คืองี้ค่ะ หนูรู้สึกว่าตัวเองโดดเดียวมากเลยค่ะอยากมีครอบครัวซัพพอร์ตเหมือนเขาแต่หนูไม่มีเลยค่ะ มีแม่แต่ก็เหมือนไม่มีแกปล่อยปะละเลยกับเรามากค่ะ เราจะเรียนจะอะไรแกไม่เคยให้ตังซักบาท เราไม่มีคนส่งตังให้เรียนหรือให้ใช้สักบาทนานๆทีญาติสงสารก็ให้ตังเราร้อยสองร้อยแค่นั่นแหละค่ะแต่มันก็ไม่พอนั่นแหละค่ะ แต่พอเรามีเงินแค่ร้อยสองร้อยแม่ก็จะมาบังคับเอาเราท้อมากค่ะแค่ชีวิตตัวเองยังไม่รอดเลยโดนแม่ทำแบบนี้อีก ถ้าคนบอกให้หนูไปทำงานส่งตัวเองเรีบนนะคะไม่ได้หรอกค่ะเพราะว่าแม้แต่รถไปเรียนหนูยังไม่มีเลยต้องรอเพื่อนมารับวันไหนเขาไม่มารับก็ไม่ได้ไปค่ะเหนื่อย โทรศัพท์จริงๆก็ไม่มีใช้หรอกค่ะแต่ว่าญาติสงสารเห็นเราเรียนอยู่เลยให้มาใช้ก่อน คิดมากไปหมดปัญหาชีวิตแต่ละวันอยากมีครอบครัวค่ะที่คอยซัพพอร์ต