ทำงานอยู่เกาหลีค่ะ มีเพื่อนกลุ่มหนึ่งของพี่สาวเล่นและกินข้าวด้วยกันมาตลอดค่ะ สำหรับเราแล้ว ไม่เคยไปพูดคุยส่วนตัวกับผู้ชายคนนั้นค่ะแค่ทักทายยิ้มให้กันแค่ตามมารยาทเท่านั่นค่ะ ทุกครั้งที่ทำงานตอนกลางคืนเลิกงานตอนเช้าจะเปิดประตูเพื่อทำอาหารเป็นปกติของทุกคนในตึกค่ะ  ไม่เคยเอะใจหรือคาดไม่ถึงเลยค่ะว่าผู้ชายคนนั้นเขาจะแอบขึ้นมาและปิดประตูของเรา เขาจะเขามากอดและพาไปเตียงค่ะเราจึงตั้งสติและเอาตัวเองออกมาจากตรงนั้น เราพยายามพูดให้เขาปล่อยเราไปอย่าทำร้ายเราเลยเรามีคนที่เราชอบอยู่แล้ว เวลาเราเสียงดังหรือกรีดร้องให้คนมาช่วยเขาจะใช้กำลังหรือปิดปากเราค่ะ จนมีเสียงคนอยู่หน้าห้องเขาจึงยอมออกไป และเขาไม่ได้ลวงเกินเราค่ะเขาเข้ามากอดจะพาไปที่เตียงและล็อคประตูห้องของเรา เขาบอกสัญญากับเขาก่อนได้ไหมว่าอย่าบอกใครเขาไม่อยากให้คนอื่นมองเขาไม่ดีหรือมองหน้าเขาไม่ติด  และเขายังอยากอยู่เกาหลีและอยากอยู่ที่นี่เพื่อยังมีเพื่อนค่ะ   และเขาจึงออกไปเพราะเรารับปากว่าจะไม่บอกใคร เราตกใจมากเราจึงตัดสินใจบอกกับพี่สาวค่ะ ทุกคนรับรู้เขาจึงต้องย้ายออกไปจากที่นี่ และพวกเขาสองสามีภรรยาจึงตัดสินใจกลับประเทศไทยค่ะ หนูไม่เคยอยากให้เกิดเรื่องแบบนี้เลยค่ะ ยังอยากเป็นเพื่อนกัน แต่เหตุการณ์นี้เกิดขึ้น เรารู้สึกแย่ค่ะที่เกิดแบบนี้ขึ้น พวกเขาต้องกลับไทยเพราะเรา เรารู้สึกไม่ดีเลยค่ะ เราควรรู้สึกแยาไหมคะ