ใครเจอแบบผมบ้างตลอดเวลาที่ใช้ชีวิต ตัวของผมก็พยายามทำตัวดีขึ้นมาตลอตแต่ชีวิตผมมักเจอแต่เรื่องแย่ๆ อย่างเช่น.ครอบครัวผม.พ่อแท้ๆผมไม่เคยสนใจอะไรผมเลยและส่วนแม่ก็ไม่เคยเจอไม่เคยเห็นหน้ากันจริงๆสักครั้งแต่ได้คุยทางกลับกันพ่อที่อยู่ด้วยกันเขาก็ไม่สนใจใยดีอะไรกับผมเลยคือแบบถึงขั้นที่ว่าผมทะเลาะกับพ่อแค่เรื่องขนมห่อเดียวของลูกติดภรรยาใหม่ของพ่อที่ผมไปเอามากิน.ทะเลาะจนข้างบ้านเดินมาออกดู และตั้งแต่เด็กจนโตผมกะพ่อคุยกันดีดีได้ไม่เกินสามนาที ก้อจะทะเลาะกันทุกรอบทุกวันนี้ผมก็ไม่รู้ว่าสาเหตุมันเกิดจากอะไร ส่วนแม่คุยกันผมบอกก่อนนะครับผมพึ่งได้คุยกับแม่ผ่านทางโทรศัพท์ครั้งแรกตอนอายุสิบสี่ที่ผมได้รู้จักแม่ได้ยินเสียงแม่ตอนนี้ผมอายุ24เมื่อสงการผมก็คิดอยากเจอตัวจริงๆของแม่สักครั้งจนผมได้ไปเที่ยวที่กาญจนบุรีซึ่งที่นั้นเป็นบ้านเกิดของผมผมก็เลยตัดสินใจรวบรวมข้อมูลทั้งหมดสวมบทเป็นนักสืบ
ผมก็ไปตามที่อยู่ที่ได้ข้อมูลที่สืบค้นมาและเป่าหมายคือวังดงผมก็ได้ไปถึงหมู่ที่4และถามผู้ใหญ่บ้านหมู่สี่ว่ามีคนชือนามสกุลนี้ไหมผู้ใหญ่หมู่สี่ก็บอกไม่มีนะแล้วก็พูดขึ้นอีกว่านามสกุลนี้หน้าจะอยู่หมู่เจ็ตและผู้ใหญ่หมู่สี่ก็ติดต่อไปที่ผ.ญหมู่เจ็ตผมก็ได้ข่าวดีจนผมอดที่จะยิ้มไม่ได้จากนั้นผมได้เดินทางไปหมู่เจ็ดไปพบกับผ.ญหมู่เจ็ดแล้วก็ได้คำตอบคือบ้านนามสกุลนี้อยู่จากที่ผมจอดรถแค่700เมตรผญ.ก็พาผมไปหาผมได้เจอตาเป็นคนแรกแต่เรื่องที่ผมไปผมไม่ได้บอกแม่นะครับหลังจากเจอตาตาก็ถามว่าใช่หลานหรอผมบอกว่าหนึ่งเดียวก็ใช่คับบอกเลยนะครับผมก็ไม่เคยเจอตาเหมือนกันตาเลยเรียกผมเข้าบ้านผมรู้สึกดีใจที่เจอครอบครัวทางแม่พอผมจอดรถเสร็จ ตาก็เข้ามากอดผมและร้องให้ผมดีใจจนร้องให้ออกมาเหมือนกันหลังจากนั้นผมก้อได้รู้จักทุกคนที่เป็นญาติ และผมก็พักจนตอนเช้าผมก็ได้โทรบอกแม่ แล้วแม่ก็บ่นว่าทำไมไม่บอกแม่สักคำและแม่ผมบอกให้ผมให้รีบเตรียมตัวกลับหรือไม่ก็มาหาแม่ถ้าอยากเจอแม่ คำนี้ผมก็ก็กลับที่พักในเมืองกาญจนบุรี และผมก็งง แต่ผมก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร จนผมได้ไปงานระดมทุนสาวกดูคาดิเพื่อบริจาคให้ศูนย์เด็กเล็กที่พยาไท ก่อนหน้าหน้านี้ผมได้บอกแม่ว่าผมจะไปหาแม่นะวันที่ผมไปทริป พอกิจกรรมเสร็จผมก็ได้ขับรถไปถึงตรอกข้าวสารและพักรถโทรหาแม่แต่แม่ก็ไม่รับ และสักพักแม่พิมไลน์มาว่าจะโทรอะไรนักหน่าประมาณว่าหัวร้อนอะครับแล้วก็ว่าจนผมรู้สึกน้อยใจ.ทั้งๆมี่ผมก็ได้บอกล่วงหน้ากับท่านแล้วผมก็เลยรุ้สึกผิดหวังสุดๆผมเลยตีรถกลับบ้านที่สุพันไปน้ำตาไหลไปโดยที่ไม่ได้เจอท่าน พี่พี่คิดว่าผมต้องทำตัวแบบไหนกับเรื่องราวทั้งหมดที่ผมได้เหล่าทั้งหมด ผมต้องคิดแบบไหน กันครับ
ปัญหาชีวิต
ผมก็ไปตามที่อยู่ที่ได้ข้อมูลที่สืบค้นมาและเป่าหมายคือวังดงผมก็ได้ไปถึงหมู่ที่4และถามผู้ใหญ่บ้านหมู่สี่ว่ามีคนชือนามสกุลนี้ไหมผู้ใหญ่หมู่สี่ก็บอกไม่มีนะแล้วก็พูดขึ้นอีกว่านามสกุลนี้หน้าจะอยู่หมู่เจ็ตและผู้ใหญ่หมู่สี่ก็ติดต่อไปที่ผ.ญหมู่เจ็ตผมก็ได้ข่าวดีจนผมอดที่จะยิ้มไม่ได้จากนั้นผมได้เดินทางไปหมู่เจ็ดไปพบกับผ.ญหมู่เจ็ดแล้วก็ได้คำตอบคือบ้านนามสกุลนี้อยู่จากที่ผมจอดรถแค่700เมตรผญ.ก็พาผมไปหาผมได้เจอตาเป็นคนแรกแต่เรื่องที่ผมไปผมไม่ได้บอกแม่นะครับหลังจากเจอตาตาก็ถามว่าใช่หลานหรอผมบอกว่าหนึ่งเดียวก็ใช่คับบอกเลยนะครับผมก็ไม่เคยเจอตาเหมือนกันตาเลยเรียกผมเข้าบ้านผมรู้สึกดีใจที่เจอครอบครัวทางแม่พอผมจอดรถเสร็จ ตาก็เข้ามากอดผมและร้องให้ผมดีใจจนร้องให้ออกมาเหมือนกันหลังจากนั้นผมก้อได้รู้จักทุกคนที่เป็นญาติ และผมก็พักจนตอนเช้าผมก็ได้โทรบอกแม่ แล้วแม่ก็บ่นว่าทำไมไม่บอกแม่สักคำและแม่ผมบอกให้ผมให้รีบเตรียมตัวกลับหรือไม่ก็มาหาแม่ถ้าอยากเจอแม่ คำนี้ผมก็ก็กลับที่พักในเมืองกาญจนบุรี และผมก็งง แต่ผมก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร จนผมได้ไปงานระดมทุนสาวกดูคาดิเพื่อบริจาคให้ศูนย์เด็กเล็กที่พยาไท ก่อนหน้าหน้านี้ผมได้บอกแม่ว่าผมจะไปหาแม่นะวันที่ผมไปทริป พอกิจกรรมเสร็จผมก็ได้ขับรถไปถึงตรอกข้าวสารและพักรถโทรหาแม่แต่แม่ก็ไม่รับ และสักพักแม่พิมไลน์มาว่าจะโทรอะไรนักหน่าประมาณว่าหัวร้อนอะครับแล้วก็ว่าจนผมรู้สึกน้อยใจ.ทั้งๆมี่ผมก็ได้บอกล่วงหน้ากับท่านแล้วผมก็เลยรุ้สึกผิดหวังสุดๆผมเลยตีรถกลับบ้านที่สุพันไปน้ำตาไหลไปโดยที่ไม่ได้เจอท่าน พี่พี่คิดว่าผมต้องทำตัวแบบไหนกับเรื่องราวทั้งหมดที่ผมได้เหล่าทั้งหมด ผมต้องคิดแบบไหน กันครับ