สวัสดีค่ะเราอยากมาขอคำปรึกษาจากทุกคน เรากับแฟนเวลาว่างไม่ตรงกันเลยค่ะช่วงนี้ก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันค่ะ เค้าต้องอยู่ดูแลคุณย่าของเค้าต้องช่วยคุณย่าทำงานต่างๆนานา ซึ่งตรงนี้เราเข้าใจมากเลยค่ะ แต่เราน้อยใจเพราะวันนึงมีเวลาคุยกัน2-3ชม.โทรคุยกันก่อนนอนเค้าง่วงก่อนเราตลอดเลยค่ะแต่เรามักจะนอนดึก ตอนคุยกันแรกๆนอนคุยกันตี3-4ทุกวันเลยค่ะ เราพยายามคุยกันแล้วเค้าก็พูดแต่ขอโทษที่มีเวลาให้น้อย พูดขอโทษๆๆๆๆ ทุกครั้งจนเราคิดว่ารู้สึกผิดจริงไหมแล้วทำไมไม่ทำให้อะไรๆมันดีขึ้น เราเลยเลือกที่จะบอกว่าเราจะไปหาอะไรทำโฟกัสตัวเองแทนจะได้ไม่นอยที่เวลาเราไม่ตรงกันแต่เราก็แอบคิดค่ะว่าเวลาคนเรามี24ชม.เท่ากันแต่ทำไมเราได้เวลาของเค้าแค่3ชม./วัน หรือตัวเราไม่สำคัญพอ และไม่ว่าเราจะนัดเค้าออกไปเจอกันหรือไปหาไรทำด้วยกันเค้ามักจะบอกตลอดว่าไม่ว่างติดนั่นติดนี่ และทุกครั้งที่เราโดนเค้าปฏิเสธเราก็แสดงออกว่าเราเสียใจและเค้าก็พูดขอโทษแต่ไม่พยายามหาเวลาว่างมาเจอเราเลย มันทำให้เราเริ่มสับสนในคสพ.ครั้งนี้ว่าเรางี่เง่าหรือร้องขออะไรเค้าเกินไปหรือเปล่า หรือเราไม่สำคัญพอที่จะต้องไปขอเวลาการนอนอันแสนมีค่าของเค้ารึเปล่า หรือไลฟ์สไตล์เราสองคนต่างกันเกินไปรึเปล่า เรากังวลว่าที่เรานอยจะทำให้เค้าอึดอัด แต่ตัวเราเองก็โกรธเค้ามากเหมือนกันที่ไม่พยายามจะนัดเจอเราเลยหรือไม่พยายามที่จะหาเวลามาให้เรา เราควรทำยังไงดีคะไม่รู้จะไปต่อดีมั้ยแต่ก็รักเค้าค่ะ หรือควรคุยหรือปรับความเข้าใจหาตรงกลางยังไงดีคะ รบกวนพี่ๆแนะนำหน่อยค่ะ ตัวหนูเองก็ไม่อยากเห็นแก่ตัวเอาความพอใจของตัวเองเป็นที่ตั้งแต่พฤติกรรมของเค้ามันทำให้หนูคิดแบบนั้นมาตลอดเลยค่ะ (ปล.อาจจะระบายไปเยอะหน่อยนะคะหนูไม่รู้จะไปปรึกษาใครแล้วค่ะ)