วยเลยพากันไปรอดได้ แต่เรื่องอื่นๆนอกเหนือจากนั้นก็คุยได้ แต่อาจจะไม่ค่อยถูกคอมาก เพราะคนละสไตล์ พออยู่มาเรื่อยๆ3-4เดือนก็มีเพื่อนใหม่ๆที่ไม่มีเพื่อน เข้ามาอีก2คน เลยกลายเป็น5คน เพื่อนที่เข้ามาใหม่ก็ค่อนข้างช่วยเหลือเรื่องเรียนได้ แถมยังเข้ากันได้ดีกว่าเรา ต่อมา เลยกลายเป็นว่าพวกเค้าสนิทกันแค่4คน แต่เพื่อนสนิทเราคนแรกตั้งแต่ม.4ก็พยายามจะคุยกะเราอยู่บ้าง แต่ก็มีแต่ความอึดอัด ไม่เหมือนเดิม ตอนนี้ม.6เทอม2ใกล้เข้ามหาลัยแล้ว เราได้กลับเข้ามาเล่นวงโยอีกครั้ง เพราะเราได้เกรดเฉลี่ยดีและก็รอประกาศผลรอบพอร์ตเลยกลับมาเล่นได้ พอเราไม่มีเวลาอยู่ในห้องเรียนมาก พวกเขาเลยมีเวลาอยู่กัน4คนตลอด พอมีเราเข้าไปอยู่จะรับรู้ได้ถึงความอึดอัด ล่าสุดมีวิชาเต้นลีลาศ เรากลายเป็นส่วนเกิน ไม่มีคู่ รู้สึกอายเพื่อนในห้องมาก ทั้งๆที่เราสนิทกับเพื่อนมาก่อน กลายเป็นว่าเราไม่สนิทกะใครเลย และเพื่อนดูไม่ค่อยรู้สึกผิด ทั้งๆที่รู้ว่าเราโดนผลักออก แบบนี้เรียกว่าโดนหักเหลี่ยมโหดไหม หรือผิดที่เราเองที่เข้ากับคนอื่นยาก พึ่งพาได้เรื่องเดียว แต่เราจริงใจกับเพื่อนทุกคน ถ้าใครทำดีกับเรา เราจะประคบประหงมมาก ขอยืมเงินก็ให้ยืมได้ ยกเว้นกรณีที่ไม่สะดวกจริงๆ และเราก็จะไม่ค่อยเมินใคร เราเห็นคุณค่าของสมาชิกทุกคน เพราะเราเข้าใจความรู้สึกคนที่โดนเมิน ทุกวันนี้เราเอาแต่โทษตัวเองทั้งนั้น และก็อายเพื่อนในห้อง ไม่อยากให้ใครเห็นว่าเราโดดเดี่ยว ยิ่งโดนแบบนี้เรายิ่งอึดอัดพูดอะไรไม่ออก เงียบกว่าเดิม ไม่ไว้ใจใครเลยค่ะ