ขอพื้นที่ระบาย  คือเราชอบร้องเต้นมากกกกกก ชอบมาแต่เด็ก แต่พอโตแม่ก็เริ่มคิดอนาคตให้เรา แม่อยากให้เราเรียนเภสัชแต่เราไม่อยาก แต่แม่ก็มักถามว่าอยากเรียนอะไร เราเลยรู้สึกว่าอนาคตถ้าเราอยากเปลี่ยนสายคงได้ แต่พอนานๆแม่ก็จะชอบพูดว่าเรียนเภสัชเงินดีนะ  ต้องพยายามเราก็บอกตามตรงว่าอยากเรียนนิเทศ ตอนแรกแม่ก็บอกปัดไปปัดมาเราไม่ค่อยได้คุยกับแม่ค่ะ จะคุยกันก็ตอนขับรถไปซื้อของ กับเข้าเรื่องต่อนะคะ พอเราเริ่มพูดบ่อยๆ หลังๆเขาเลยไม่ค่อยถาม วันนั้นเราเลยพูดขึ้นมา แล้วเขาก็พูดว่า "ไม่รู้แหละทำฝันแม่ให้เป็นจริง" เราจุกมากพูดอะไรไม่ออก ปกติเป็นคนไม่ร้องไห้แต่ครั้งนั้นมันเหมือนน้ำตาจะไหลให้ได้ แม่ไม่ผิดที่อยากให้เรามีเงิน มีงานทำ เพราะเเม่ไม่ได้เรียนหนังสือ เขาเลยไม่อยากให้เราลำบาก แต่ตอนนั้นความคิดเราเรื่องอื่นหายไปหมดเลย ตั้งแต่วันนั้นเราก็ไม่คุยกับแม่เรื่องนี้อีก ตอนนี้ยังอีกไกลที่จะเรียนมหาลัย เรารักแม่นะคะ แต่บางคครั้งก็ไม่ชอบส่วนตัวเป็นคนเรียนกลางๆแต่ดันเจอเพื่อนดีก็เลยโชคดี เราจากเด็ก3.2กว่าก็เด้งมา3.67จนตอนม.2ได้3.80แม่เราบอกว่าทำไมไม่ได้4 พอม.2เทอม2เราได้4แม่ไม่พูดอะไร เราอยากให้แม่ชมแต่แม่บอกว่าลูกแม่เก่งอยู่แล้วไม่ต้องพูดหรอก ขนม.3เทอม1เราได้3.98 เขาบอกให้เราพยายามมากกว่านี้ ม.3เทอม2เขาบอกว่าถ้าไม่เล่นโทรศัพท์เกรดก็ดีกว่านี้เล่นเยอะ ทั้งที่จันทร์-ศุกร์เราแทบไม่ได้เล่น กลับบ้านมาไปเรียนพิเศษเรียนเสร็จทำการบ้านได้ดูโทรศัพท์แปปเดียวก็ต้องนอน  เสาร์-อาทิตย์ก็อยากพักบ้าง  มีอีกเยอะแต่แค่นี้พอ ของคุณที่อ่านมาจนจบนะคะ