คือเราตั้งคำถามแบบนี้ในใจมาตลอด ตลอดเวลาที่ผ่านมากว่าเราจะได้อะไรแต่ละอย่างมามันย๊ากยาก และช้ากว่าคนอื่นเสมอ ทั้งที่เราทำทุกอย่างที่ต้องทำและควรทำไปหมดแล้วแบบที่ว่าสู้สุดใจมันก็ช้ากว่าคนอื่นเสมอ เราไม่ได้เป็นคนที่ไม่เก่งหรือไม่มีไหวพริบ ทุกคนที่รู้จักเราก็มักจะบอกว่าเราเป็นคนที่เก่งต้องสมารถทำทุกอย่างออกมาได้ดีและประสบความสำเร็จได้แน่ คือเราสังเกตตัวเองหลายอย่างหลายเหตุการณ์ที่เราพยายามจะทำอะไรหรือไขว่คว้าเอาอะไรซักอย่างมา เราทำทุกอย่างที่ควรทำและต้องทำ แต่มันก็ไม่ได้มาอยู่ดีจนมันผ่านมาจนเราไม่อยากได้สิ่งนั้นแล้ว หรือความรู้สึกดีใจที่ได้สิ่งนั้นมามันไม่มีมากเท่าตอนนั้นแล้ว ทุกสิ่งที่เราเคยพยายามจะไขว่คว้ามามันจะมาในเวลาที่ช้าและเราไม่ได้อยากได้มันแล้ว 
       แบบว่าคนอื่นเดินผ่านจุดนี้ไปแล้ว แต่เราพึ่งมาถึง พอเรามาถึงคนอื่นก็ไปข้างหน้าแล้ว คือมันเป็นคำถามที่มันค้างมาในใจเราตลอดเวลาที่เราเติบโตมา เรามักจะต้องพยามและเหนื่อยมากกว่าคนอื่นเสมอ มันฝังอยู่ในใจเราจนเราไม่รู้จะอธิบายออกมายังไงให้มันดูเข้าใจง่าย 
       หรือมันจะเป็นเพราะเรื่องเวลาที่เหมาะสม มันเกิดขึ้นแบบนี้มาตลอดจนเราเชื่อเรื่องของเวลาไปแล้ว จนเรามีความคิดในใจว่าต่อให้พยายามไปแค่ไหนทำทุกอย่างที่ต้องทำไปหมดแล้วก็ตาม แต่ถ้ามันยังไม่ถึงเวลาเราก็ไม่ได้มันมาอยู่ดี จนปัจจุบันนี้เรากลายเป็นคนที่ไม่คาดหวังอะไรกับชีวิตไปแล้ว แบบปล่อยชีวิตให้ไปตามดวงไม่ดิ้นรนหรือพยายามวิ่งหาสิ่งที่อยากได้เลย แต่พยายามทำสิ่งที่ได้รับโอกาสมาให้ดีที่สุดก็ยังยาก แต่มาคิดแบบนี้ก็เหมือนตัวเองเป็นพวกขี้แพ้ที่พ่ายแพ้ให้กับอุปสรรคของชีวิตแต่เราไม่รู้แล้ววว่าปัญหามันอยู่ที่ตรงไหน เพราะเราทำทุกอย่างที่ต้องทำแล้วไม่มีอะไรให้ทำอีกแล้วอะ 
       เราไม่ได้รู้สึกแย่เลยที่คนอื่นเดินเร็วกว่าเรา แต่เราแค่สงสัยว่าทำไมชีวิตเรามันถึงได้ยากกว่าคนอื่นเสมอ บางคนเค้าได้อะไรมาอย่างง่ายดายทั้งที่เค้าไม่ได้พยายามอะไรมากมายเลย เพราะเราอยู่กับพวกเค้าในทุกช่วงเวลาสิ่งที่พวกเค้าอยากจะทำเค้าสามารถทำมันได้เลย แต่พอมาดูที่เรากว่าที่เราจะได้ทำอะไรแต่ละอย่างต้องรอสิ่งนั้นต้องรออันนี้ ซึ้งสิ่งต่างๆเหล่านั้นคือสิ่งที่เราไม่สามารถควบคุมมันได้ และมันเป็นแบบนี้มาตลอดจนถึงตอนนี้
       คนรอบข้างเราเค้ามักจะคิดว่าเราเก่งที่เราสามารถทำนั่นทำนี่ได้ดีใช้ชีวิตได้ดีแก้ปัญหาได้ดีไหวพริบดีต่างๆแต่จริงๆแล้วชีวิตเราสมบุกสมบันเวอร์ เราเลยรู้สึกว่าตัวเองดูแย่มาก แบบมีแค่เปลือกที่ทำให้ทุกคนมองว่าเป็นแบบนั้นแต่จริงๆแล้วสิ่งที่เป็นอยู่หรือได้มามันไม่ง่ายเลย มันควรจะไปไกลกว่านี้แล้วด้วยซ้ำ เพราะถ้าเราเก่งแบบที่พวกเค้าว่าเราก็ต้องได้สิ่งที่เราต้องการมาสิแต่มันก็ไม่เลย ไม่ว่าสิ่งที่เราจะทำมันจะเป็นเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ก็จะต้องมีปัญหามีอุปสรรคมาขวาวก่อนทุกที สมมติง่ายๆเลยนะ วันนี้ทั้งวันฝนไม่ตกพอเราอาบน้ำเเต่งตัวเสร็จปุ๊ปพร้อมออกฝนตกเลย แต่เราก็ต้องออกงี้
จนทุกว่านี้ไม่หวังอะไรกับชีวิตแล้วไม่พยายามวิ่งตามอะไรแล้วกลายเป็นคนที่ไม่คิดอะไรไม่สนใจอะไรไม่ว่าเรื่องใหญ่แค่ไหนเราก็จะช่างมันตลอด จนหลายๆคนที่รู้จักกันมองว่าเราเป็นคนง่ายๆชิลๆไม่คิดมาก หรือเพื่อนสนิทก็ว่าเราเปลี่ยนไป กลายเป็นคนนิ่งขึ้นเยอะกว่าแต่ก่อน แต่จริงๆแล้วต่อให้เราคิดหรือต้องการจะทำอะไรมันก็ไม่ได้มาตามเวลาที่ต้องการอยู่ดี ต่อให้จะเป็นเรื่องใหญ่ที่เกี่ยวพันถึงอนาคต หรือเรื่องก๊อกๆแก๊กๆปัญญาอ่อน เราเลยเลือกที่จะไม่ทำและไม่คิดอะไรเพื่อที่จะได้ไม่ต้องเสียสุขภาพจิตไปมากกว่านี้ แต่มันก็มีบางเหตุการณ์ที่ทำให้เราต้องพยายามแล้วก็นอยอีกอยู่ดี !!!แบบคือชั้นทำทุกอย่างที่ต้องทำแล้ว Whyyyyyyy ทำไม มันมีอะไรผิดพลาดตรงไหนไม่เข้าใจเลยซักครั้ง ไอ่ที่เค้าทำชั้นนั้นก็ทำ แต่ทำแล้วไม่เคยสมหวังหรือเป็นเพราะพื้นดวงหรือเปล่าหรือเป็นที่ราศีของดวงดาว
        ร่ายมาซะยาวเลย5555 พ้อยก็คือมีใครที่ชีวิตยากแบบอเมซิ่งแบบเราไหมคะ แล้วทุกคนมีวิธีจัดการกับความนอยยังไง แล้วทุกคนได้สิ่งนั้นหรือบรรลุเป้าหมายมาเพราพยามจนได้มาในระหว่างที่ฟีลลิ่งนั้นยังอยู่ หรือได้มาตอนที่คิดว่า "เออช่างมันเถอะ" แบบได้มาก็ไม่ว๊าว ไม่ตื่นเต้นอะไรแล้วงี้

***ถ้าพิมพ์อะไรไม่ค่อยเข้าใจต้องขออภัยด้วยนะคะ